Pokój Eriki Blandelli

Nawet nie zwróciłam na to uwagi. - zachichotała rozbawiona. - Jestem Ashley i mnie również jest bardzo miło. - uścisnęła lekko wyciągniętą dłoń dziewczyny.

- Widziałam Cię tylko na filmówce. Od czasu tej lekcji były jakieś inne? - zapytałam z szerokim uśmiechem i znów się napiłam. - Kiedyś na mieście będziemy zdecydowanie musiały wyskoczyć na jakąś kawę, taką no... Z prawdziwego zdarzenia.

Tak zdecydowanie. A co do lekcji... Była lekcja pisania, ale byłam tylko ja... Więc chyba niewiele cię ominęło.

- O nieee! Lekcja pisania, którą przespałam! Merda - aż zaklęłam w ojczystym języku. - Wciąż nie wiem, jak mi poszła moja improwizacja nooo! - oparłam się zrezygnowana o fotel.

Oh, więc też piszesz? - spytała wyraźnie ożywiona.

- Oczywiście! Może trochę nietypowo, ale cóż, taką tematykę lubię, więc piszę - uśmiechnęłam się i upiłam kolejny łyk. Założyłam nogę na nogą. W szafce mam pełno zeszytów zapisanych opowiadaniami. Widzę, że trafiła swoja na swoją - zaśmiałam się lekko.

Tak, też tak myślę. - uśmiechnęła się widocznie rozluźniona i bardziej przekonana do dziewczyny, co przejawiło się większym nakładem energii. - Też piszę dużo, sprawdzam się trenuję, szukam we wszystkim inspiracji, to cudowne potrafić przemienić słowa w obraz!

- A co takiego najczęściej piszesz? - zapytałam zaintrygowana i lekko pochyliłam się do przodu zaciekawiona.

Czego ja nie piszę, raczej bym spytała. - zaśmiała się zasłaniając wierzchem dłoni usta. - Ale raczej lubuję się w fantastyce, kryminale i horrorze. - odparła już spokojnie. - Moją ulubioną częścią jest wymyślanie nowych rzeczy.

- Ooooo... U mnie bardzo podobnie, ale zazwyczaj piszę fanfiction. Zawsze mam pomysł, by do akcji opowieści dać swoją postać, nawet po dziesięciu minutach oglądania! Często też robię paringi, które mi się bardziej podobają od tych oficjalnych. Tak zrobiłam np. siódmą częścią Harry'ego Pottera.

Naprawdę? - zaśmiała się krótko. - Dla mnie jest to ciężkie, musiałabym dostosować się do tego kim są postacie, jakie są, a ja nie umiem się dostosowywać, więc kreuję swoje istoty, które po chwili wymykają mi się spod kontroli. To tak jakbym czytała książkę, jednak taką, co jeszcze nie zaistniała.

- Też teoretycznie nie umiem się dostosować, nie lubię takich ograniczeń. Dlatego zazwyczaj w takim pisaniu zmieniam co mi się żywnie podoba - zaśmiałam się lekko.

Racja, to też jest sposób... - napiła się. - Nie jesteś stąd, prawda?

- Nie. Słychać to po akcencie, prawda? - zapytałam z przekąsem. - Za nic mi nie podchodzi angielski akcent...

Aby mieć doskonale opanowany akcent, trzeba się go uczyć od urodzenia. Późniejsza nauka to kwestia wielu lat nieraz. Nie powinnaś się tak tym przejmować. Z resztą ja uważam obcy akcent za bardzo ciekawy.

- Cóż... Jeśli chcesz wiedzieć skąd jestem, to jestem z Florencji, z Włoch - uśmiechnęłam się delikatnie. - A Ty zapewne stąd?

Włochy? Zawsze chciałam tam pojechać... Można tak powiedzieć... Z drugiej części kraju...

- Cóż... Mówi się, że Włochy są dobre jedynie by przyjechać, wypocząć i wrócić. Ale jeśli chodzi o życie w tym kraju, to nie jest najgorzej nawet. Jeśli jesteśmy tak mniej więcej na południu, to stawiam na to, że Alaska lub niedaleko granicy z Kanadą. Trafiłam?

-Tak, dość niedaleko Kanady. Choć nie miałam okazji się jeszcze tam znaleźć... Jednak chciałabym

- Lubisz podróżować? - zapytałam zaciekawiona i oparłam głowę o rękę.

Nie robię tego zbyt często ale uwielbiam poznawać nowe kultury, oglądać nowe rzeczy... Z resztą jak się mówi, najsmaczniejszy jest zakazany owoc, tak więc lubię odwiedzać miejsca, w których zazwyczaj nie mogę przebywać

- Czyli jakie przykładowo? - zapytałam jeszcze bardziej zaciekawiona i oparłam podbródek o rękę.

Jak najbardziej dotąd podobał mi się Budapeszt. Przepiękna architektura, mosty nad Dubajem...

- O, ciekawie. Mi się zdarzyło być w Norwegii oraz we Francji. W wakacje planowana jest Japonia, i póki co, bardzo mi się podobało. Norweskie fiordy są świetne, plus chciałabym jeszcze do Laponii pojechać zobaczyć zorze polarne.

Tak, to miejsca które też chciałam odwiedzić! Mnie zdarzyło się być też kiedyś w Holandii... Niewiele pamiętam, byłam jeszcze dzieckiem, coś co na pewno mam jeszcze w głowie, to płynięcie rowerem wodnym, wielka siatka do zabawy, lody i mini pizze. - zaśmiałam się. - To było na prawdę dawno. Ale w sumie jeszcze tulipany. Ogromne pola i targi z tulipanami. I drewniane buty.