Stołówka

- Wybacz. Jak chcesz, to od dziś możesz być po prostu sensem mojego życia - odpowiedziałem z rozbawieniem i napiłem się kolejny łyk kawy.

- Tak daleko się nie posuwajmy - zaśmiałam się - Bo to by było po prostu dziwne.

- Spokojnie, ja też nie jestem szybki - oparłem się o krzesło i przeciągnąłem. - Jakie masz plany na dziś?

- Conajmniej 3 kolejne herbatki przy tym samym stoliku - zaśmiałam się - A potem, to nie wiem.

- Mało ambitne plany - zaśmiałem się z nią i zamyśliłem. - Trzeba by coś porobić wspólnie, bo inaczej oboje zdechniemy z nudów...

- Co proponujesz? - mruknęłam biorąc kilka łyków herbaty.

- Można by coś pograć, przejść się na spacer... Więcej pomysłów w sumie nie mam - odpowiedziałem z przekąsem.

- W takim razie się na coś zdecyduj, bo inaczej będę tu dalej siedzieć z przesłodzoną herbatą - powiedziałam i wyjrzałam przez okno. Może faktycznie powinnam wreszcie coś ze sobą zrobić, a nie tylko siedzieć na tyłku gapiąc się na stolik.

- Dobra, może zagrajmy instrumentalny duet... Mam nawet pomysł na piosenkę.

- No dobra. Tylko powiedz mi, co będziemy grać - powiedziałam opierając głowę na dłoni i wpatrując się w Matta.

- Kojarzysz może takie arcydzieło Avenged Sevenfold - Afterlife? - zapytałem unosząc brew.

- No kojarzę i nawet kiedyś próbowałam to grać, ale nie wychodziło mi za dobrze - zaśmiałam się.

- Co Ty na to, byś wejście zagrała swoimi skrzypcami i te wstawki, a ja resztę gitarą?

- Mogę spróbować - mruknęłam - Znowu. Nie powinno być tak źle, prawda?

- Oh, nie gadaj na pewno nie jest tak źle. - uśmiechnęła się do niego mając nadzieję że dzięki temu jego humor chociaż trochę się poprawi. - Wrogów może mieć każdy, a ty jesteś spoko, więc...na pewno o tym zapomną.

- Poradzisz sobie, nie jest to takie trudne.

- Załóżmy, że ci w to uwierzę - mruknęłam - To gdzie idziemy grać?

Wraz z zielonowłosą byłyśmy w stołówce. Wzięłam sobie swój makaron i cole. Usiadłam na miejscu gdzie zwykle, inaczej przy oknie. Zaczęłam już powoli jeść czekając na dziewczynę. Może mi kiedyś pofarbuje włosy? Wydaję się strasznie interesująca, ale nie mogę jej tak nagle zacząć wypytywać o wszystko..

-Hej, wrogowie to akurat plusy. Zawsze miałem ich wielu i mi to nie przeszkadza, sam sobie nawet pracuję nad taką reputacją i co z tego? - wzruszyłem ramionami kończąc mięso ze swojego talerza.- Od jakiegoś czasu stary Wenka powrócił, do wszystkich zwraca się chamsko i ma ochotę wyjebać im w ryj. Ale to dobrze, nie chcę być lubianym, wolę jak się boją.

Wchodząc do stołówki od razu rzuciło mi się w oczy kilka osób. Ucieszyłam się, że nie tylko ja farbuję włosy na nietypowe kolory. Mimo, że to szkoła artystyczna i to raczej do przewidzenia, jednak stresik był.
Willow siedziała już na swoim miejscu. Wzięłam sałatkę i wodę, po czym usiadłam obok nowej koleżanki i zaczęłam konsumpcję posiłku. Chciałam zacząć jakiś temat, ale nic mi nie przychodziło do głowy, niestety.

-Ja cię lubię. ...i nie boje się ciebie.-spojrzała na niego.-tak teraz to wyglądasz jak ognisty smok. Jeszce jedząc mięso. -uśmiechnęła się do niego miło. -staty Wenka też jest spoko dla.mnie

- No, skoro tak mówisz. - wzruszyłem ramionami zabierając się za picie swojej kawy z jednego z kubków. - Ja tam nawet wolę starego siebie, groźnego smoka który stroni od ludzi. - mruknąłem obejmując dłońmi kubek ze swoją kawą. Te dni lecą jakoś szybko. Pobiłbym się z kimś, ale puki co osobą którą zniecierpiałem jest jeden z nauczycieli, głupio by było na niego napaść. Chociaż...

Zjadłam szybko tiramisu i wyszłam z pomieszczenia. Gdzie by tu iść... W sumie nie byłam chyba jeszcze w pokoju. Ale tam jest nudno. Chyba zbiore się na dwór.
Np. Fontanna

Spojrzała na niego, widząc że coś kombinuje. No ale cóż nie jej sprawa, jednak miała nadzieję że to nic strasznego. -Wiesz, Wenka...-zaczęła zmieniając temat. -...mogę tam kiedyś narysować twój akt jeśli chcesz. - wzięła łyk herbaty. A po namyśle rzekła. -Mam nadzieje że nie zamierzasz się na razie z nikim bić....przysporzył byś sobie kłopotów.

- Hm... - mruknąłem jakby do siebie opróżniając jeden kubek kawy i po chwili biorąc do rąk następny. - Może. - wzruszyłem ramionami po czym spojrzałem na dziewczynę. - Zastanowię się. - dodałem po czym upiłem łyk swojej drugiej kawy. - Idziesz na angielski? Zaraz się zacznie.