Sala do języka norweskiego

- Jak pani sobie życzy - powiedziałam z sarkastycznym uśmiechem i się ukłoniłam. Zabrałam się za przepisywanie.

- O co chodzi? - zapytałem Nath marszcząc brwi i siedząc sobie wygodnie, prawie że pół-leżąc w ławce.

- Trzeba to przepisać - prychnęłam - Sto razy. Już jestem zadowolona z wyboru norweskiego - uśmiechnęłam się szeroko do nauczycielki.

- Co sto razy napisać? - zajrzałem do zeszytu czerwonowłosej i przewróciłem oczami. - Just fuck reign at all in name of divine hamster! - wziąłem swój zeszyt i typowym dla siebie - okropnym pismem, zacząłem pisać te sto razy.

- No to tak, jak ja - mruknąłem i spojrzałem na nauczycielkę. ,,Czy ona coś powiedziała po norwesku? Kurczę nie rozumiem'' przeniosłem wzrok na ławkę i zeszyt, w którym zapisałem temat.

Postanowiłem notować i siedzieć cicho a gdy była przerwa bo nauczycielka skupiła się na byciu potworem zacząłem rysować. Miałem wszysko i nic się nie działo, więc co mi szkodzi?

Wyprostowała się wsłuchana w to co mówi nauczycielka. Niektóre zwroty rozumiała w szkole średniej uczyła się norweskiego, głównie dlatego wybrała ten język do nauki.
Wzięła długopis i przekręciła go w dłoniach. Narysowała małego ptaszka na marginesie w zeszycie, dodał trochę uroku szaremu i nieciekawemu zeszytowi.

- Widzicie, dzieci... norweski jest bardzo pięknym językiem. Nie będę was uczyła słownictwa dotyczącego pierdół. Zero wypracowań typu "co robiłem w wakacje". Ostre zakuwanie słówek. Kartkówki na potęgę. Wiecie, dlaczego słownictwo jest ważniejsze niż gramatyka? Jeśli, z sześcioma odłamkami szrapnela w ciele, doczołgacie się do jakiegoś skupiska ludzkiego... co przyjdzie wam z tego, że będziecie operowali wszystkimi czasami i odmianą, jeśli nie będziecie znali prostego sformułowania "Hjelp meg, varsle den humanitære konvoien"? //Pomóż mi, zawiadom konwój humanitarny//. Ktoś odpowie?

Przełknęła ślinę i po cichu odpowiedziała - Slapp hjelpemiddel... allerede går- jej akcent się załamał zawsze miała z tym problem.

Zrobiłem konkretny facepalm, zazdrościłem teraz dalekiej kuzynce, że nie zapisała się na norweski. - Jeg dreper meg selv? - mruknąłem pod nosem nie najlepszym, ale i nie najgorszym norweskim. Trochę się go zapomniało przez trzy lata.

...no kurtyzana mać. Ta mała nie jest tak tępa, jak miałam nadzieję... Może będą z niej ludzie.
- Dobrze. Nie do końca o to mi chodziło, ale odpowiedź dobra. Elizabeth Oxton, jak mniemam? - poczyniłam odpowiednią adnotację przy jej nazwisku i w rubrykę "aktywność na lekcji" wstawiłam mikroskopijnego plusa.

Spojrzała na chłopaka który także odpowiedział i odetchnęła z ulgą. Przynajmniej nie ona jedna miała już wcześniej styczność z norweskim.
Kiwnęła głową na potwierdzenie swojego imienia i nazwiska do nauczycielki.

Popatrzyłam na odpowiadającą dziewczynę, a potem na Matta. Oni to ogarniają? Matko bosko, co ja tu jeszcze robię.

- Podoba mi się twój tok myślenia, chłopcze. Napiszesz formułkę tylko siedemdziesiąt pięć razy - zwróciłam się z szerokim uśmiechem do gnojka, który zasugerował dobicie.

- We are the champions, my friends! - poklepałem rozbawiony Nath po plecach.

Obserwowałem z rozbawieniem Matta i nauczycielkę. Pani Benita miała rację. Słówka miały większy sens.

Spojrzałam na Matta wzrokiem mówiącym "co ty odpierdalasz", a potem wróciłam do pisania. Zaczęło mnie to w końcu denerwować, więc wyrwałam kartkę ze zdaniami z zeszytu, zgniotłam ją i wrzuciłam do śmietnika stojącego po drugiej stronie sali.

Jesteś turkusowym fiordem spokoju, Benisiu. Ta impertynentka nie jest w stanie wyprowadzić cię z równowa...
Linijka leżała za blisko. Piękna, trzydziestocentymetrowa, wykonana z mahoniowego drewna. Podniosłam ją i zważyłam w ręku. Miała swoją wagę. Podeszłam lekkim krokiem do Nath, podniosłam jej rękę z blatu stolika i siłą otworzyłam dłoń.
- Pięć razów za nieodpowiednie zachowanie na lekcji.
Spojrzałam na zegarek. Zaraz dzwonek... no cóż. Trzeba się streszczać. Trzepnęłam ją pięciokrotnie linią w wewnętrzną stronę dłoni, starając się nie wywołać krwawych wybroczyn.
- Won na przerwę - wielkopańskim gestem wskazałam drzwi.

Spiorunowałem spojrzeniem nauczycielkę. Czując, że będę kłopoty, spakowałem i siebie i Nath. Złapałem dziewczynę za rękę i wyszedłem z klasy, dziękując bogu za przerwę.
NP: Sala muzyczna.

- Żyje pani w osiemnastym wieku? - zaśmiałam się nic sobie nie robiąc z tego, że dostałam linijką - Do zobaczenia na następnej lekcji.
Np sala muzyczna

Świetnie. No to mamy staroświecką nauczycielkę, która leje uczniów po łapach. Może ja jednak isę... nie, jednak nie. Nie będę się wypisywał. Nauczyciel ma uczyć, a nie głaskać po główkach. Schowałem zeszyt.
- Do widzenia - wyszedłem z sali po tych słowach. Skierowałem się do swojego pokoju, żeby na trochę się położyć.
Np. Pokój Alexandra

NP: Sala od muzyki

KONIEC LEKCJI, 17.09.2016 19:00

Zszokowana zachowaniem nauczycielki spakowała się i wyszła. Nie sądziła że tu panują takie metody nauczania. Wyszła z sali. Nie zdążyła się pożegnać z Alexandrem, no cóż wyraźnie się spieszył.
Np: Sala muzyczna

Byłem niezbyt zadowolony. Nauczycielka która bije uczniów? Może się wypisać... Nie no jakoś przeżyję... Nie poddaję się tak łatwo. W porównaniu do tych wariatów jestem uosobieniem spokoju... Może nie będę miał takich problemów z nauczycielką... Spakowałem się i wyszedłem z sali.
NP: pokój Michaela.