Sala do języka włoskiego

Fuccan... jakby nie patrzeć, trzeba się zbierać. Zaopatrzyłam się w szósty kubek czekolady, zeszyty, dziennik i tak zaopatrzona powlokłam się do sali do Italieńskiego.
Weszłam, mrużąc oczy od tego cholernego światła. Żółte ściany, kto wpadł na tak durny pomysł... na parapecie stało radio. Wrzuciłam w odtwarzacz płytę z włoskimi piosenkami i postawiłam sobie na biurku. "La brigata Garibaldi" trochę mnie uspokoiła i świetnie współgrała ze smakiem czekolady.

Weszłam z gracją do sali i lekko mnie zaskoczył widok nauczycielki. Ah... To ta "straszna". - Dzień dobry - ze swoim włoskim akcentem przywitałam się i zajęłam miejsce przy stole, wyjęłam zeszyt i piórnik z torebki.

- G'Tag, gdzie reszta, was? - zapytałam, nie kłopocząc się przyciszeniem muzyki.

- Nie wiem, Pani Profesor, przyszłam sama - odpowiedziałam i wzruszyłam ramionami, zaczęłam z nudów na tyle zeszytu coś rysować.

Machnęłam ręką z rezygnacją. Włoskiego uczyli się pewnie w liceach i średnio chce im się męczyć z tym językiem po raz kolejny. No cóż, nie będę im szła na rękę. Za coś mi płacą.

- Dzień dobry pani profesor! - powiedziałam z szerokim uśmiechem wchodząc do sali. Miałam na sobie tylko i wyłącznie ręcznik i kapcie - Przepraszam za drobne spóźnionko, ale zagapiłam się no i tak wyszło.
Dziarskim krokiem podeszłam do stolika i usiadłam przy nim.

Momentalnie popsułam rysunek gdy zobaczyłam Nathyenne i opadła mi szczęka. To ciało... Moment! Teraz poprawna myśl: ten strój... Co do?...

- Won z sali, wywłoko. Masz zakaz wstępu na moje lekcje - uśmiechnęłam się błogo.
Nienawidzę fali skierowanej do nauczycieli. Nie ma nic gorszego, niż dziewczynki, które, mówiąc kolokwialnie, "wyżej srają, niż dupę mają" i były bezstresowo wychowywane. Na szczęście ja, dumny archetyp pruskiej nauczycielki, nie dam sobie w kaszę dmuchać.
A na poważnie, miałam jej zwyczajnie dosyć. Widać było, że przychodzi na lekcje zwyczajnie po to, żeby mnie wkurwić.

- Ohoho - powiedziałam unosząc brwi - W takim razie już nie przeszkadzam.
Uśmiechnęłam się ładnie, po czym do głosy wpadł mi przecudowny pomysł. Do mojego pokoju było całkiem niedaleko, więc spokojnie mogłam to zrobić.
Szybkim ruchem zdjęłam z siebie ręcznik i rzuciłam go na twarz profesor Szatan, a następnie zgrabnym krokiem ruszyłam w stronę drzwi.

NP pokój Nath

Patrzyłam na to wszystko z rozwartymi ustami z szoku i z chęcią podłapałam to, co dało się zobaczyć u czerwonowłosej. Wyszła za szybko. Westchnęłam ciężko i zaczęłam nowy rysunek.

Wzruszyłam ramionami, złożyłam ręcznik i odłożyłam go na parapet. Kiedyś ją nim uduszę, poprzysiągłam sobie.
- Schopenhauer pisał, że grubianie reagują na logiczne argumenty chamstwem w czynie i chamstwem w mowie - rzuciłam tonem wyjaśnienia do Erici. - Natomiast Goethe, w "Dywanie zachodu i wschodu": "Nawet najprzedniejsze słowo na nic / Kiedy słuchaczem bywa kiep". Dlatego zachowanie twojej czerwonowłosej rówieśniczki zasługuje nie na reakcję, a na potępienie.
Polubią mnie. Kiedyś. Może.

