Sala do ćwiczenia aktorstwa

- Owszem, chodzimy razem - odpowiedziałam z uśmiechem i rozpuściłam włosy. - Co u Ciebie słychać? Trochę czasu już nie gadałyśmy.

- To prawda. - pocierałam nerwowo dłońmi - Jakoś zamknęłam się u siebie w pokoju i nie miałam ochoty nigdzie wychodzić. Taka kilkudniowa depresja. - spojrzałam w jej oczy, delikatnie unosząc kąciki ust.

- No ej noooo... - przytuliłam ją jedną ręką. - I do mnie nie przyszłaś? Tak się nie robi noooo...

- Poczułam potrzebę bycia samej. - podniosłam się sama na duchu - Pierwszy raz od wielu lat. - zaśmiałam się krótko.
Rozejrzałam się po sali, lustrując przy okazji każdą koleżankę Eriki.
- Na jakie jeszcze lekcje chodzi? - zmieniłam temat, znowu zerkając w jej stronę.

- Chodzę na lekcje skrzypiec, pisania, włoskiego - nagle zakaszlałam, sama nie wiem do końca czemu - angielskiego, śpiewu oraz no, aktorstwa. Będę drugim Da Vinci - zaśmiałam się.

- Wszechstronnie utalentowana. Jeszcze jakbyś była inżynierką albo farmaceutką, hydrauliczka nie wchodzi w grę. - spojrzałam na jej dłonie - Takie dłonie do ciężkiej pracy zdecydowanie nie pasują. - uśmiechnęłam się szeroko.

- Inżynieria nie... Jestem wrogiem naturalnym matematyki - zaśmiałam się. - Takie czyli jakie? - zmarszczyłam brwi.

- Takie kobiece, delikatne, w porównaniu do mnie masz duże dłonie. - przyłożyłam ostrożnie swoją rękę do jej - Mam malutkie rączki, od zawsze. - zaśmiałam się, opuszczając rękę.

- Zwyczajne mam - prychnęłam rozbawiona i spojrzałam na jej dłonie. - Racja, małe, ale takie na swój sposób urocze...

- Wyglądam jak dziecko. - zaśmiałam się, lekko tupiąc o podłogę.
Zdjęłam różowy plasterek z nosa i obkleiłam go wokół palca.
- Czy teraz wyglądam doroślej? - spojrzałam lekko do góry.

- Hmmm... - podrapałam w teatralnym zamyśleniu podbródek przyglądając się. - No... Jakaś różnica jest - zaśmiałam się.

- Jest!... Ale z tej różowej sukienki nie zrezygnuję. - poruszyłam machinalnie głową.

- Co kto lubi - westchnęłam i zerknęłam na nauczycielkę. - Madam Fillton, można już wychodzić? - uniosłam pytająco brew.

Ja bez czekania na jakąkolwiek odpowiedź nauczycielki wyszłam z sali. Męczyłam się bezczynnością. Wzdychajac głośno skierowałam się wyjątkowo wolno w stronę wyjścia, zastanawiając się, czy isc do swojego pokoju. Ostatecznie było to jedyne wyjście.
NP pokój Charlotte

- Cóż... - zerknęłam to na nauczycielkę, to na zielonowłosą co właśnie wyszła. - Willow, jak coś to jesteśmy na stołówce. Jak chcesz to wpadaj - uśmiechnęłam się i ruszyłam ku wyjściu. - Chodź Aria - dodałam jeszcze, zanim zniknęłam w drzwiach.
NP: Stołówka.

Odpowiedziałam że oczywiście dramat romanse i tym podobne. Uśmiechnęłam się delikatnie słysząc zaproszenie. Bym chętnie przyszła, jednakże już padam z sił.

Np: Pokój Willow

Wczoraj moją lekcję musiałam opuścić. Żałuję, miałam cały plan co zrobić z moimi uczennicami. Siedziałam przy stoliku. Jestem ciekawa czy przyjdą też inni uczniowie. Sala od aktorstwa jest idealnie w moim stylu. Nie muszę wzywać ekip i robić na swój sposób. Westchnęłam cicho pijąc czarną kawę. Spojrzałam na zegarek. Niech mi się nawet nie próbują spóźnić...Jednak to drugi dzień, nawet wczorajszego nie można nazwać pierwszym PFF! Przecież od dawna się uczyłam że nawet jak złamiesz nogi, musisz występować na scenie! Miałam na swoim czarnym stoliczku masę książek. Nie wiem ile będzie uczniów, ale każdy dostanie typowo jakieś dzieło Szekspira do poczytania..

Weszłam do sali z Willow i spojrzałam na nauczycielkę. - Dzień dobry - przywitałam się z uśmiechem i weszłam na scenę.

Po chwili usłyszałam otwieranie drzwi.
-Oo dzień dobry, na scenę. Dziś nic już nie będzie przerwane, spokojnie.-Uśmiechnęłam sie szeroko i upiłam łyk kawy.
-Czy ktoś dzisiaj przyjdzie? Czy każdy już się tak zraził do mnie?-Spytałam dość rozbawiona.

Weszłam wraz z Ericą na scenę. Podrapałam się oglądając wielką sale.
-Występowałaś kiedyś na scenie?-Spytałam dość cicho..

Wszedłem do, jak mi się wydawało, odpowiedniej sali. Rozejrzałem się po niej szybko. Wygląda...przyjemnie. Trochę podobna jak ta do śpiewu.
-Dzień dobry- przywitałem się z nauczycielką i jednocześnie z dziewczynami, które przyszły tu wcześniej niż ja. Kojarzę je z poprzednich zajęć.

- Jestem pewna, że przyjdą, spokojnie - uśmiechnęłam się serdecznie i odwróciłam się do Willow. - Tak, jakieś trzy lata temu, dwa razy.

Dziewczyny sobie rozmawiały, a po chwili przyszedł jakiś chłopak.
-No w końcu ktoś z płci męskiej.-Powiedziałam z uśmiechem.-Myślałam już że będę musiała napisać nowy scenariusz jak na przykład Ramona i Julia!.. Napisz mi swoje imię na kartce i idź na scenę, za chwilę zaczniemy..-

- Ja ogólnie to nigdy.-Mruknęłam, powtarzając to samo co wczoraj. Gdy zobaczyłam chłopaka, którego kojarzyłam z śpiewu uśmiechnęłam się delikatnie do niego..

- Poradzisz sobie, spokojnie - uśmiechnęłam się szeroko. - Zobaczysz - spojrzałam na chłopaka, skojarzyłam go z angielskiego i tego, który jako jedyny śpiewał na lekcji wcześniej.