Mała fontanna

-Słyszałem, ze jutro poznasz jakiegoś Rosjanina od historii sztuki - teatralnie przeczesalem włosy, robiąc sobie na głowie jeszcze większy bałagan

Słysząc to zaśmiałem się kiwając głową - no już jestem go ciekawy... Mam nadzieje, że nie jest tak straszny - przyznałem udając, że się tym martwię - ale myślę, że nie będzie tak źle....

-Ponoć odpytuje co lekcje i robi sprawdziany na cztery strony. Do trgo wymaga ciszy i uwagi na lekcji, no jak on śmie? - ciągnąłem rozmowę

-Ponoć odpytuje co lekcje i robi sprawdziany na cztery strony. Do trgo wymaga ciszy i uwagi na lekcji, no jak on śmie? - ciągnąłem rozmowę

-Co? - spytałem lekko zdziwiony - pytanie co lekcję? Nie jest to lekka przesada? - spytałem unosząc brwi. jeszcze resztę przeżyje chyba, że... usiądzie koło mnie Hiro i będzie zagadywał co jest prawdopodobne... Ale pytanie co lekcję!?

-Nie daj Boże jak sie na kogoś uweźmie - wymownie poruszyłem brwiami - Chociaz czasami idzie u niego ściągać, ale o tym cii - przyłożyłem palec do ust. Nie powienies o tym mowic, ale dzieciak był tak świetny i rozmowny ze nie umiałem sie powstrzymać

Zaśmiałem się - no co pan nie powie... Nie brzmi tak źle - przyznałem kiwając głowa - już nie mogę się doczekać jutrzejszej lekcji - westchnąłem kiwając głową. W sumie ten nauczyciel jest najlepszym jakiego spotkałem do tej pory... Nie tylko w tej szkole ale i w innych. Jeszcze nie miałem takiego fajnego nauczyciela...

Chciałem cos odpowiedzieć, jednak poczułem to nieznośne kręcenie w nosie. Uprzednio zakrylem go aby cała szkoła nie usłyszała jak zawalony jestem, jednak to nic nie dało. Kochałem tak głośno i mocno, ze moj zeszyt razem ze szkicownikiem Michaela znalazły sie na ziemi

Podskoczyłem gdy kichnął i popatrzyłem jak luźne kartki z rysunkami z mojego szkicownika mieszają się z jego kartkami. Westchnąłem przykucając i zacząłem wszystko zbierać. Było tego dość dużo, więc usiadłem starając się podzielić odpowiednio pracę szybko jednak się poddałem - proszę... - podałem mu. Jak znajdzie coś mojego to mi odda jutro na lekcji. Zresztą miałem tego tyle, że nie było potrzeby... Już i tak topiłem się w kartkach...

-Jezu, Przerpaszam - zakrylem twarz dloniami. Od kiedy pamietam kochałem w taki sposób, ze sąsiedzi pod nami krzyczeli "na zdrowie" tudzież zdażyło mi sie uderzyć głowa w umywalkę - Na prawdę nie chciałem ale sam rozumiesz, ze smierć nie wybiera

-Powtórzę, że raczej pan nie umiera... Przechoruje pan kilka dni i po wszystkim - mruknąłem wywracając oczami. Ciężko przezywa to przeziębienie... - zresztą nic się nie stało... dało radę zebrać...

-Jak znajdę cos Twojego to raczej oddam - droczylem sie z chłopakiem - Chyba ze tak bardzo mi sie spodoba, ze sobie wytatuuje

-To by był zaszczyt - zażartowałem - ale raczej nic pan nie znajdzie jakby pan chciał bo moje pracę są raczej skomplikowane... a na tatuaż lepiej wybrać coś prostego... - przyznałem. Zresztą sam mówił, że chce coś prostego...

-Ah no tak, pan artysta sie ceni - zsarkzowałem - Ale powiem ci, ze ten tatuaż to chociaz planuje. Poprzednie wychodzimy same z siebie

Uniosłem brew pokazując mu jeden z rysunków w szkicowniku. Ten przedstawiający kolibra, który niedawno skończyłem. Mówił, że chce coś protego, a to zdecydowanie takie nie było... Lubiłem rysować z dużą ilością szczegółów.

