Mała fontanna

Bardzo miło nas wywaliła z tej sali, nie powiem. Ale zawsze tak jest... wszyscy siedzą i nie zauważają faktu, że mogą już sobie iść. A potem całym tłumem wychodzą, przeciskając się przez drzwi. Zwierzęta.
Widocznie jako pierwszy i może jedyny poszedłem na zewnątrz pod fontannę. Bardzo przyjemne miejsce, szczególnie wieczorami lub o bardzo wczesnym poranku, kiedy słońce dopiero wschodzi ponad horyzont. Usiadłem na jednej z ławek, zakładając nogę na nogę. Oblizałem pomalowane czerwoną szminką usta. Cisza i spokój, to coś, czego mi potrzeba. Fakt, mam to jeszcze w pokoju, ale tam spędzę za dużo czasu. Póki mam jeszcze trochę wolnego wolę korzystać.

Wyszła na zewnątrz i spojrzała na małą fontannę. Była bardzo ładna i było tu spokojnie, nie widziała nikogo. Zamknęła oczy i odetchnęła świeżym powietrzem, podeszła do fontanny i wyjęła mały, brązowy szkicownik. Te kwiaty przy fontannie były śliczne, a bardzo lubiła rysować kwiaty.

Rozejrzała się i zobaczyła chłopaka przy fontannie. Może warto by było zagadać-tak pomyślała. Podeszła do niego ostrożnie i uśmiechnęła się. - H..Hej..

Na początku całkiem ją zignorowałem. W końcu nie szukałem znajomości, tak? Nie oznaczało to jednak, że byłem niemiły, czy aspołeczny. Ja po prostu wiedziałem, że znajomi wymagają ode mnie wolnego czasu, a ja go nie posiadałem. Miałem naukę do tej szkoły, musiałem wszystko zaliczać, a dodatkowo na boku zasuwałem z biologią i chemią. W końcu musiałem mieć też coś na przyszłość, jak to ujęli rodzice "artystą możesz być na boku". Nawet matka, która jest śpiewaczką operową, miała ukończone studia prawnicze. Każdy coś miał, coś pewnego z czego będzie mógł żyć. Ja też musiałem mieć.
Spojrzałem w końcu na dziewczynę, która odważyła się podejść. Uśmiechnąłem się lekko.
- Hej - przesunąłem się kawałek, żeby mogła usiąść obok mnie na ławce - Jestem Alexander, a ty? - kultura wymaga przedstawić się jako pierwszy, dlatego tak też uczyniłem.
I jestem Alexander. Nie Olek.

Usiadła lekko spięta. W sumie pierwszy raz do kogoś zagadała i czuła się z tym bardzo dobrze. Chłopak zrobił na niej dobre wrażenie. Wyprostowała się, ciekawe dlaczego siedział tu sam wszyscy byli w stołówce. Może tak jak ona nie lubił tłumu
- Elizabeth, miło mi- uśmiechnęła się lekko.

Dookoła niego unosił się delikatny zapach wanilii i cynamonu. To jego ulubione i jedyne perfumy. Dlaczego jedyne? Przecież miał pieniądze, mógł mieć więcej. Nie potrafił się skupić z innym zapachem na sobie. Kiedyś psiknął na siebie perfumami koleżanki. Pachniały naprawdę ładnie, ale ostatecznie musiał wyprać te ubrania, bo to był nie jego zapach.
- Mnie również miło - odpowiedział bez zawahania. Palcami wciąż bawił się frędzlami, z tym, że teraz je przeczesywał. Usiadł bokiem, tak, żeby nie musieć trzymać przekrzywionej głowy.
- Zapytam z ciekawości: Dla jakiego przedmiotu jesteś w tej szkole? - Uniósł lekko brwi, z czego i tak widać było tylko jedną. Połowa twarzy była schowana pod włosami. Doskonale wiedział, że do tej szkoły trafiają ludzie z różnymi uzdolnieniami, nie wszyscy chodzą na wszystko. On na przykład nigdy nie był na lekcjach tańca i wcale nie miał zamiaru tam gościć.