- Cóż... Osoba, która traci nad sobą kontrolę, używa siły lub zaczyna krzyczeć, pokazuje, że przegrywa starcie i nie ma innych, lepszych argumentów - odpowiedziałam podnosząc wzrok na nauczycielkę. Może i była surowa, ale czy dziewczyna nie przesadzała? Wyglądało na to, że można było się z nią dogadać.

- Jesteś Włoszką, prawda? - postanowiłam podtrzymać wątłą nić porozumienia. Też zaczęłam szkicować, Lassego. Zdecydowanie nie powinnam była czytać wczoraj tej książki...

- Si, sono Italiana - odpowiedziałam z uśmiechem i poprawiłam grzywkę. Założyłam pod stołem nogę na nogę i dokończyłam rysunek.

Wyszłam, skinąwszy uprzednio Erici. Mam nadzieję, że na następnych zajęciach będzie więcej osób i będzie można poprowadzić lekcję z prawdziwego zdarzenia.

//NP.: Pokój sorki von Henning//

Wstałam i wyszłam. No no.. Dosyć wcześnie z wagarami - pomyślałam o nieobecnych.
NP: Pokój Eriki Blandelli.

Weszłam do sali od języka Włoskiego, z torba na ramieniu i rozejrzałam się. Nikogo nie ma? To na pewno ta sala? Mam nadzieje. Usiadłam na krześle najbliżej drzwi i odłożyłam torbę na podłogę. Postanowiłam wykorzystać to ze jescze nikogo nie ma i zdrzemnąć się. Położyłam skrzyżowane ręce na stole i schowałam w nich twarz. Oczy piekły mnie po kolejnej nieprzespanej nocy i juz nawet krople nie pomagały. Oby wszyscy przyszli później.

Wszedłem do sali, nie spieszyłem się, wątpiąc że każdy będzie na czas. A nawet jeśli, to i tak sala jest otwarta. Aktówkę w której miałem większość potrzebnych mi rzeczy postawiłem na biurku. - Dzień dobry - odezwałem się do obecnej uczennicy i usiadłem za biurkiem.

Wbiegłam zdyszana do sali i zerknęłam na nauczyciela. - Dzień dobry - przywitałam się wciąż oddychając głęboko i usiadłam obok jakiejś białowłosej. - O, hej - zaczęłam wypakowywać książki, obok mnie było miejsce dla Anastazii.

Wbiegłam za Ericą.-Uno, dos, tres, cuatro, cinco, seis, siete, ocho, nueve, diez.(jeden, dwa, itd do dziesięciu-Hiszpański)-zaczęła wyliczać by uspokoić oddech.-buenos diaz.(dzień dobry-Hiszpański)-zakręciła głową.-Mi dispiace. buongiorno.(Przepraszam. Dzień dobry.-Włoski)-usiadła obok dziewczyny.

Hmmm... Szatynkę o rudawym odcieniu włosów słyszałem tak, jak w młodości swoich kolegów z klasy, gdy mówili bez akcentu po angielsku. Zatem ona jest najprawdopodobniej Włoszką... Przeniosłem wzrok na blondynę, zapewne Hiszpanka. Obie będą miały tu banalnie... Czyli to oznacza brak taryfy ulgowej. - Sei Italiana? - zapytałem pierwszej w ojczystym języku. Wolałem się upewnić.

- Si, sono italiana, signore - kiwnęłam głową i przygryzłam wargę. Ciekawe czy była opcja, by mnie wywalił stąd. Czy to zabronione w ogóle? Włoskim chcę podbić sobie po prostu średnią i tyle...

-Spaghetti? -zapytałam półprzytomnie gwałtownie podnosząc głowę i mrugajac powiekami. O matko.. Jak długo oni tu siedzą? Gadałam przez sen? Mam nadzieje ze nie. O nie..

Zmarszczyłem brwi, bawiłem się długopisem podczas rozmowy. - Po co więc jesteś na tej lekcji? Nie ma innych języków do wyboru? - przeniosłem wzrok na białowłosą. - A signorina miała wcześniej jakiś kontakt z włoskim czy leci od podstaw?