Scena do przemówień

Zauważyłam jakiegoś bruneta, który usiadł na boku i zajął się telefonem. Podniosłam się i podeszłam do niego. - Można? - zapytałam z uśmiechem wskazując na puste siedzenie obok niego.

- Planuję muzykę i, uwaga, taniec. Sam nie wierzę, że chcę się tego uczyć, ale lubię próbować czegoś nowego. Na jakim instrumencie grasz?

...

- Bardzo podoba mi się imię Melanie. - pokazałam jej szereg moich prostych ząbków, marszcząc delikatnie nos - Aria mam, przecież Ci się już przedstawiłam. - zaśmiałam się, lustrując jej twarz.

Sączyłam sok pomarańczowy ze słomki, gdy nagle usłyszałam głos jakiegoś chłopaka stojącego obok. Atrakcyjnego chłopaka, nie żeby to miało jakieś znaczenie. Uniosłam wzrok i przestałam pić, po czym odezwałam się, starając się wyraźnie odpowiedzieć, bo mam tendencję do mówienia zbyt szybko albo zbyt cicho.
-Tak, wszystko w porządku. A... u ciebie? - zawahałam się przez moment. Rzeczywiście chciałam to wiedzieć.

- Skrzypce - powiedziałam z dumą - Ale nie takie zwyczajne, bo elektryczne.

- Czyli mamy coś wspólnego, u mnie gitara elektryczna - odpowiedziałem z dumą, wręcz przedrzeźniając ją. - Długo na nich grasz? Jakiś ulubiony gatunek czy nie ograniczasz się do jednego?

-Raczej tak chociaż jak dla mnie jest tu za dużo ludzi. I za duży chałas... - przyznałem siadając koło dziewczyny - widzę ze ty też się wycofałaś - dodałem - mam nadzieje ze nie przeszkadza ci moje towazystwo - zauważyłem bo może dziewczyna chciała być sama....

- Muzyka klasyczna połączona z electro. Chociaż kiedyś eksperymentowałam i grałam do piosenek Slipknot. A gram od bardzo dawna, bo moi rodzice byli muzykami - wzdrygnęłam się na samą myśl o tych potworach, które oddały mnie do rodziny zastępczej.

- Slipknot? - zagwizdałem zaskoczony. - Widzę, że ktoś tu ma dobry gust muzyczny. Chętnie bym posłuchał tych eksperymentów.

- Nazwisko, dziewczyno! - wyłowiłam impertynentkę z tłumu i szarpnęłam za ramię.
Jak pragnę zdrowia, zaraz jej przyrżnę. W moim oddziale w Norwegii... a, zresztą. Zdąży się jeszcze przekonać, co znaczy zadrzeć z major von Henning. O ile zapisała się na moje lekcje, przemknęło mi przez myśl. Jeśli nie, nie szkodzi. Znajdę inny sposób.

Zobaczyłem jakaś ślicznotkę w różowych włosach i postanowiłem do niej zagadac. Wstałem i podszedłem do niej
- cześć różowowłosa ślicznotko . Może wyskoczymy na spacer poźniej ? - zapytałem pewny siebie
Taka sliczna koreańska uroda ładnie bedzie sie komponować z moja włoską, nie da sie prosić- mówiłem dalej

Podrapałam się po karku, delikatnie uśmiechając, moje ząbki były bielutkie, ale jeden z nich delikatnie wystawał.
-Naprawdę?- zaśmiałam się cicho- Aria to śliczne imię. Tylko mam strasznie słabą pamięć.- wyciągnęłam arbuzowego lizaka- Chcesz? Mam ich mnóstwooo. Ale mam nadzieję, że niedaleko jest jakiś sklep

-Nie, nie przeszkadza - pokręciłam głowo przecząco. Poczułam nagle, że chyba właśnie udało mi się kogoś poznać i że bardzo cieszyło mnie to uczucie, choć nie uzewnętrzniałam tego specjalnie. Wyciągnęłam w jego stronę sok - Chcesz?

Podeszłam do jednej z nauczycielek, nie znałam jej jeszcze, ale stwierdziłam, że przyda się jej pewna pomóc. - Wszystko w porządku? - zapytałam koleżankę z pracy. - Ktoś sprawia większe problemy?

- Dobry gust muzyczny? On jest wręcz perfekcyjny - zaśmiałam się - Widzę, że dużo nas łączy.

- Tak - westchnąłem. - Avenged Sevenfold może znasz? Albo może Motorhead? - zerknąłem na nią. Czerwone włosy i czarne usta, mój typ dziewczyny. Ale ale... Elegancko i profesjonalnie, bez szarżowania, Matt.

- O jeju tak! - zareagowałam tak jak zawsze na widok arbuzowego lizaka - Czy będziesz moim dilerem lizaków? - wytrzeszczyłam oczy, mówiąc trochę ciszej.

Spojrzałem na sok zdziwiony lekko. Zaraz jednak uśmiechnąłem się i pokiwałem głową biorąc trochę - dzięki - mruknąłem i rozejrzałem się - widzę ze nie tylko my jesteśmy odsunięci - powedzialem pokazując dziewczynę z różową torebeczka i kasztanowymi włosami oraz chłopaka który siedział z boku z telefonem. Inni dobrze się bawili

- Tak, ta... ta gówniara z fioletowymi końcówkami - odburknęłam, taksując wzrokiem nauczycielkę. To znaczy... chyba nauczycielkę, wydawała mi się za młoda. Niepewnie wyciągnęłam rękę w jej stronę. - Moje nazwisko von Henning. Norweski, włoski, fakultety z historii.

- Avenged Sevenfold znam, a z tym drugim może być problem - powiedziałam. Ten koleś to czysta perfekcja. Błagam, żeby jeszcze lubił electro i już jestem jego.

Uścisnęłam jej rękę z lekkim uśmiechem. - A moje nazwisko to Sovallainen. Kreatywne pisanie, granie na gitarze, na skrzypcach. Norweski... Aż się budzą wspomnienia z pobytu w Norwegii - westchnęłam.

wyjęłam telefon, popatrzyłam na ekran i podniosłam wzrok na dziewczynę, z którą rozmawiałam - Przepraszam, ale muszę już iść - uśmiechnęłam się przepraszająco i wycofałam się w stronę wyjścia

- W sumie to i electro czasem zdarzy mi się posłuchać - powiedziałem z lekkim zamyśleniem. - Motorhead nie znać? Spokojnie, spokojnie, nadrobisz ze mną swoje zaległości.

-Specyfika szkoły artystycznej - wzruszyłam ramionami i wróciłam do picia swojego soku, po chwili jednak zorientowałam się, że powinnam wrócić do rozmowy. Interakcje z ludźmi nie są takie proste jak w internecie to opisywali! Spojrzałam na chłopaka i przypomniałam sobie o jednej z głównych zasad: trzeba się przestawić. A ja, głupia, o tym zapomniałam.
-Aiden Chase - podczas wypowiadania nazwiska załamał mi się nieznacznie głos, mogłam powiedzieć tylko imię, cholera. Jeszcze się chłopak zorientuje, co mam za rodzinę. Szybko więc zadałam pytanie - Na jakie lekcje chodzisz?