Łąka

-Dziękuje.-Powiedziałam drapiąc się po karku.-Już cię nie męczę, resztę dokończę w pokoju...i pomyśle czy dodać kolory.- Zapięłam bluzę.-Jak skończę to ci od razu pokaże.-Mruknęłam pakując rzeczy i dopijając herbatę..

- Nie męczy mnie to, spokojnie - usiadłam teraz przodem do niej. - Hmmm... Kolory byłyby dobre - zamyśliłam się na chwilę.

-Zwykle zostawiam szkic, nie lubiłam nigdy kolorów.-Westchnęłam cicho.-Pamietam jak moja plastyczka posądzała mnie o plagiat bo mój rysunek był niby podobny do jakiegoś tam.-Parsknęłam śmiechem przypominając sobie tą sytuacje. Spojrzałam znów na dziewczynę. Uśmiechnęłam się dleiaktnie do niej.-Właściwie Erica.. Ile masz lat?-Spytałam i ukazałam swoje białe ząbki w uśmiechu..

- Plagiat? Pff... Powinni ją wywalić z pracy szybciej niż by się obejrzała - prychnęłam. - Nie martw się opinią innych i rób to co masz robić - uśmiechnęłam się i oparłam głowę na ręce. - Mam 20 lat, a Ty? - zapytałam.

Zaśmiałam się cicho.-Czasem jak się czymś inspirujesz wyjdzie że robisz to samo, więc.-Wzruszyłam ramionami.-Dzięki, staram się jak mogę...Dlatego tutaj jestem...zestresowana...czekająca na lekcje rysowania.-Oblizałam usta rozbawiona.-Ło.. 17, ale w grudniu już kończę 18.-Powiedziałam szczęśliwa z tego powodu..

Położyłam się na trawie i spojrzałam w niebo. - Wiesz, naprawdę nie masz czym się tu martwić i tak dalej... Co do rysowania... - zmarszczyłam brwi - nie pamiętam kto tego uczył... Sama w sumie nie wiem, czy by się na to nie zapisać... Nie idzie mi jakoś to najlepiej. Co do inspiracji, ja najczęściej piszę Fanfiction. Mam ostatnio fazę na Shadowhunters, taki serial - przygryzłam wargę.

-Słyszałam o nim...Jest tam dwóch gejów czy coś.-Zaśmiałam się także kładąc się na trawę.-Ja nie wiem sama skąd biorę inspirację..Chyba z muzyki i z zdjęć. Gdzie jest idealne ujęcie, nie zawsze zdjęcie musi mieć świetną jakość, czasem daje to klimatu.-Mruknęłam i westchnęłam cicho.-Inaczej lubisz seriale? Jakie jeszcze lubisz?-Spytałam ciekawa..

- Owszem - kiwnęłam głową. - Jako, że zauważyłam, że najczęściej w serialach nie ma lesbijek a geje już tak, to w fanfiction robię wymyślone przeze mnie paringi. Główna bohaterka plus druga pierwszoplanowa. A jaka ona jest przepiękna... W sensie ta druga, o nieeee - przeturlałam się na trawie rozmarzona. - Kocham seriale fantasy, typu Przygody Merlina... A Ty?

Zaśmiałam się cicho patrząc się na dziewczynę.- Sherlock, Orange Is the New Black, Breaking Bad i kocham jeszcze South Park.-Uśmiechnęłam się do niej szeroko.-Jedynie w Orange Is The New Black mam paringi...A tak to zwykle z gier...A fanfiction też piszę.-Przewróciłam się na bok opierając się przy tym na łokciu.-Robi się co raz później.-Mruknęłam ziewając i obserwując cały czas ukrakiem kobietę.
-Będę się już zbierać, dzięki za pozowanie i..- Wstałam powoli zabierając rzeczy.-To do zobaczenia w szkole, albo zawsze do mnie możesz przyjść i pogadamy o serialach...I wiesz brakuje mi dobrych modelów.-Uśmiechnęłam się szeroko do dziewczyny. Pomachałam jej idąc w stronę szkoły.

NP: Pokój Willow

- Do zobaczenia - odpowiedziałam z uśmiechem. Sama w końcu wstałam i poszłam do siebie.
NP: Pokój Eriki

Przybiegłam przerażona na łąkę, rozejrzałam się panicznie dookoła. - Xavieeeeer! - zawołałam głośno. Musiałam go odnaleźć, mógł poćwiartować Erikę lub wrzucić do worka do wody, wszystko po prostu...

