Mała fontanna

- Ja tam się nie wypowiadam, w końcu wyglądam jak typowa Koreanka... W tamtym kraju, to już w ogóle każdy wygląda tak samo- wzruszyłam ramionami.

- O, totalnie cię rozumiem! - ucieszona zwróciła się do rudej dziewczyny. - Ja niby jestem w połowie czarna, ale kurde, dla białych ludzi wszyscy niebiali wyglądają tak samo. Ile razy ktoś w szkole mnie wziął za moją kuzynkę - tylko dlatego, że mamy podobny kolor skóry. Koszmar.

Spojrzałam na zegar w komputerze i przewróciłam oczami. Tak szybko zleciał czas? No nic, najwyżej po lekcji dokończę pisanie. Zamknęłam laptopa, wstałam i weszłam z powrotem do szkoły.
NP: Sala do kreatywnego pisania.

- Nigdy nie mieszkałam w Azji, więc nie miałam też takich problemów. Z siostrą mam za dużą różnicę wiekową, aby chodzić do jednej szkoły- zamyśliłam się.- Jestem Shiriov, miło poznać.

Wstałam z miejsca i spojrzałam na zegarek.
- Muszę już iść, miłego dnia- machnęłam ręką i ruszyłam w stronę budynku.
nxt: sala do kreatywnego pisania

Zerknęła na telefon i poderwała się na równe nogi; zaraz zaczynała się jej pierwsza lekcja kreatywnego pisania, czyli coś czego najbardziej nie mogła się doczekać.
(->sala do pisania)

Kiedy zostałam sama, siedziałam jeszcze chwile na krawędzi fontanny. Nie wiedziałam jeszcze na jakie zajęcia będę chodzić. Po jakimś czasie wstałam, i weszłam do szkoły.

37,4
Co prawda nadal utrzymywał sie u mnie stan podgorączkowy, jednak miałem dosyć siedzenia w pokoju. W czarnym swetrze, aby nie zamarznąć ani nie przeziębić sie jeszcze bardziej, usiadłem na brzegu fontanny, poprawiając ciemne okulary.
Wyjąłem zeszyt z projektami tatuażu, który mam zamiar zrobić niedługo oraz długopis, próbując wybrać jeden wzór.

Usiadłem na brzegu fontanny. Jak zawsze podczas rysowania odciąłem się od wszystkiego. Nie było jakoś super ciepło. Dobrze, że wziąłem bluzę. Szkicownik miałem na kolanach. Włosy przeszkadzały mi gdy pochylałem głowę, więc związałem je.

To ze ktos uczy historii sztuki wcale nie znaczy, ze musi umieć rysować. Ze mną nie było moze tak tragicznie, jednak nie chciałbym nosić na swoim ciele czegoś co wyszło spod mojej ręki.
Nie wiedziałem czy to słońce czy moje ciało, jednak kiedy przyłożyłem dłoń do czoła poczułem ze jestem rozpalony. Z racji tego, ze chorujący mężczyzna to umierający mężczyzna, miałem ze so a termometr, ktorego nie omieszkałem użyć. Niech sobie pika, niech ludzie patrzą. I tak wszyscy moi uczniowe wiedza, ze do najnormalniejszych nie należałem.

Pikanie termometra oderwało mnie od rysunku. Uniosłem wzrok na nauczyciela i uniosłem brew - um... dzień dobry? - spytałem w sumie. Mężczyzna nie wyglądał najlepiej. Dało się zauważyć, że jest chory tylko co robi w takim wypadku na dworze?

-Dla kogo dobry, dla trgo dobry - zaśmiałem sie, sprawdzając temperaturę. 37,2, szansa na przesycie była nikła jednak jakas była - Witaj, Micheeel. Co Cie tu sprowadza?

-Przyszedłem porysować tutaj by nie siedzieć cały dzień w pokoju, a pan/ Wydaje się pan chory... - przyznałem unosząc brew. Nie było chyba z nim tragicznie, ale powinien siedzieć w budynku jak źle się czuje

-Leżałem kilka dni z gorączka, przez to zajęć nie było. - wyjaśniłem - sam nie wiedziałem co mnie trafiło, ale przyznam ze byłem bliski śmierci. Dostałem temperatury na samą myśl o tatuażu pewnie.