-Ładniutkie - stwierdziłem zgodnie z prawdą - Lubisz realizm, prawda Micheeel?
Sam nie wiedziałem dlaczego ale z jakiegoś powodu lubiłem zwracać sie do niego po imieniu

Zaśmiałem się słysząc jak wymawia moje imię. Chyba to akurat nigdy nie przestanie śmieszyć - tak... Lubię - przyznałem kiwając głową i zamykając szkicownik - wiesz... realizm pokazuje twoje umiejętności... kilka kresek każdy może narysować i nazwać to dziełem - mruknąłem

-o tym co nazywamy dziełem pogadamy dzisiaj - westchnalem, spoglądając na zegarek - a tym czasem muszę cie pożegnać, chciałbym doprowadzić sie do stanu używalności. Do widzenia.

next: sala historii sztuki

-No tak... - przyznałem i uśmiechnąłem się jeszcze - w takim razie do widzenia - dodałem patrząc jak odchodzi. Zostałem jeszcze nad fontanną. W końcu zebrałem się do pokoju. Do lekcji miałem jeszcze naprawdę dużo czasu... A wiatr zaczął mi już przeszkadzać.
NP: pokój Michaela

Wiał dzisiaj chłodny, ale przyjemny. Miałam na sobie czerwoną bejsbolówkę - kurtkę. Pod nią jak zwykle za duży t-shirt tym razem z zespołem''Eve 6'' Kochany eBay mi ją dał w polecanych. Jak zwykle czarne dżinsy i buty od kosza. Słuchając muzyki rysowałam fontannę. Na razie nikogo nie widziałam. Pewnie dla, niektórych jest za chłodno dziś..

Czuła się niezręcznie z faktem, że dopiero co dołączyła do tej szkoły. Łatwiej by było, gdyby była od początku tak, jak większość. Ale cóż.
Żeby odgonić obawy dotyczące zajęć lekcyjnych, na których jeszcze ani razu nie była, postanowiła zwiedzić teren szkolny. Padło na początku na śliczne miejsce z niewielką fontanną. Pogoda była idealna, chłodna, a więc zapisało się na przyjemnie spędzony czas. Wiatr szarpał jej zafalowane, tym razem miętowe włosy. Ze słuchawkami w uszach udała się w stronę fontanny; nagle ujrzała pewną osobę. Dziewczynę. Zdziwiła się, myślała, że w taką pogodę nikt na zewnątrz nie wyjdzie. Podeszła do nieznajomej.
- Cześć! - odezwała się. Nie dopowiedziała nic więcej, tylko wyciągnęła rękę na powitanie, przeszkadzając jednocześnie dziewczynie w rysowaniu. Jednak niezbyt ją to zmartwiło.

Nagle usłyszałam jakiś głos. Odruchowo wyjęłam szybkim ruchem słuchawkę z ucha i spojrzałam się na nieznajomą. Uśmiechnęłam się delikatnie.-Hej.-Podałam jej dłoń.-Willow jestem...Jesteś z tych nowych prawda?-Zapytałam, wyglądała uroczo. Miała ładne włosy. Odłożyłam mój rysownik i ołówki z powrotem do zielonej torby po czym spojrzałam się znów na dziewczynę..

*nagla zmiana osoby bo dawno nie pisałam rp i zapomniałam, jaką osobą pisze mi się lepiej* Gdy dziewczyna chowala swoje rzeczy, patrzyłam uważnie na jej dłonie. Dostrzegłam czarne paznokcie, co od razu mi się spodobało.
- Tak, jestem nowiutka i jeszcze absolutnie nikogo nie znam. - uścisnęlam jej dłoń, zamachałam serdecznie i puściłam. Mimo to dalej stałam przed Willow, zamiast usiąść obok.

-Ja tez znam an razie mało osób, wiesz około tydzień tu jestem.-Mruknęłam i upiłam łyk kawy z plastikowego kubka.-Siadaj.-Powiedziałam klepiąc miejsce obok mnie. Wypiłem do końca i próbowałam trafić w kosz zgniecionym plastykiem, ale..Tym razem się nie udało.-Uh kuźwa.-Mruknęłam.
-Więc jak masz na imię? A i masz śliczne włosy, gdzie farbowałaś?-Spytałam i śmiało dlelikatnie dotknęłam kosmyk włosów dziewczyny..

Zanim usiadła obok nowej koleżanki, podniosła kubek po kawie i wyrzuciła do kosza. Dopiero potem znalazła się obok Willow.
- Nazywam się Charlotte Mary Schrödinger. - odparła bardzo poważnym tonem. Przypomniała sobie po sekundzie, że ludzie z reguły się nie witają w ten sposób. - ...A, ale możesz mi mówić Lottie! - dodała więc, urozmaicając wypowiedź delikatnym uśmiechem. - farbuję sama, ale tym razem musiał mi dopomóc fryzjer, bo konieczne było rozjaśnianie... - odpowiedziala na pytanie nie mając problemu z dotykiem na jej kosmyku włosów.