Scena do przemówień

- A to czemu gorzej? Janusz, nie dygaj - zaśmiałem się i spojrzałem przelotnie na dyrektorkę, po czym wróciłem spojrzeniem do dziewczyny obok. - Matthew jestem, miło poznać.

- Ja Arabelle - 'musisz dać radę' powtarzała sobie w myślach - Też jesteś tu nowa?

- Nathyenne - powiedziałam patrząc na Matthew - Co za zrządzenie losu kazało ci usiąść akurat obok mnie?

Spojrzałam gdzie indziej. Cóż, może niech się sobą zajmą. Usiadłam sobie wygodnie na trybunach zakładając nogę na nogę.

- T..tak..- spojrzała w tłum z lekkim zaciekawieniem i przerażeniem.- ...jest tu tyle ludzi w jednym miejscu....to trochę...przerażające.- spojrzała na Arabelle zielonymi dużymi oczyma.- Jak...pierwsze wrażenia..?

- Nazwisko - wyjęłam notes i pióro, zdjęłam skuwkę i wyczekująco wpatrzyłam się w dziewczynę.
Nie miałam zbytniej ochoty na cięższą karę. Wystarczy, jeśli będę pamiętała tę małą niezdarę.
Kiedyś były piękne czasy... klęczenie na grochu, razy linijkami po łapach... A teraz? Można się najwyżej uwziąć i pytać na każdej lekcji. Nic tego nie reguluje. Jeszcze ćwierć wieku temu wszyscy przemieszczaliby się spokojnie, uważając, żeby przypadkiem nie uczynić afrontu nauczycielowi. Usłyszałabym "Dzień dobry, jak się pani miewa?", albo "Och, g' Morgen pani profesor! Czy można się już zapisać na pani lekcje?".
Przynajmniej przeprosiła, usprawiedliwiłam ją w duchu. Spojrzałam nieco łaskawiej, ale nadal wyczekująco.

- Co mi kazało? Może po prostu dzień dobroci dla zwierząt - wzruszyłem ramionami.

Patrzyłam przed siebie i zauważyłam niską dziewczynę w jasnych włosach. Usiadła przy miejscu dla nauczycieli...To była nauczycielka? Chwilę się w nią wpatrywałam a potem przeniosłam wzrok na dziewczynę. O czym ona mówiła?

- Jeżeli dzień dobroci dla zwierząt, to jakim zwierzęciem jesteś i czy mogę do ciebie mówić Burek albo Azor?

- Niech moja zwierzęca ksywka zostanie sekretem, bo jeszcze spanikujesz i stąd wybiegniesz - wzruszyłem ramionami i usiadłem wygodniej, nogi założyłem na siedzenie przed sobą. - Będę mówić do Ciebie Fafik, pasuje?

- Dziwnie tu jest... inaczej niż w mojej poprzedniej szkole, ale załuję, że się przeniosłam - uśmiecha się - A tobie jak się podoba?

- Wolałabym Nath, ale rób co chcesz - zaśmiałam się - A co to za zwierzęca ksywka, przez którą miałabym panikować?

- Nie wiem... Może Kraken? Albo oralny żywy Kałasznikow? - zaśmiałem się i przeczesałem włosy palcami.

Usiadłam jak najdalej próbując nie rzucać się w oczy, przełykanie śliny utrudniał mi coraz bardziej domagający się uwagi stres. Nerwowo poprawiłam moją różową, puchatą torebkę i przymknęłam powieki. "Będzie dobrze Shiri, uspokój się" Powtarzałam sobie w myślach. Nagle poczułam czyjąś dłoń na moim ramieniu, osoba wyglądała dość młodo.
- Cze-cześć- uśmiechnęłam się z zawstydzeniem i zaczęłam terroryzować pasemko moich włosów.

- No nie powiem, ciekawie - mruknęłam unosząc brwi - Ale chyba jednak zostanę przy nazywaniu cię Azor.