Poczuła delikatny zapach wanilii i cynamonu. To były pewnie jego perfumy, bardzo ładne. Ona nigdy nie używała perfum, jakoś nigdy nie przyszło jej to do głowy-może powinna. Jedyny zapach jaki od niej bił, to zapach jej ulubionego lawendowego płynu do kąpieli.
- Dla rysunku.-rysunek to była jedyna rzecz jaką chciała robić w życiu, oczywiście rodzinie nie podobał się ten pomysł.- A ty?

- Również rysunek - odpowiedział. - rysunek i muzyka. W moim przypadku gra na pianinie, ale kto wie... może pobyt w tym miejscu nauczy mnie jeszcze czegoś. - Uśmiechnął się lekko pod nosem. Fakt, w domu miał przymus nauki, ale nie cierpiał z tego powodu. Dlaczego? Bo był człowiekiem, który uwielbiał chłonąć wiedzę. Z każdym dniem nauki czuł się coraz bardziej spełniony, dlatego jakaś nowa umiejętność przyprawiłaby o naprawdę boskie uczucie. Chociażby gra na skrzypcach. Cudowny instrument. Taki elegancki, mały. Flet poprzeczny również go fascynował, delikatny dźwięk jaki wydawał, idealnie pasujący do kobiecego głosu. A kobiet w tej szkole nie brakowało.

- Zapisałam się też na pianino może się czegoś nauczę...-uśmiechnęła się lekko do chłopaka.
- Zapisałam się w sumie prawie na wszytko oprócz tańca i jeszcze jakiegoś przedmiotu. Myślę że nauka tutaj to będzie...świetne doświadczenie.-oczywiście rysunek był dla niej najważniejszy, ale lubiła się otwierać na nowe doświadczenia.
Sądziła też, że pozna tu dużo nowych ludzi, bo w sumie...osobiście nie znała nikogo. Spojrzała na swoje dłonie którymi miętoliła skrawek swojej szarej bluzy. Mimo wszystko nadal czuła się niepewnie bała się że powie coś co może urazić chłopaka.

Po wyjściu z biblioteki postanowiłam posiedzieć na zewnątrz, pod fontanną. Byli tam inni ludzie i na ich widok poczułam rosnącą w gardle gulę; nigdy nie byłam dobra w nawiązywaniu relacji, to Rosalie w tym przodowała. Siedzenie w ciszy w bibliotece to jedno; ale tutaj już można by wymagać ode mnie faktycznych interakcji społecznych.
Cicho usiadłam na trawie nieopodal i zajęłam się zaniedbanym telefonem. Czekały na mnie wiadomości od rodziców, siostry, od Ezry, znajomych z rodzinnego miasta... Zajęłam się odpisywaniem, co jakiś czas zerkając na rozmawiających ludzi.

- W razie co mogę pomóc. Mam już trochę lat doświadczenia i jeśli znajdę czas to służę pomocną dłonią - zaproponował. Brać póki możliwe. Nie... w sumie gdyby umówili się na konkretny dzień w tygodniu to dałby radę. On po prostu musi mieć coś zaplanowane, na ostatnią chwilę nigdy nie znajdzie czasu, to niemożliwe.
- Na taniec również nie chodzę. Jestem raczej mało ruchliwy, nie lubię tego - przyznał szczerze, opierając się o oparcie ławki łokciem. W końcu spojrzał na dziewczynę siedzącą nieopodal.
- Może się dołączysz do naszej rozmowy? - Zapytał trochę głośniej, by panienka o kręconych włosach dobrze go usłyszała. Jak już z kimś rozmawiał to można wziąć trzecią, czy czwartą osobę, ale nie więcej. Większe grupy wprawiały w zakłopotanie nawet jego.

Nerwowo zerknęła znad telefonu; chłopak zdecydowanie mówił do niej. Uśmiechnęła się nieśmiało.
- Jasne.
Przysunęła się nieco i skinęła głową w stronę chłopaka i dziewczyny.
- Jestem Ophelie. I nie mam zamiaru się topić.

