Sala do rzeźbiarstwa

Wkroczyłam do sali najwidoczniej jako pierwsza. Rozejrzalam się. Przyjemnie tu. Usiadłam na jednym z krzeseł i zaczęłam czekać na nauczyciela.

Wszedłem na pierwsze piętro i zmierzałem w kierunku mojej sali. Ładnie, już ją sobie przywłaszczyłem. Nie widziałem wcześniej, jak wygląda, dlatego czułem się odrobinę podekscytowany. O ile skręt w żołądku to oznaczał. W trudem otworzyłem drzwi, bowiem miałem dużo rzeczy w rękach. Podbiegłem do biurka i położyłem torby, nie zamykając drzwi, aby uczniowie wiedzieli, że mogą już wejść. Zacząłem się szybko rozpakowywać, mając nadzieję, że zdążę jeszcze zwiedzić salę.

Po chwili byłam już w sali.
-Dzień dobry.-Powiedziałam cicho. Skinęłam głową widząc moją znajomą już w klasie.
-Jakie pan ma dla nas dziś plany?-Spytałam i dosyć skocznym krokiem podeszłam do niego. Przywyczajiłam się do szkoły, inne zawsze były okropnie i ledwo można było się przywyczaić. Jednak ludzie są tu mili i nikt jakoś mnie nie nęka, chociaż i tak mam swoje fobie i dziwnę wymysły. Nie znam się wcale na rzezbiarstwie, ale mogę zawsze się przecież nauczyć..

Uśmiechnąłem się subtelnie, widząc kolejną uczennicę. - A bardzo dobry - odparłem. - Na razie usiądź, za chwilę wytłumaczę dzisiejszy temat - dodałem, pochodząc do stalowej szafy. Tak, jak podejrzewałem były w niej fartuchy. Wyciągnąłem kilka. Jeden przeznaczyłem dla siebie, a pozostałe dla uczniów.

W pewnym momencie uśmiechnęłam się szeroko, od razu poczułam sympatyczna atmosferę. Rozejrzałam się po sali i zatrzymała wzrok na nauczycielu. Z tego co wiem, jest to Francuz. Przepelnialo mnie to automatyczną sympatią ze względu na miłość do tego kraju. Jakoś tak.

Wykorzystałem chwilę, że pozostali uczniowie się jeszcze nie zeszli i przejrzałem większość szuflad, szafek, szafeczek i innych zakamarków. Już wiedziałem, gdzie są narzędzia i folie. Zdawałem sobie sprawę, że szafkę oznaczoną numerem cztery muszę zamknąć na kłódkę, bo były tam wiertła. Nigdy nie wiadomo co młodym artystom strzeli do głowy.

Usiadłam o bok zielonowłosej.
-Hej.-Mruknęłam wymując ołówek i zaczynając się nim bawić. Po chwili wzięłam swoją gumkę z nadgarstka i zrobiłem sobie koka.
-Jak wyglądam?-SPytałam chcąc sie upewnić że jakoś wyglądam w tym koku. Jeśli będziemy już mieć dziś zajęcia praktykalne, nie chcę ubrudzić sobie całych włosów..Do tego by przeszkadzały..

- Bardzo dobrze. - uśmiechnęłam się. - Możesz śmiało startować do olimpiady robienia dobrych koków bez lustra. - zachichotalam.

Weszłam szybko do sali i się rozejrzałam, w ostatniej chwili się dowiedziałam o lekcji, miałam nadzieję, że nie było długo po dzwonku. - Dzień dobry, przepraszam za spóźnienie - zajęłam sobie pierwsze miejsce i się rozejrzałam.

-Wiem, staram sie.-Parsknęłam smiechem i ziewnęłam cicho.-Pryjdziesz dziś do mnie i zafarbujemy mi włosy? Nie znam się na tym a kupiłam sobie farbę. Na razie kupiłam zmywalnąąą.-Mruknęłma i zaczełam kręcić się na krześle obrotowym..

Były tylko dwie osoby w klasie... Westchnąłem na te myśl i ułożyłem stos karteczek. Trudno, najwyżej się spóźnią. Podszedłem do dziewcząt i podałem im puste kartki wyrwane ze szkicownika. - Witajcie zatem na zajęciach rzeźbiarstwa - zacząłem, starając się brzmieć przyjaźnie. - Rzeźbiarstwo jest jak zapewne wiecie połączeniem kilku dziedzin sztuki, takich jak rysunek bądź zasady kompozycji. Będziemy pracować w różnych formach... w drewnie, w glinie, w tworzywie sztucznym i takie tam - wyjaśniłem. - Z racji tego, ze was nie znam, zaprojektujecie swoją wizytówkę w formie płaskorzeźby ceramicznej - oznajmiłem. - Zatem do dzieła dziewczęta - dodałem, odwracając się na pięcie, podchodząc blizej swojego biurka.

