Pokój Eriki Blandelli

Pokój, jak na elegancką Erikę przystało, jest właśnie w eleganckim stylu. Zazwyczaj włącza słabe światło, lubi siedzieć w półmroku. Wszystko uporządkowane i na swoim miejscu.

Weszłam do swojego pokoju wzdychając. Czas na odpoczynek, ale oczywiście najpierw odświeżę się przed snem. Poszłam pod prysznic i rozkoszowałam się gorącą wodą spadającą na moje ciało i przynoszącą mi ulgę. Stopniowo zmniejszałam temperaturę wody, po czym wyszłam spod niego. Specjalnie na koniec sprawiłam, że woda była lodowata - nie chciałam zacząć drżeć z zimna po wyjściu i wytarłam się ręcznikiem. Założyłam jeszcze satynową koszulę nocną o barwie jasnego fioletu i położyłam się na łóżku. Czytałam jeszcze książkę z trzydzieści minut, po czym zgasiłam lampę i zasnęłam.

W końcu się obudziłam, założyłam czarne jeansy i białą, przewiewną bluzkę. Wygoda i elegancja, to mi pasuje. Spryskałam się jeszcze perfumami, rozkoszowałam chwilę ich zapachem i wyszłam z pokoju.
NP: Sala do języka włoskiego.

Weszłam do swojego pokoju, czułam się zmęczona, też dosyć zdenerwowana. Sama nie wiedziałam czym, ale usiadłam i zajęłam się czytaniem scenariusza. Czytałam go na głos, starając się dopasować głos, ton oraz emocje.

Wniosłem Erikę do pokoju i położyłem ją na łóżku. - Ile Ty w ogóle wypiłaś? Twój ojciec by mnie zabił, gdyby się dowiedział... Następnym razem się pilnuj, mógł to być jakiś porywacz czy cholera wie kto, może jeszcze jakiś dewiant - mruknąłem poirytowany i nie czekając na jej odpowiedź wyszedłem z pokoju.
NP: Zwykły Klub.

- Matt, ale to był nauczyciel... I ja sama z nim poszłam! - zawołałam trzymając się ostatków świadomości, ale już wyszedł. Wstałam i chwiejnym krokiem poszłam za nim.
NP: Pokój Charlotte Schrodinger

Weszłam chwiejnie do pokoju i od razu upadłam na łóżko płacząc, gdy tak leżałam na boku, zamroczyło mi przed oczami i oddałam się objęciom Morfeusza.

Stanęła przed drzwiami chwilę się namyślając, jednak w końcu zdecydowała się. Z cichym westchnieniem zapukała do drzwi dziewczyny.

Podniosłam głowę zaskoczona, siedząc na łóżku po turecku i czytając książkę. Czyżby znów Xavier? Oby nie on... Chociaż on walił w drzwi, zamiast pukać albo po prostu wchodził. Najprawdopodobniej w sumie. - Wejść!

Uchyliła powoli drzwi i zajrzała niepewnie. - Mogę wejść?

- Pewnie, śmiało - uśmiechnęłam się i odłożyłam książkę. - Co tam? - przeczesałam włosy palcami, starając się je jakoś poprawić, gdyż nie byłam przygotowana na gości. Elegancki ubiór i równie elegancki wystrój pokoju to nie wszystko.

Weszła zamykając za sobą delikatnie drzwi, aby nie trzasnęły, a następnie podeszła do dziewczyny. - Chciałam się spytać, jak się czujesz... Wiesz... Po tym jak straciłaś przytomność w sali...

- Ah... Czułam, że to o to chodzi - zaśmiałam się lekko i wstałam z łóżka. - Siadaj - wskazałam na dwa fotele przy stoliku. - Napijesz się może czegoś?

Oh, nie, nie kłopocz się. - uśmiechnęłam się siadając.

- Gościnność rzecz ważna! To jak? Może nie podam Ci niestety jakiegoś dobrego porządnego capuccino niczym z mojej ojczyzny, ale mam dwie puszki lipton, ewentualnie coli lub sprite. Naprawdę, to nie kłopot - uśmiechnęłam się szeroko.

Skusiłaś mnie, poproszę herbatę. - zaśmiała się cicho. - Dawno się obudziłaś?

- Cóż... - zaczęłam idąc w do szafki, wyjęłam z niej puszkę lipton i dla siebie puszkę ze sprite. Usiadłam na drugim fotelu naprzeciwko niej i postawiłam przed nią puszkę. - Niecałą godzinę temu i to w zaskakujących okolicznościach...

Uśmiechnęła się lekko pod nosem biorąc puszkę i z lekkim wysiłkiem ją otwierając. - Chętnie posłucham.

- To, że straciłam przytomność, to nie było no... W pełnym tego słowa znaczeniu - przygryzłam wargę i wbiłam wzrok w kluczyk przy puszce. - Wiesz może czym jest narkolepsja?

Coś z zasypianiem prawda? Jeśli się nie mylę, to wiem jedynie to...

- To... Działa na tej zasadzie, że potrafię zasnąć w pierwszym lepszym miejscu, nie wiadomo totalnie kiedy. Mogę nawet za chwilę powiedzieć kilka słów i tuż po nich zasnąć - westchnęłam ciężko i zaczęłam w dłoni obracać puszkę. - Tak się właśnie stało po lekcji w hali. Obudzić obudziłam się u nauczyciela Donnela w pokoju, w jego ramionach. Wyglądał jakby miał się rozpłakać... - mruknęłam.

Spojrzałam jakby z szokowana na dziewczynę. - U profesora? W pokoju? I to w takim stanie? Co, jak co, ale tego się spodziewać nie mogłam...

- Sama się tego nie spodziewałam.. Chyba myślał, że umarłam - zadrżałam na myśl o tym i napiłam się łyk.

Gdyby mnie posłuchał, wiedziałby, że tak nie jest... - mruknęła. - Gdy kazałam mu polecieć po pielęgniarkę i pozwolić mi się tobą zająć, ten cię zabrał i poleciał nam z tobą. Dalej nie wiem co się stało, nawet gdybym próbowała za wami biec, nie nadążyłabym...

- Więc może to pielęgniarka wtedy wbiła do pokoju i chciała nas znaleźć... A właśnie, chyba nie miałyśmy okazji się poznać - podałam jej rękę z uśmiechem. - Erica jestem, miło poznać.