Łąka

-Spoko - szepnęłam i pomięłam kartkę z rysunkiem. Nie wyszło, jak zawsze. Zaczęłam rysować od nowa. Tym razem skupiłam się dokładniej na wyobrażeniu lśniącej w słońcu czarnej sierści

-Wiem. Ale wyglądasz na muzyka. Albo malarza- przeniosłam głowe na drzewo. Wiem, że byłam nieco uciążliwa, a chłopak zapewne miał mnie dość. Ale coś ciągnęło mnie do poznania go, tak samo jak Arii.

Spojrzała na zegarek i zbladła. Wstała szybko i pobiegła do szkoły oblana rumieńcem. Biegnąc, roztrzepana, zostawiła swoje szkice na łące.

Spojrzała na zegarek i zbladła. Wstała szybko i pobiegła do szkoły oblana rumieńcem. Biegnąc, roztrzepana, zostawiła swoje szkice na łące.
Np. sala do kreatywnego pisania

- Skoro tak mówisz. - wzruszyłem ramionami w końcu wyjmując telefon z kieszeni i wyłączyłem muzykę która właśnie leciała z moich słuchawek. Schowałem telefon wraz ze słuchawkami do kieszeni po czym podniosłem się z trawy otrzepując spodnie. - Idę coś zjeść. - Mruknąłem do dziewczyny chowając ręce do kieszeni po czym podążyłem w stronę budynku.

Next: Stołówka.

-Okej- wyciągnęłam lizaka i również wstałam.

Np. Sala do kreatywnego pisania

Wyszłam na pustą łąkę i położyłam się na trawie. Obserwowałam chmury nadając im wszystkim super-nieśmieszne nazwy. Tak, Nath, bo by jesteś takim trochę bezbekiem.

Jasna cholera, musiałam zasnąć na tej pieprzonej łące! Jest mi zimno, jestem przemoczona od rosy, obolała od spania na trawie, wszystko mnie swędzi, pogryzły mnie robale i chyba złapałam katar. No pięknie.
NP: Pokój Gulldimy Glatziku

Obudziłam się przemoczona i uwalona błotem. No ... to sobie trochę czekałam na Matta. Tak bardzo nie chciało mi się wstać, że obróciłam się na brzuch i wróciłam do spania.

Przyszedłem na łąkę, nie spodziewałem się zobaczyć dziewczyny. Cóż, naszedł mnie wilczy apetyt... Jakże jednak się zdziwiłem, widząc ją leżącą na trawie. Przemoczona, ubłocona. Nie zadowoli się chyba, gdy się obudzi. Podszedłem do Nathyenne i przykucnąłem, zacząłem się przyglądać temu jak śpi. Hm... Urocza, taka niewinna...

Mam bardzo lekki sen, dlatego słysząc kroki natychmiast się obudziłam. Nagle ktoś zatrzymał się tuż obok mnie, a ja w odruchu obronnym przywaliłam temu komuś z łokcia w twarz. Dopiero potem zauważyłam, że to był Matt.
- O matko, przepraszam - zaśmiałam się opierając rękę na ramieniu chłopaka.

- O kur... - powiedziałem krótko widząc łokieć przed swoją twarzą, na szczęście lekko drgnąłem i uderzenie poszło w policzek. - Jakieś koszmary Ci się śniły, że taka reakcja obronna? - skomentowałem nawet nie rozmasowując policzka.

- To na wypadek próby gwałtu - zaśmiałam się i usiadłam po turecku - Jaki mamy dzień i jak długo tu spałam?

- Gwałtu? - zmarszczyłem brew. - Proszę Cię, mam swoją klasą, po co mi gwałt - mruknąłem i rozejrzałem się po łące. - Wtorek. Spałaś... Nie wiem ile, ale myślę, że długo.

- W sumie nie wiedziałam, czy to ty czy raczej nie. Przecież praktycznie każdy może tu przyjść - prychnęłam - I wygląda na to, że spędziłam tu całą noc.
Kichnęłam kilka razy i podrapałam się po nosie.

- Wiesz, co. Powinnaś się jednak wygrzać gdzieś, zwłaszcza że z tego co wiem, to niedługo będziesz miała włoski ze swoją ulubioną nauczycielką - westchnąłem i wziąłem ją na ręce do góry. Ruszyłem w stronę szkoły.
NP: Pokój Matthew Tucka.

Nie miałam siły na protestowanie, więc po prostu dałam się wziąć na ręce i zanieść do budynku.