Zabrał z pomieszczenia gospodarczego łopatę którą wytaplał w kałużach, brudząc przy tym błotem spodnie. Idąc po śladach obcasów, dotarł na łąkę. Wyszedł zza brzóz opierając się na trzonku łopaty.
- No?
Zareagował na usłyszane imię, zmuszając postać do odwrócenia się do niego przodem.

Odwróciłam się i pisnęłam gdy zobaczyłam, w jakim jest stanie. Aż mi się zrobiło słabo i musiałam usiąść na ziemi. - C-c-co Ty z nią zrobiłeś? - wydukałam z szeroko otwartymi z przerażenia oczami.

- Z kim?
Zapytał znużony przymykając powolnie powieki.

- Z Ericą, a z kim innym?! - wywrzeszczałam i podniosłam się, podbiegłam do niego i zaczęłam nim potrząsać - odpowiadaj!

- Ericą? Jest u siebie w pokoju...
Odpowiedział strzepując jej ręce ze swoich barków. Odwrócił się tyłem tak by dostrzegła dzieło na karku i ruszył w swoją stronę.

Odetchnęłam z ulgą, złapałam sie za serce, po prostu spadł mi z niego ogromny kamień.

Docierając do schowka odłożył szpadel, zamknął pomieszczenie i poszedł do szkoły.
NP: Stołówka

Weszła na łąke i wychaczyła ustronne miejsce. Rozłożyła koc i wygodnie się rozsiadła. Wyciągnęła skrzypce, na telefonie włączyła nuty i zaczęła grać na przemian ze śpiewaniem. Dała się całkowicie porwać muzyce.

Chłopak stwierdził że trzeba trochę wyjść z akademika i porysować trochę na świeżym powietrzu. Było przyjemnie ciepło więc nawet nie musiał zbyt grubo się ubierać. Ze swoją teczką oraz piórnikiem wyszedł na łąkę przyległą do szkoły i usłyszał...Usłyszał muzykę skrzypiec i podążył w tamtym kierunku. Kiedy dotarł bliżej usłyszał piękny śpiew. Któż to tak cudnie tworzy, stanął kawałek dalej od dziewczyny żeby jej nie wystraszyć i wsłuchiwał się w jej grę z uśmiechem

Gdy skonczyla piosenke lekko sie usmiechnela. Odlozyla skrzypce i wyciagnela butelke wody by po chwili sie napic. Ponownie wziela skrzypce lecz zamiast grac, zaczela je lekko przecierac. Trzeba dbac o instrument. Podczas czyszczenia mruczala pod nosem jakas piosenke.

Chłopak słuchał do końca z lekkim uśmiechem na ustach kiwając głowa w rytm melodii. Kiedy to wszystko się skończyło zamrugał dwa razy żeby otrząsnąć się z tego transu. Niepewnie ruszył w stronę dziewczyny
- Hej, bardzo ładnie grałaś i śpiewałaś- powiedział z niepewnym uśmiechem ale bardzo ciepłym i przyjemnym głosem. Patrzył jak dziewczyna dba o instrument i pomyślał o swoich skrzypcach które ostatnio tylko leżały

Gdy uslyszala glos, podniosla glowe do gory. Ujrzala chlopaka, wysokiego, calego w tatuazach, jednak to nie sa atuty, an ktore dziewczyna zwrocila uwage. Pierwszym co zauwazyla byly oczy i piekny, przyjazny usmiech. Moglaby zatonac. -Hej. -usmiechnela sie milo. -Dziekuje Ci, milo z Twojej strony. -Lekko sie zarumienila. -Nigdy wczesniej Cie tu nie widzialam. Jestem Emily. -wstala i wyciagnela do chlopaka dlon. Nie dalo sie nie zauwazyc, ze w bandazach.

Chłopak uśmiechnął się do niej ciepło uważnie badając jej twarz oraz ogólny wygląd. Była bardzo ładna na swój sposób i chętnie by to piękno przelał na papier. Muza? Chyba tak, przynajmniej tak się zdawało
-Nie musisz dziękować, ponieważ to prawda- powiedział do niej z ciepłym uśmiechem- Ponieważ dobrze się ukrywam, wiesz niczym mysz w swojej dziurze-zażartował i delikatnie wziął jej dłoń i ucałował jej wierzch-Miło poznać, jestem Finley i..nie wiem czy mi wypada, ale co ci sie stało w dłoń- spytał lekko poważniejszym tonem i jakąś nutka troski

Usmiechnela sie delikatnie, gdy chlopak uczynil ten gest. -A to... nic takiego. -usmiechnela sie, by ukryc zaklopotanie. -Usiadz. -zaproponowala, zmieniajac temat i lekko sie usmiechnela.