Sala do kreatywnego pisania

Standardowo moja postać robiła krwawą rozwałkę w wojnie z orkami, stała po stronie elfów będąc potężnym wampirem. Szybki pomysł nadrabiałem dobrymi opisami i opisem brutalności Venira. Zgromadził spory harem, brał z życia garściami i dużo imprezował. Kto mówił, że ma to być cenzuralne opowiadania? Prawdziwi pisarze nie martwią się tym. Po jeszcze kilkunastu minutach wstałem, podszedłem do biurka jasnowłosej i położyłem kartkę. Zasiadłem znów i czekałem tylko, aż będzie można wyjść.

Obejrzałam krytycznie swoją pomazaną kartkę pokrytą gęstą siatką skreśleń i przepisałam na czysto, co następuje:

skraj, deszczwiec, sypiec, cierpień, przemijasień, chłościernik
kapuże deszczne na dworze legły
a świat szarętnym stał się niemiejscem
posępnie tu, szaretkom samotnym aż twarze zrzedły
liściewie schną życie swe trwoniąc
i opadają razem z odpadem
pośród nich smuta szarząca się blado
upaja się bleknącym rozkładem
zaraz, to ja!
co robić?
gdzie iść?
cóż czynić, gdy szar wysnuwa swe macki?
zaszyłam się w swetrze i robię placki
wyszłam na głębię szarego bezbrzegu
w szarzanym świecie pełnym szarugi
śmieszy się smętno brudna pogoda
zatracam się w mroku, rozstrajam sztalugi
oddaję się w szar mroku nazewsząd
by oddać hołd mrącym miesiącom
co szarzeją tląc się coraz słabiej
psute szarugą szaro się tlącą
chłostane zakusem deszczośmietnika
dobrze, że siedzę w ciepłowni w swetrze
z kubkiem herboju gorącym w dłoni
i tylko smętki chichocą w stygnącym wietrze

Potem kiwnęłam głową z zadowoleniem, dorysowałam obok smutnego kwiatka z oklapniętymi płatkami i złożyłam kartkę na biurku sorki.

Podrapałam się po skroni. Dobra myślałam że będzie jakoś wolniej, ale zapomniałam, że to ja jestem tu nowa. Przygryzłam wargę, o czym mogę pisać? Na pierwszej lekcji nie walne jakiegoś homo romansu. Postanowiłam rozpocząć pisanie dramatu. Oh dramaty, mój ulubiony gatunek. Poczułam na sobie wzrok. Przejrzałam wzrokiem po klasie. Zobaczyłam jak, jakaś dziewczyna się mi przygląda. Uśmiechnęłam się nieśmiało i założyłam swoje okulary. Czułam się z nimi debilnie, ale ledwo pisze/czytam, gdy ich nie mam. Poczułam jak zaczynam się rozluźniać. Zdziwiłam się widząc dyrektorkę obserwującą lekcje i... i chyba nauczycielkę, która też zażarcie pisała. Wróciłam do mojego opowiadania myśląc co mam napisać..

Czyli kartki oddajemy. No cóż, zdarza się. Zamiast wyrywać je czy wycinać, położyłam tylko podpisany zeszyt na biurku. Oparłam się ponownie o ścianę i zagłębiłam na powrót w lekturze "Plags...".
Ciekawe, co z tego wyniknie. Moja historia o adiutancie ze szklanym okiem mogła być porywająca, ale tylko przy jako takiej znajomości tematu.

Dalej nic. Wyszło na to, że cała moja kartka była pokreślona. Westchnęłam i zerknęłam pod nią aby sprawdzić, czy przypadkiem jej nie ubrudziłam. Na szczęście-nie. Zauważyłam, że kilka prac już leży na biurku. Cudowniee. Po co ja się zapisałam na te zajęcia. Próbowałam nie patrzeć ani na nauczycielkę, ani na tamtą dziewczynę. Tępo patrzyłam się w pogryzmoloną kartkę.

Wzięłam pierwszą kartkę. Dosyć szybko przeczytałam całą, zaskoczył mnie pomysł, jak zauważyłam po nazwisku, Włoszki. Wzięłam potem drugą kartkę, od chłopaka i mnie zatkało. Czasem niektóre wydarzenia były nielogiczne, ale świat powieści erotycznych mógł przewrócić do góry nogami. Potem z miłym zaskoczeniem czytałam wiersz, dosyć... Smutny, akurat mój gust. Spodobał mi się, ale później w pokoju stwierdzę, czego mi tu brakuje. Wzięłam oddech i zajęłam się czytaniem opowiadania nauczycielki. Ostatnio trochę czytałam wojennych książek, więc się wciągnęłam mocno w opowiadanie i z rozczarowaniem zdałam sobie sprawę, że jestem już na jego końcu. Chciałam więcej, ale trudno. Zauważyłam, że Zoe wygląda, jakby miała problem. Wstałam i podeszłam do niej, nachyliłam się nad nią i zerknęłam na kartkę. - Coś Ci sprawia problem? - zapytałam. - Pomóc Ci może w czymś?

- Kto skończył, może już iść - powiedziałam z ulgą, że dyrektorka wyszła i wróciłam wzrokiem do kartki dziewczyny.

Kiwnęłam głową, wstałam i wyszłam z sali. - Do widzenia wszystkim i powodzenia.