Po przesłuchaniu nauczyciela przytakujac co jakiś czas z powrotem zwróciłam wzrok na Willow.
- Pewnie. Jaki kolor? - zapytałam w międzyczasie układając w głowie wygląd swojej płaskorzeźby.

-Czej, znaczy przepraszam czego?-Zaśmiałam się lekko nerwowo. Płaskorzeźby ceramicznej? Mam laptopa moge sprawdzić, ale w tej szkole raczej się dziwa, gdy ktoś tak nagle wyciąga sobie laptopa. A jak mówiłam na rzeźbie się nie znam..

Zasmialam się.
- Spokojnie, mogę Ci wyjaśnić, jeśli chcesz. - powiedziałam dość spokojnym głosem.

Zmarszczyłem brwi, po czym odpowiedziałem dziewczynie zza biurka. - Nazwałem ją ceramiczną, ponieważ będziemy wykonywać ją ze specjalnej gliny do ceramiki - wytłumaczyłem, po czym pospiesznie dodałem. - Termin płaskorzeźby chyba znasz...

Chciało mi się torchę śmiać bo nie wiem co to do cholery płaskorzeźba. Mam inaczej wymyśleć wzór na rzeźbę. Wzięłam tą kartkę zaczynajac coś wymyślać.
-Mam nadziję że... Że rysuje dobrze.-Parsknęłam śmeichem do zielonowłosej.

- Hmmm... - wzięłam kartkę i wyjęłam z torebki ołówek. Końcówkę wsunęłam w usta pogrążona w rozmyślaniu nad pomysłem. Aż naszło mnie olśnienie i zaczęłam rysunek. Ogólnie i tak byłam na tych zajęciach bardziej z ciekawości, chęci spróbowania się, nawet rysować dobrze nie umiałam. Po początkujących kursach rysunku szło mi nie najgorzej, ale wiedziałam, że nie będę tak dobra jak Willow. Gdzie moje upragnione skrzypce? Może niedługo będzie jakaś lekcja związana z nimi. Kontynuowałam więc rysunek, pochyliłam się nad nim i wbiłam wzrok w skupieniu.

Uruchomiłem swojego laptopa i włączyłem jakąś playlistę piosenek z lat 50. Utworzyłem ją już jakiś czas temu, jednak cały czas do niej wracałem. Zmniejszyłem poziom głośności, aby nie rozpraszała uczniów.

- Według mnie jest dobrze. Nawet bardzo dobrze! - rzuciłam szkicując swój projekt płaskorzeźby. W pewnym momencie zaczęły mi przeszkadzać włosy. Eh, jak zwykle, zapomniałam o nich... wyjęłam z torby gumkę do włosów z plastikową główką białego kotka. Oczywiście związałam nią swoje włosy układając je w wysoki, niedbały kucyk. Zaś muzyka, którą włączył nauczyciel sprawiła, że poczułam tzw. motylki w brzuchu i zaczęłam lekko się hulać na boki.

-Pff.-Parsknęłam śmiechem.-Wracając do pytania. To wzięłam kolor różowy.-Mruknęłam szkicując. Po chwili obróciłam się do Erici.
-Hej. I jak ci idzie?-Spytałam i uśmiechnęłam sie do niej delikatnie..

- Ojej, różowy! Nosiłam ten kolor kilka razy. Czasami mam ochotę do niego wróci kolejny raz. - W tej chwili skończyłam swój szkic. Usiadłam prosto czekając, aż dostaniemy glinę.

Postanowiłem przejść się po sali i zobaczyć postępy. Widząc, że jedna z nich nic już nie robi, zawisłem nad jej stanowiskiem. - Opowiedz mi o swoim projekcie... - powiedziałem przeciągle, licząc, że dowiem się, jak uczennica się nazywa. [Charlotte]

W końcu skończyłam zadowolona swój projekt i położyłam go na stole. Przyjrzałam się mu jeszcze chwilę i widząc, jak Willow znów jest zajęta zielonowłosą, postanowiłam im nie przeszkadzać. Chcąc nie chcąc zaczęłam się przysłuchiwać muzyce. Może i nie mój gust, ale na zabicie czasu - czemu by nie?

Gdy nie dostałąm odpowiedzi podniosłam delikatnie brwi do góry i wróciłam do swojej kartki. Po niedługim czasie skończyłam szkic. Westchnęłam cicho.-Skończyłamm.-Powiedziałam podnosząc dleiaktnie dłoń do góry.