Sala muzyczna

Weszłam do sali, która była jeszcze pusta i usiadłam za biurkiem. Czekałam aż uczniowie zaczną chodzić, oparłam głowę o rękę. Obok siebie miałam notes z nazwiskami osób, które się do mnie zapisały.

Wszedłem do sali witając się z nauczycielką. Zaskoczył mnie jej wygląd, wyglądała na dosyć młodą. - Dzień dobry - przywitałem się i zająłem miejsce w ławce, wciąż trzymając Nath za rękę.

Weszłam z Mattem i siadając w ławce zdałam sobie sprawę z tego, że dalej mnie trzyma.
- Trzymanie za rączki na drugiej randce - zaśmiałam się wyrywając rękę z jego uścisku.

- Nie masz co tego tak uznawać, po prostu wolałem zapobiec temu, żebyście nie skoczyły sobie do gardeł - mruknąłem.

Weszłam spokojnym krokiem do sali, powiedziałam "dzień dobry" do nauczycielki i rozpoznałam swojego dalekiego kuzyna, usiadłam obok niego. - Hej Matt, i hej Ty - podałam rękę czerwonowłosej. - Erica, miło mi Cię poznać.

- Skoczyć do gardeł? Nieeee, jeszcze nie - powiedziałam podkreślając "jeszcze". Wtedy do klasy weszła jakaś dziewczyna i podała mi rękę - Nath - mruknęłam.

Weszła spokojnie do sali nadal w lekkim szoku i szybkim krokiem usiadła w najbliższej pustej ławce.

Weszłam do sali. To chyba ta, pchnęłam drzwi i rozejrzałam się. Dostrzegłam białowłosą, która była na rozpoczęciu. Usiadłam na jakimś miejscu, mówiąc przy tym "dzień dobry". Wpatrywałam się w nauczycielkę jak w obrazek. Zamrugałam kilkakrotnie i przeniosłam swój wzrok na tablicę poprawiając rękawy bluzy, jednak niewiele to dało-odnosiłam wrażenie, jakby była na tej tablicy również. Co się z tobą dzieje Zo? Moje przemyślenia i zerkanie na nauczycielkę przerwał dźwięk telefonu.

Weszłam do sali z dziennikiem pod ręką. Skinęłam głową Katriinie. Chyba nikt nie spodziewał się zobaczyć mnie tutaj.
Grałam na skrzypcach, odkąd wróciłam z Krokstadøra. Według mojego terapeuty, to uspokaja. Nie, kiedy zerwana struna uderza cię w twarz i musisz szukać identycznej po całym mieście. Nie chodzi o to, że takich nie ma, albo, że trudno je dostać. Po prostu jestem leniem.
Drugim argumentem był fakt, że Heydrich grał na skrzypcach na variete w Pałacu w Norymberdze.

- Dzień dobry - odpowiadałam kolejno uczniom i stwierdziłam, że poczekam kilka minut na innych. Może ktoś jeszcze dotrze? Usłyszałam dźwięk telefonu i spojrzałam na szatynkę. - Ale telefon wycisz na lekcji, dobrze? - powiedziałam do niej z uśmiechem.

Zauważyłam nauczycielkę od norweskiego i myślałam, że dostanę zawału.
- Co ona tu robi - szepnęłam do Matta, a potem wyszczerzyłam się do tej przeklętej nauczycielki.

- Jezu chryste! - spadłem z krzesła widząc nauczycielkę norweskiego. Czemu w tej sali nie ma nigdzie krzyża?!

Jej głos...Taki cudowny, mój Boże mogłabym jej słuchać godzinami. Skinęłam głową i szybko wyciągnęłam telefon z kieszeni. Od razu wyłączyłam, a gdy chciałam ponownie go schować to przez przypadek mi upadł. Schyliłam się i podniosłam z podłogi, zerkając na ekran. Na szczęście nie było pęknięcia. Telefon wrócił do kieszeni, a ja wyprostowałam się uśmiechając się jak głupia do sera. Co ja robię?

Weszłam do sali, trochę niepewnie patrząc na zgromadzonych i nauczycieli. Ale tu wszystko jest wielkie....

Zmarszczyłam brwi widząc ich reakcję i nachyliłam się do Nath oraz Matta. - Coś z nią nie tak?

Rozejrzała się po wszystkich. Ciekawe ile osób przyszło na gitarę a ile na skrzypce. Poprawiła swoją szarą bluzę i spuściła wzrok patrząc na swoje dłonie.

Zaczęłam się śmiać patrząc na reakcję Matta.
- Wszystko w porządku? - zapytałam patrząc na niego, a potem zwróciłam się do Erici - Ona jest okropna. Ma staroświeckie metody nauczania i karania. Postanowiła dać mi linijką po rękach - znowu się zaśmiałam.

Usiadłem z powrotem na krześle. - Ba, diabeł wcielony - mruknąłem i się otrzepałem. - Gdzie są krzyże, gdy trzeba egzorcyzmu...

-Ja... Bardzo przepraszam za spóźnienie. Może mogę coś zrobić w zamian?-powiedziałam cicho ze spuszczoną głową, wybijając ręką rytm na nogach.

Zmarszczyłam brwi widząc ich reakcję na profesor von Henning. Wstałam i spojrzałam na klasę.  - Nie martw się i usiądź - powiedziałam do rudowłosej. - Więc, nazywam się Katriina Sovallainen. Wiem, wyglądam młodo, ale szacunek szacunkiem, oczekuję tego od was - zaczęłam z uśmiechem. - Zrobimy sobie luźną lekcję organizacyjną, na następną proszę, byście przynieśli swoje instrumenty, jeśli macie je ze sobą. Jeśli ktoś nie ma, zgłoście mi, to dam wam coś z zasobów szkoły. Macie może jakieś pytania do mnie?

- Ja mam pytanie - powiedziałam podnosząc rękę do góry.

- Pytaj więc - spojrzałam na czerwonowłosą, poprawiłam włosy.

- Co tu robi profesor Szatan i czy znowu ma zamiar lać mnie linijką po rękach?

Zacisnęłam usta w wąską linię. - Nie potrzebuję bicia na swoich lekcjach. Co jest u innych nauczycielki na lekcjach - nie wnikam w to. Profesor von Henning chce sobie przypomnieć grę na skrzypcach - odpowiedziałam starając się przybrać dobrą minę do złej gry.