Rozejrzałam się po sali. I oto jak straciłam okazję na zawarcie tej pamiętnej przyjaźni rozpoczynającej się od samego początku roku. Tej opisywanej w książkach i listach do Bravo. Wszyscy już mieli z kim rozmawiać, a kasztany w mojej kieszeni odbijały się smutno od siebie, dając mi znać, że muszę się postarać bardziej. Westchnęłam i osunęłam się pod ścianę, usiadłam po turecku. Z torby wyciągnęłam soczek ze słomką, na niego zawsze mogę liczyć.

- Ja się cieszę że tu jestem ale....dla mnie to coś nowego. Wcześniej byłam w szkole zamkniętej tylko dla dziewcząt....a tu jest tyle chłopców. Ale..jestem dobrej myśli- Uśmiechnęła się lekko przekonując sama siebie że będzie dobrze.

Właściwie, to dyrektorka nie mówiła niczego, o czym bym nie wiedziała. Założyłam nogę na nogę i wyjęłam swój notes, zaczęłam sobie pisać opowiadanie, nawet nie obmyślając o czym i z jakimi postaciami. Czysta improwizacja. Jednak stwierdziłam, że lepiej jest wyżej usiąść i przy okazji mieć baczenie na uczniów. Młodzież w końcu, kto wie co im strzeli do głowy? Pisałam więc i od czasu do czasu zerkałam na nich.

Oczywiście jak to ja musiałem się zgubić i spóźnić... Wszedłem do sali gdy dyrektorka kończyła przemówienie. Westchnąłem i usiadłem gdzieś z boku, rozglądając się po sali. Może nie będzie tak źle? Słyszałem same dobre rzeczy o tej szkole. A może były to kłamstwa? Nie wiadomo. Jak to się mówi, pożyjemy zobaczymy. Uśmiechnąłem sie lekko do samego siebie. Przeczesałem włosy palcami i wyjąłem telefon sprawdzając wiadmosci. Nie jestem osobą która robi pierwszy krok więc nie mówilem do nikogo.

Patrzyłam po dobierających się w pary i grupy uczniów. No zaczynam zostawać sam. Może by do kogoś podejść? Znoeu się rozejrzałem i praktycznie poddałem z westchnieniem. Może później. Na lekcjach znajdzie się ktoś o podobnych zainteresowaniach. Zobaczymy... ustawiłem się pod ścianą by nie przeszkadzać innym. Wtedy zobaczyłem dziewczyne która osiedla się pod ścianą. Nie miała włosów. Nie widziałem czy nie jest chora wiec podszedłem i pochyliłem się lekko - wszysko dobrze? - spytałem

- Jak tam wolisz, Fafik - westchnąłem. - Nowa tutaj jesteś? Na jakie lekcje planujesz chodzić? - zapytałem i przy okazji przyjrzałem się kilku innym osobom.

- Nowa i planuję sporo lekcji. Przede wszystkim taniec, malarstwo i muzyka. Na drugim planie gimnastyka artystyczna, fotografia. A ty?

- Ja wcześniej chodziłam do technikum weterynaryjnego, więc wiem, że będzie mi ciężko odnaleźć się wśród ludzi, którzy zamiast o sekcjach zwłok, czy badaniach kału, mówią o kredkach, pastelach i śpiewie - uśmiecha się - Ale wiem, że dam radę - mówi stanowczym tonem, przekonując głównie siebie, bo przecież nie może zawalić kolejnej szkoły

Wszedłem na tą sale i usiadłem na ostatnich miejscu jak to szlachta ma. Siedziałem i patrzyłem na wszystkie ładne dziewczyny i dziewczyno-podobne istoty.
- Zacznijmy juz tą szkołę bo nudzę się - zawołałem siedząc w aroganckiej pozycji
Ale w sumie moze nie bedzie tak źle - pomyslałem patrzac na te ślicznotki z innych klas.
Mogłem zostac we Wloszech i trenować dalej piłke nożna ale wysłałi mnie tutaj zamiast do szkółki Milanu - myślałem dalej

-Jestem Melanie- uśmiechnęłam się, poprawiając grzywkę. Dziewczyna była przepiękna... Wyglądała na tancerkę. Czyli moje zupełne przeciwieństwo- A ty?- Może... Adrianna? Tak, zdecydowanie pasowała na Adrianne