Wstałem jak gdyby nigdy nic, wzruszyłem ramionami i wyszedłem z rękami w kieszeniach.

-Słucham?-uniosłam głowę i zerknęłam na nauczycielkę- Nic takiego, chyba nie czuję w sobie pisania-parsknęłam ponownie patrząc na kartkę-Jest opcja, wypisania się z zajęć?-spytałam ciszej ponownie patrząc na nauczycielkę, powstrzymując się od uśmiechania się, czy czegokolwiek. Wyglądała dzisiaj cudnie.

(Usunęło mi odp :"") )

Boże jak oni szybko piszą! Spojrzałam na kartkę, ledwo mogłam odczytać pierwsze zdanie. Wole pisać na komputerze. Idzie mi szybciej i chociaż coś rozumiem. Przeczytałam setny raz jedno krótkie zdanie, które napisałam.
''Stanął na krawędzi budynku, czując jak wiatr rozwiewa jego włosy...'' Dobra, ale co dalej? Może o po prostu napisze myśli samobójcy przed śmiercią i jego skok? Krótko i ładnie. Ah Willow ty pojebie. Zobaczyłam jak wszyscy zaczynają wychodzić, czując na nowo pojawiający się stres zaczęłam szybko pisać. Powinnam w końcu pójść na stołówkę, jestem głodna. Będę znów musiała siedzieć sama..uh

- Tak szybko się poddasz? - zapytałam swoim melodyjnym i aksamitnym głosem. - Nic Ci nie przychodzi na myśl, co mogłabyś napisać? Żadna fantastyka, horror, dramat, romans, może i nawet motyw zakazanej miłości? To ostatnie jest dość popularne - przygryzłam wargę przyglądając się jej kartce. - Może po prostu trafił Ci się dzień bez weny i ciężko jest Ci coś wymyślić? Na następnej lekcji też mogłabyś coś wymyślić - przerzuciłam włosy na lewe ramię patrząc na kartkę. Nie chciałam tracić uczniów.

-Mówię, że nic-odparłam odwracając wzrok. Czy w tej sali nagle się podgrzało, czy mi tu jest po prostu, aż tak gorąco? Zamknęłam zeszyt i wpatrywałam się w swoje paznokcie-Nie nadaję się po prostu i tyle-stwierdziłam wzruszając ramionami-Mogę już iść?-spytałam naciągając rękawy swetra na dłonie.

- Zoe - położyłam rękę na jej ramieniu i spojrzałam na nią - przemyśl to, dobrze? Może jednak masz potencjał, uzdolnienie w czymś. Nie masz co się od razu przekreślać. Chociaż przyjdź na następną lekcję i mi powiedz, czy się wypisujesz, umowa stoi? - uśmiechnęłam się.

Po kilku minutach szybkiego pisania, skończyłam. Przeczytałam jeszcze z dwa razy, starając się przy tym poprawić jakiekolwiek błędy. Dobrze będzie jeśli nauczycielka mnie w ogóle rozczyta. Wstałam powoli, słysząc jak to głupie krzesło oczywiście skrzypi. Uśmiechnęłam się nie śmiało do nauczycielki i oddałam wyrwaną kartkę z zeszytu na biurko. Oczywiście wcześniej się podpisałam. Po kryjomu słuchałam ich rozmowy, byłam ciekawa czemu dziewczyna chcę odejść z tych zajęć. Uważam, że chyba jest tu dosyć cicho i nie ma spiętej atmosfery.
-Do widzenia.- Powiedziałam cicho wychodząc z sali..


(NP: Stołówka)

//NP: Pokój Benity von Henning//

Lekko się wzdrygnęłam, ale pokiwałam głową. Wzięłam swój zeszyt i wzięłam głęboki wdech. Podniosłam się z miejsca i skierowałam się do wyjścia. Czułam jak łomocze mi serce, a głowa mi pulsuje-Do widzenia-wydusiłam, a potem wyszłam z sali. Głupia.

NP: Stołówka

Kiwnęłam głową na pożegnanie, uśmiechnęłam się jak to ja i wyszłam zadowolona.
NP: Mój pokój

Spojrzałam na nią zmartwiona. Chyba mnie nie polubiła jednak... Coś było ze mną nie tak? Wzięłam notatnik i kartki od uczniów, po czym wyszłam.
NP: Pokój Katriiny Sovallainen

Weszłam do klasy i usiadłam za biurkiem. Czekałam na uczniów, miałam nadzieję, że jacyś jednak przyjdą na tą lekcję.

Przybiegła szybko i zatrzymała się gwałtownie przed salą niemal wpadając na drzwi. Odetchnęła trzy razy, by uspokoić oddech, przejechała ręką po włosach i weszła ostrożnie do sali. - Dzień dobry, przepraszam za spóźnienie... - powiedziała cicho, niemal niesłyszalnie.

- Tylko tyle? - przewróciłam oczami. - No nic, mogę nawet indywidualnie przeprowadzić lekcję, jeśli panna... Nazwisko? - uniosłam pytająco brew. - Sobie życzy.

Fox... Ashley Fox. - powiedziałam nieco pewniej zdając sobie sprawę, że jestem sama z nauczycielką.

- Jaki gatunek literacki lubisz najbardziej, panno Fox?