-Albo się pan przeziębił... to nie jest śmiertelne - zauważyłem i pokręciłem głową - tatuaż? planuje pan coś? Ma pan już jakiś konkretny wzór? - spytałem w sumie ciekawy

-Prawdziwego mężczyznę wlasnie takie przeziębienie moze zabić - zanegowalem, otwierać zeszyt - Planuje cos w tym stylu, prosta kreska, bez koloru, najlepiej z motywem kota. Jeszcze sam nie wiem dokładnie co, szukam projektu który mnie oczaruje

Spojrzałem na to co pokazał i zmarszczyłem lekko brwi - no projekty dość... wyjątkowe - przyznałem bo mistrzowsko narysowane nie były. No ale tragedii też nie było. Na tatuaż wybrałbym jednak coś lepiej narysowanego od tego.

-Ale nie to bede tatuować. - wzbronilem sie widząc jego minę - Ja mam zrobić tylko zarys, a moj tatuażysta wszystko poprawi zeby nie wyglądało jak upośledzone. Chyba jako nauczyciel nie powienies używać takich porównań - zastanowiłem sie głośno

Zaśmiałem się - no to ma sens. Może nie powinienem tak do nauczyciela, ale to jest trochę bardzo słabe... - przyznałem i westchnąłem - chociaż pomysł całkiem dobry - dodałem uśmiechając się do niego

Nie tylko moje porowanie było nieodpowiednie. Przy myśli która zrodziła sie w mojej głowie było ono niezwykle poprawne politycznie.
Nie potrafiłem wyrzucić z głowy tego jak uroczy był uśmiech Michaela. Tak samo jak to, ze zza jego ucha wypadł luźny kosmyk włosów, który aż prosił sie o to aby go zagarnąć.
Uniosłem odruchowo dłoń, jednak w porę sie opamiętałem, zatrzymując ja w powietrzu aby kilka razy zgiąć palce
-Strasznie męczące to rysowanie, powiem ci - próbowałem wybronić moj gest, po czym przyznałem - A do rysowania nigdy spelcjanego skilla nie miałem. Moja mama jest architektem, nawet nie wiesz jak za dzieciaka próbowałem ją kopiować.

-Stąd historia sztuki? Bo do tego nie jest potrzebny talent plastyczny? - spytałem nim gryzłem się w język. Od razu zrobiło mi się głupio - znaczy... to nie miało tak zabrzmieć, przepraszam - powiedziałem cicho i przygryzłem wargę. Jak zawsze gadasz głupoty i sam sobie kopiesz grób Michael... - architektem... domyślam się jak bardzo pan próbował... ja od początku byłem stracony bo zamiast uczyć się by iść na prawo wolałem szkołę artystyczną - przyznałem.

Przez chwile wydawało mi sie ze chłopak robi to celowo. Wyglądał tak niewinnie kiedy przygyzal usta, a... A TY WEZ SIE OPANUJ NIKOŁAJ, TO TEOJ UCZEŃ
-Troche tak - przyznałem - Chociaz sztukę bardzo lubię, najbardziej wlasnie architekturę. A z tym prawem, to troche słabo, każdy powinien robić to co na prawdę kocha. Ja niesety nie wiem co czujesz, bo mi rodzice zawsze dawało wolną rękę i bardzo wspierali. Nawet kiedy im powiedziałem, ze myśle nad wyjazdem na drugi koniec świata jakos nie protestowali.

Westchnąłem - oj nie było źle... Skupili się na starszym bracie który grzecznie poszedł na prawo i chyba zadowoleni wysłali mnie tu - przyznałem wzruszając ramionami i poprawiając szkicownik który zsuwał się z krawędzi fontanny - w sumie cieszę się bo w tej szkole jest dobrze... Nawet mi się tu podoba...

-No całkiem miłe miejsce - przyznałem - Znaczy wiesz, uczę tu dopiero od dwóch lat, niekorzy uczniowe maja większy staż niz ja, jednak nie jest źle. Pani dyrektor nawet nie krzyczy jak sie zapomni o rozliczeniu roku

-Dyrektorka faktycznie wydaje się miła, ale nie miałem z nią żadnego kontaktu. Tylko to co widziałem ja na scenie na rozpoczęciu - przyznałem spokojnie i pokiwałem głową - za to ta nauczycielka od języków jest straszna... Boję się następnych lekcji z nią - powiedziałem kręcąc głową - innych nauczycieli jeszcze nie znam - dodałem