Sala do rzeźbiarstwa

- Skrzywdziłeś uczennicę, nie czujesz nic z tego powodu? - syknęłam.

- Jeszcze tu jesteś?
Wzdychnął komicznie, kontynuując
- O czym ty do mnie mówisz?

- O tym co zrobiłeś uczennicy przy fontannie! - warknęłam zła. Ten człowiek mi działał mocno na nerwy.

- Na Boga...
Zaczął antychryst jakkolwiek by to zabawnie nie brzmiało
- Wróciłem z popijawy gdzie natchnęła mnie wena, przylazłem tu przez krzaki od tyłu budynku. Patrz...
Pokazał jej dziurę w spodniach którą rąbnął o kant haku od drzwi filmówki
- Przełaziłem przez płot, idź szukaj śladów na ścieżce... Chcesz mojego buta?

- Już Ci wierzę - wycedziłam i pod wpływem impulsu podeszła do niego, by go spoliczkować. - Kretyn - dodałam po uderzeniu i ruszyłam w stronę drzwi. - Możesz się już pakować, na pewno Cię zwolni Amber.

- Masz szczęście że jesteś kobietą, tych nie tykam
Puścił oczko z premedytacją dalej brnąc w kłamstwa.

- Nie tykasz? Są świadkowie wydarzenia, kłamco - syknęłam wściekła.

- Jacy świadkowie? Jakiego wydarzenia? Też mi wielkie halo żem se portki porwał.
Przewrócił oczyma wsadzając przeciętą belkę w imadło.

- Z Tobą się dogadać to tragedia... Zrób coś jeszcze jakiemuś uczniowi, a nie skończy się to tylko na zwolnieniu z pracy - warknęłam zaciskając pięści.

- Moja mała blondyneczko, dowody, albo nie mamy o czym rozmawiać...
Nagiął rurkę do odpowiedniego kształtu, położył ją na innym stanowisku minął natarczywą kobietę i wziął nową pod obróbkę.

- Co Ty tu tak właściwie robisz? - zapytałam obserwując go. Słowo daję, zaraz mu coś zrobię.

- Element konstelacji pod sztukę dla uczniów, a co?
Uśmiechnął się szeroko przechodząc powrotnie koło kobiety, gdy doszedł do biurka odpalił diaxa. Zrobiło się ponownie głośno.

- Jestem sceptycznie nastawiona do tego jakoś. Więc co do Eriki - splotłam ręce na wysokości piersi. - Wciąż będziesz kłamał, że jesteś niewinny?

Kim jest Erika?
- Podniósł głos aby być pewnym że usłyszała każdą poszczególną literkę i spację w zdaniu.

- Jest. Tą. Uczennicą. Którą. Poddusiłeś - odpowiedziałam wypowiadając powoli każde słowo, prawie że krzycząc.

Ja to nie wiem czy ja jestem głuchy, czy to kto inny ma problem ze słuchem...
- Pokręcił głową, uśmiechając się sam do siebie

- Cóż, zawsze jest chłopak, który przechodził niedaleko i szybko to nagrał. Chyba budzę zaufanie ludzi, że do mnie zawsze przebiegają z takimi newsami - odpowiedziałam, oczywiście ściemniałam, ale nie dałam tego po sobie poznać.

Mina mu zrzedła, wyłączył diaxa odwracając się powoli... W ułamku sekundy przybrał maskę uśmiechającego się miłego nauczyciela który zjawił się pod drzwiami równie szybko jak uśmiechnął. Jedną dłonią złapał za jej skrzyżowane ręce przytwierdzając nad głową, bokiem uda zaś zablokował jej nogi przez kopnięciami. W drugą dłoń złapał jej policzki formując sobie z ust dzióbek.
- Dlatego że jesteś taką miernotą nic nie powiesz, prawda?
Cmoknął ją w usta i puszczając policzki zszedł palcami na jej szyję suwając po niej delikatnie
- Dbamy o bezpieczeństwo, oboje...

- Puść mnie, nic to nie zmieni - warknęłam starając się zachować zimną krew i wyrwaćnnadgarstki z jego chwytu. - Różnica jest taka, że ja dbam też o bezpieczeństwo uczniów.

- A wiesz też że to ja wyprowadzałem tą dziewczynę z klubu? Wiesz że chłopak który ją zabrał jebnął mi z sierpowego? Spójrz na ten piękny półksiężyc sinca na moim poliku. Zastanowiłaś się już co wygadujesz? Zagrożenie w mojej osobie? Brednie...
Nachylił się nad blondyną odgarniając nosem kosmyk włosów z jej twarzy nosem.
- Jedyne co muszę Ci przyznać, to genialny wybór perfum...
Puścił ją nagle i ,,serdecznie'' przez co zachwiała się na nogach kiedy sam wrócił do stołu na którym pracował

- Ale to nie oznacza, że możesz grozić niewinnej dziewczynie, to nie była jej wina - rozmasowałam nadgarstki i złapałam się na tym że mój oddech był przyspieszony. - A z chłopakiem możesz załatwić to pokojowo, nie musisz się uciekać do przemocy.

- W moich słowach nie było ani krzty groźby, dwa nikt nie mówi o przemocy.
Oznajmił najspokojniej na świecie modelując i wyginając rurkę we własnych dłoniach.

- Ale możesz ją przeprosić. Nauczyciel nie powinien tego robić uczennicy. - odparłam siadając i zakładając nogę na nogę. Nie zamierzałam dać za wygraną.

- No, no...
Pokiwał głową na odpierdol zabierając ostatni element.

- Więc mam nadzieję, że się dogadaliśmy, Xavier - przerzuciłam włosy na jedno ramię. Bluzka z niemałym dekoltem odkryła moje obojczyki, jednak nie zwróciłam na to uwagi.