Chłopak wskoczył jeszcze na chwilkę do swojego pokoju, zanim poszedł na łąkę. Musiał coś zabrać, a tym czymś był aparat. Zwykła, tania lustrzanka, której potencjał był wielki. Tak naprawdę sam jeszcze nie wiedział, co tak naprawdę chciał fotografować. Kwiatki? Zbyt banalne. Zwierzaczki? Ech, jest za głośny, aby do czegoś się zbliżyć. Kiedy próbował złapać w kadrze dzika, takiego dzikiego dzika, oczywiście skradał się, lecz nagle kichnął. Głośno. O wiele za głośno. Następne, co się wydarzyło, to był oczywiście bieg z przeszkodami. Tamtego dnia stracił aparat i o mało co nie został połamany. Od tamtego czasu stara się unikać tematu fauny na fotografiach. Krajobrazy też już są nudne, więc wyszedł po prostu z aparatem. Ew. Nie pogardziłby w sumie modelką, najlepiej nagą, nad jeziorkiem, aby mogła być nimfą! Ta wizja została w jego głowie, jednak... Nie, nie ma szans, aby wcielić tego pomysłu w życie, przecież która zdrowa na umyśle dziewczyna zgodzi się na nagą sesję zdjęciową, w obecności mężczyzny i to jeszcze nad wodą? Tak, Colette był szalony. I tak, wcieli kiedyś to, jeżeli nawet będzie musiał zapłacić. Khem, zapłata w naturze też może być. Spacerował sobie teraz po łące, szukając kilku rzeczy. Obiektu westchnień, nagiej modelki, obiektu do fotografowania i przede wszystkim — wolności.

Bardzo wolnym krokiem wyszłam na łąkę, nawet nie wiem po co. Szłam przed siebie w rytm jednej ze swoich ulubionych piosenek, "Lights Down Low" Maxa Scheider'a. W końcu usiadłam gdzieś na trawie z nadzieją, że tym razem nie spędzę tu xałej nocy.

Zobaczył bardzo ciekawy obiekt. Kobieta, czerwone włosy. Pierwsza myśl? Czarownica! Nie był zbyt blisko, więc tylko sięgnął po aparat i zaczął zoomować. Ech, za daleko, aby móc zrobić zdjęcie tej zamyślonej istocie, w sumie ciekawe, co jej teraz siedzi w głowie. Tak, to było dość dziwne, jednak chłopak często zastanawiał się, co myślą osoby, które są obserwowane, ale nie wiedzą o tym. Cóż, można zaryzykować. Podszedł kilka kroków bliżej, starał się tak, aby nie powtórzyć przygody z dzikiem, bo tym razem wszystko może skończyć się inaczej. Zoom, focus, tak! I pstryk! Jedno zdjęcie wystarczy, udało się uchwycić to, co chciał, czyli naturę, dziwne, lecz piękne czerwone włosy dziewczyny, jak i całą ją. Teraz wystarczy tylko zrobić to, co Tygryski miały w zwyczaju. Stanął na przeciwko niej i...
— Powiedz seeeeeeer! — krzyknął, robiąc kolejną fotkę. Uśmiech na ryjku miał wielki, może pozna nową uczennicę, o ile była uczennicą.

No nie powiem, przestraszyłam się, gdy nagle przed moimi oczami pojawił się chłopak z aparatem. Niestety nie słyszałam co powiedział, bo miałam włączoną dosyć głośną muzykę.
- Co to do cholery miało być? - zapytałam chowając słuchawki do kieszeni - Czy człowiek nie może mieć chociaż chwili spokoju od paparazzi?

Z niewiadomego powodu te słowa spowodowały, że cicho się zaśmiał. W sumie, gdyby przyjrzeć się temu z boku, to przypominał jego z tych ciołków, którzy biegają za "gwiazdami", aby tylko strzelić fotkę, gdy wydarzy się coś, co by ośmieszyło byle jakiego celebrytę. Colette taki nie był, chciał uchwycić po prostu nietypową urodę dziewczyny, a przy okazji jej stan, o ile była w jakimś stanie. Dobra, po prostu wyglądała ślicznie, padło dobre światło i pstryk, jest.

— Niech mi Panienka wybaczy, nie chciałem przeszkodzić w dumaniu — wypowiedział to tak gładko, jak gładka była jego biała koszula oraz przyjaźnie, jak przyjazna była jego kotka w starym domu.

- Nie szkodzi, sir - powiedziałam dygając - Nie przeszkodził mi pan w dumaniu, lecz we wsłuchiwaniu się w dźwięki muzyki w czasie spaceru.
Nath, co ty odwalasz? Normalnie przecież bym takiemu przywaliła i powiedziała, żeby się odwalił.
- Tak właściwie, to dlaczego zrobiłeś mi zdjęcie? - zaśmiałam się poprawiając włosy.

Sir? Naprawdę? Ale tak na serio? Przecież on był na chwilę obecną nikim, nie miał żadnego tytułu, jedyne, z czego może być na razie dumny to Matka malarka i trzy dobre zdjęcia, które wygrały jakiś mało istotny konkurs. W sekrecie mogę zdradzić, że dla Colette był przełomowy, bo wtedy nabrał pewności co do tego, że umie coś tam pstrykać.

Pytanie dziewczyny lekko wytrąciło go z toru, ponieważ uważał, że nie mogła zobaczyć tego, jak skradał się i robił z ukrycia zdjęcia, a nie zdjęcia, phi. Może chodziło tylko o to, co krzyczał z tym serem?

— Ponieważ uważam, że taka osóbka jak Ty zasługuje na uwiecznienie jej na kliszy, o! A dokładniej to w pamięci mojego aparatu.

- Poważnie? - prychnęłam - Znajdziesz w tej szkole pełno takich, jak ja. A większość będzie sto razy lepsza ode mnie.
On przecież nie mógł tak na serio, no nie? Nie jestem jakoś specjalnie wyjątkowa ... Chociaż nie, jestem świetna. Co nie zmienia faktu, że akurat mi chciał zrobić to zdjęcie.