Sala do języka norweskiego

Wszedłem jako pierwszy i uniosłem brew. Może pomysłem godziny. Poczekam chwilę i może ktoś przyjdzie a jak nie to zawinę się do pokoju. Ciekawie się zapowiada...

Kyle spokojnie wszedł za Michaelem. Rozejrzał sie po sali. Sala też wyglądała najzwyczajniej w świecie. - Hej. Ty też na norweski? - powiedział.

Spirale na chłopaka - tak... już myślałem że pomyliłem godziny - przyznałem uśmiechając się - chyba jeszcze poczekamy na nauczyciela.. lub nauczycielkę. Wiesz może kto to?

- Hmm - mruknął i wyjął telefon - Bodajże B-Benita? Von Henning? Nie wiem, jak to się czyta... - przyznał się.

Wpadła do sali zdyszana i rozejrzała się. Kurczę już myślała że się spóźniła ale na szczęście jednak nie. Uff. W sali było jeszcze dwóch chłopców.
Poprawiła kosmyk włosów, miała nadzieję że Alexander i Ophelie się na nią nie zezłoszczą że wybiegła tak nagle, cóż przynajmniej się nie spóźniła. Spojrzała na chłopaka z długimi włosami a później na tego z czarnymi zakłopotana.

Leniwie nacisnęłam klamkę. Moje podejrzenia sprawdziły się. Sala była otwarta. Note to self, zgłosić się po klucze do sal. Weszłam do środka, nie zamykając za sobą drzwi. Jakieś dzieciaki siedziały już w ławkach. Hmm... jest tu też ta... la pute w fioletowych włosach. Jak miło...
- Czy wy wszędzie wchodzicie jak do burdelu? - rzuciłam dziennik na biurko i ziewnęłam rozdzierająco. - Nikt was nie uczył, że powinniście karnie stać pod salą?

-Zobaczymy... może nie będzie tragicznie... widziałeś na rozpoczęciu nauczycielki? Wyglądały na młode i miłe - powiedziałem - na pewno się z nią da dogadać - dodałem zajmując jedno z miejsc.
Gdy weszła nauczycielka od razu wiedziałem że będzie jednak ciężko...
Gdy Dzieczyna Wbiegła uśmiechnąłem się szerzej - no i jest nas więcej - mruknąłem witając ją i przedstawiając się.
Gdy weszła nauczycielka wiedziałem, że jednak będzie ciężko.

Gdy długowłosy chłopak się z nią przywitał z trudem wypowiedziała imię. Jednak gdy weszła nauczycielka dopiero wtedy poczuła prawdziwy, przeszywający strach.
Po cichu usiadła w pustej ławce i lekko się skuliła prosząc boga o zmiłowanie i łaskę na tej lekcji.

- Uciszcie się i wyciągnijcie zeszyty. Zapiszcie datę, godzinę i temat. System oceniania, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, trzeba to odfajkować.
Jak ja nienawidzę lekcji organizacyjnych... Co ja mam im mówić? Nie skaczcie po ławkach? Nie rżnijcie się na lekcjach? Wielki Brat patrzy? Podałam im listę potwierdzającą, że zapoznali się z BHP i PSO.
- Pytania?

Przełknęła ślinę i wyciągnęła zeszyt. Była tak zszokowana nauczycielką że wielka gula podeszła jej do gardła i nie mogła wręcz wydusić słowa.

Wyciągnąłem co trzeba słuchając. Tu chyba musze zdecydowanie się skupić. A liczyłem że nie będzie to tak potrzebne. Słuchałem patrząc po innych. Chyba mieli to samo zdanie o nauczyciele...

- Dzień dobry - powiedziałam wchodząc do sali i strzepując przy tym sałatkę z ramienia - Przepraszam za spóźnienie.
Usiadłam w wolnej ławce i otworzyłam zeszyt.

Wszedłem do sali. Kurwa mać. Tylko te słowa cisnęły mi się na usta.
- Dzień dobry, przepraszam za spóźnienie - świetnie, pierwsza lekcja w nowym roku, a ja już się spóźniłem. Skrzywiłem się na samą myśl o reprymendzie od nauczycielki. Mimo to zająłem swoje miejsce i poszedłem w ślady reszty uczniów.

- Ta. Jedna z nich to moja ciocia - powiedział i zamilkł kiedy weszła nauczycielka. Przywitał się z innymi i wyjął zeszyt. ,,Na miłą nie wygląda, ale może nie będzie AŻ TAK źle'' pomyślał i westchnął cicho.

Spojrzała na Alexandra i pokazała że obok niej jest wolne miejsce(choć w sali było na razie dużo wolnych miejsc). Może jak będzie obok ktoś znajomy nie będzie się tak bała tej nauczycielki.

Usiadłem obok już znajomej mi dziewczyny. Dość szybko oddychałem, nienawidziłem biegać. Dobrze, że się nie spociłem, to byłoby... obrzydliwe. Dzień się dopiero zaczął.
- Mogłaś zaczekać, naprawdę - mruknąłem cicho, tak, żeby nauczycielka nie słyszała. Wszystko co kazała, zapisałem. Miałem pochyłe staranne pismo, choć pisałem naprawdę szybko.

- Hold kjeft! Wasza dwójka - uśmiechnęłam się sadystycznie, wskazując na spóźnialskich - i każdy, kto się spóźni dziś czy kiedykolwiek. Sto razy napiszecie mi ręcznie "Nie będę spóźniał się na lekcje profesor major von Henning, gdyż czynię jej tym afront i lekceważę ją, co, ze względu na jej stanowisko, jest niedopuszczalne".
Wybornie. Już zaczynam lubić tę pracę.

- No świetnie - szepnęłam przewracając oczami i potem spojrzałam na nauczycielkę - Czy byłaby pani tak miła i powtórzyła zdanie?
Uśmiechnęłam się szatańsko i czekałam na jej reakcję.

No dobra... wiem już, że nie będę spóźniał się na te konkretne lekcje... nie ma mowy! Ta baba jest straszna. Zapowiada się cukierkowo....

Wszedłem do klasy jak gdyby nigdy nic i usiadłem obok czerwonowłosej. - Dzień dobry pani profesor - przywitałem się i przebiegłem wzrokiem po klasie.

Przez tyle lat w szkołach prywatnych przyzwyczaiłem się do wymagających nauczycieli, dlatego nie zrobiło to na mnie żadnego wrażenia.
- Oczywiście, pani profesor - odpowiedziałem miłym i uprzejmym aż do porzygu głosem. Nigdy nie pyskować nauczycielom. Zasada numer jeden, która naprawdę bardzo się przydaje.

,,Uaaa. Nie zazdroszczę im.'' pomyślał. Obiecał sobie, że nigdy nie spóźni się na lekcje. - Uczyłeś się norweskiego wcześniej? - spytał Michaela tak cicho, jak tylko mógł.

Popatrzyłem na siedzącego koło mnie chłopaka. Pokręciłem głową nie chcąc wydać dźwięku by nie było że romawiam. Nie wiadomo jakie są za to kary u tej kobiety. Nigdy się nie spóźnie i nie będę jej popadać...

- Przekażcie koledze instrukcje dotyczące spóźniania się na moje lekcje - mruknęłam, notując tekst na kartce. Podeszłam do ławki dziewczyny z czerwona czupryną i wręczyłam jej świstek. - Dwieście razy albo konsekwencje wiążące się z prawami, które w dupie mają bezstresowe wychowanie w szkołach, skjøge.