- To miłe. Dziękuję....na pewno skorzystam.- spojrzała na dziewczynę którą zawołał Alexander. Miała tak ładne bujne włosy i ładny kolor skóry. Jej zdaniem była bardzo ładna.
 Uśmiechnęła się do niej niepewnie i odetchnęła. Im więcej ludzi tym lepiej prawda?
- Elizabeth, miło mi..

- Tylko mów mi wcześniej, nie umiem znaleźć czasu na ostatnią chwilę - uprzedził, uśmiechając się po raz drugi albo trzeci.
- Miło mi, Alexander. Bez żadnych zdrobnień tylko proszę - uprzedził, co było wiadomością do obu dziewczyn, gdyż wcześniej nie powiedział tego Elizabeth.

Obsunęła się trochę żeby dać miejsce Ophelie.
- Na jakie przedmioty uczęszczasz?- spojrzała na nią, a później na Alexandra.- Mam ciastka jak chcecie..-wyjęla z plecaka małe pudełeczko. I spojrzała na nich, może lubią ciastka? Oby lubili..

Spojrzała na zegarek i wstała nagle. - O kurczę, mam norweski. Zaraz się spóźnię!- spojrzała na nich.
- Było mi bardzo miło. Może później pogadamy..mam nadzieję- uśmiechnęła się do Ophelie i spojrzała na Alexandra.
- O..odezwę się w sprawię...p..pianina. Przepraszam nie chcę się spóźnić...lecę.- uśmiechnęła się i pobiegła spóźniona do szkoły zostawiając swój szkicownik na ławce.
Np. sala od norweskiego

Słysząc o norweskim, sam gwałtownie się podniósł.
- Cholera, przecież ja też - Po co zapisał się na ten język? Nie wiedział. - Ophelie, wybacz mi proszę, że również znikam. Odezwę się do ciebie, dobrze? A tak swoją drogą, masz cudowne włosy - mały komplement na pożegnanie i poleciał za Elizabeth. Całkiem nie zauważył tego, że zostawił szkicownik. Szybkim krokiem ją dogonił.
- Tak się składa, że idę z tobą - oznajmił.
Np. Sala od norweskiego

Po drodze z łąki, oderwałam łodygi od kwiatów. Po dojściu do fontanny, usiadłam na jej krawędzi i zaczęłam kłaść kwiaty na powierzchni wody, popychajac je lekko do przodu.

W końcu wydostałam się ze szkoły. Może i to dziwne, ale pomimo późnej godziny dalej był dość duży tłok na korytarzach. To raczej nie mój klimat. Poczłapałam do fontanny gdzie stała siwowłosa dziewczyna, wzięłam głęboki oddech i wydukałam:
- Cześć, jestem Shiriov- położyłam dłoń na jej ramieniu.

Usłyszałam czyjś delikatny głos a następnie poczułam dłoń na ramieniu. Odwróciłam sie widząc ruda dziewczynę.
-Czy jesteśmy przyjaciółmi? -zapytałam patrząc na nią i mrugajac powiekami.

- Eeee...- dłuższą chwilę zajęło mi myślenie nad odpowiedzią, nie wiedziałam o co jej chodzi. "Chce mnie ładnie zlać czy próbuje być miła?", zapytałam siebie samą w myślach.- Nie jesteśmy, ale zawsze możemy zostać.

-Możemy. Ale dopóki tak nie jest zabierz proszę rękę, jeśli nadal chcesz ją mieć. -uśmiechnęłam się słodko.
-Mam na imię Kath. - zaśmiałam się widząc jej minę.

Zabrałam rękę, bo czym złożyłam obie na swojej piersi.
- Zwiedziłaś już teren szkoły?- chciałam gładko zmienić temat.

-Nie koniecznie. ... To trzecie miejsce w którym jestem.. A ty? -poklepałam miejsce obok siebie, żeby dziewczyna usiadła.