Stołówka

- Tak myślałem. - mruknąłem. Ach... Ja i moja bezpośredniość, myśli bardzo lubią wędrować tam gdzie chcą nie trzymając się w tropu. A bezpośredniość i szczerość po prostu powalają na kolana! Ale w sumie, co z tego. Nawet jakbym zapytał się jej czy jest dziewicą nie zrobiłoby to na mnie żadnego wrażenia. Co najwyżej ona uciekłaby z przerażeniem albo powyzywała od zboczeńców. No tak. W sumie to nie byłoby nic nowego, wiem w końcu jaki jestem. Uśmiechnąłem się sam do siebie na tą myśl.

-...uhm.
Posłała nieznanej dziewczynie ostrożne spojrzenie, odsuwając się nieco.
- Byłabym wdzięczna, gdybyś nie dotykała moich włosów bez pytania. - powiedziała poważnie. - Bardzo tego nie lubię.
Spojrzała ponownie na Ericę.
- Ophie brzmi ładnie. - przyznała weselej. - Chyba zacznę tego używać.

- Mogę iść, tylko skończę jeść - odpowiedziałem krojąc sobie kolejny kawałek mięsa.

- Gdzie jest Melanie? Ona miała takie dobre arbuzowe lizaki... - mówiłam rozmarzonym głosem, zatracając wzrok w wejście stołówki.

- A ty?- wypaliła prosto z mostu i zaraz się zarumieniła. Chyba jest zbyt bezpośrednia....ludzie chyba tego nie lubią. A może to normalne pytanie? Miała mętlik w głowie ze zdenerwowania zaczęła bawić się niesfornym kosmykiem włosów.

- Hm, no to będzie Ophie! - wzięłam kolejny kęs. - Jakie macie tak na ogół zainteresowania? - zapytałam poprawiając swoją bluzkę.

- No to papatki - powiedziałam z szerokim uśmiechem - Jakbyś mnie szukał, to będę na łące.
Ruszyłam w stronę drzwi szybkim krokiem, lekko poruszając biodrami.

NP no właśnie tam

- Nie, nie mam nikogo - uśmiechnąłem się lekko po chwili jednak poważniejąc. - A Ty wciąż zestresowana co? - westchnąłem opierając się o oparcie krzesła i splatając swoje ręce na piersi.

Zająłem się konsumpcją dalej, rozkoszując się dobrze przyrządzonym mięsem. Wyjąłem słuchawki, telefon i puściłem sobie playlistę z ulubionym metalowym zespołem.

Spiorunowałam wzrokiem nową znajomą Ophie.
- Mam kolekcję scyzoryków. - mówiłam stonowanym głosem, lekko unosząc kąciki ust - A tak ogólnie to rysuję i strzelam z łuku. - w powietrzu zademonstrowałam napięcie cięciwy i strzał.

-Co? -zamysliłam się chwilę i "obudziłam" słuszczycy swoje imię. -Co? -zapytałam a kiedy Erica odpowiedziała wyjaśniłam.-Od Katherina. Ale zawsze mówię zdrobnieniem bo spora ilość ludzi mówi Katherine i to z angielskim akcentem co mnie mega wkurwia.

- Komiksy. - odpowiedziała natychmiast, ożywiając się. - Gry, seriale, filmy... Popkultura. Antropologia, trochę filozofia... - wyliczyła, uśmiechając się. - Generalnie lubię fikcję i teoretyzowanie. To sprawia, że rzeczywistość jest trochę łatwiejsza.
Przeniosła wzrok na dziewczynę, której imienia dalej nie znała.
- Czy ty mi grozisz? - zapytała pobłażliwie. - Bo nie chcę, żebyś bawiła się moimi włosami? Poważnie?

- Ja...nie mam wprawy w rozmowach z ludźmi ale....z tobą mi się dobrze rozmawia...- zostawiła swój zmaltretowany kosmyk w spokoju. Spojrzała niepewnie na chłopaka, po czym uśmiechnęła się do niego miło.

Poczułam się trochę zakłopotana tak słuchajac Arii. - A powinno się mówić z innym akcentem? Jakim? - zapytałam zaciekawiona i dokończyłam ostatniego tosta.

- Nie trudno zauważyć, jakby na to nie spojrzeć. - Mruknąłem odpowiadając leciutkim wygięciem kącików swoich ust niby w uśmiechu. - Aż dziwne. Ludzie zazwyczaj uciekają po pierwszym słowie, ale zazwyczaj w sumie składa się ono raczej z... - zawiesiłem się na chwile. - Spie... Przekleństwa. - dokończyłem niepewnie chcąc już przekląć aczkolwiek... No, nie byłoby to na miejscu.

- Przedstawiłam Ci się. - warknęłam do niej, zaraz odwracając się i wstając z krzesła.
Ruszyłam po kolejny kawałek szarlotki, tupiąc zgrabnie nogami. Wrrr!

Sprawdzając wiadomości po wczorajszej nocy, szedłem przed siebie. Pani dyrektor i koledzy z pracy zawieszeni w próżni nieodebranych połączeń. Świecę przykładem.
Przynajmniej moja ulubiona koszula Hugo Bossa była czysta i wyprasowana.

-No tak.. Z włoskim. Tak trochę. .. no na pewno nie tak, jakbyś miała kluske w buzi.-powiedziałam. -A co do zainteresowań to sama nie wiem co mnie interesuje. Łóżko i jedzenie. Przyjaciół nie posiadam wiec tylko to.

Jak miałem już jedzenie szybko odwróciłem się i energicznie chciałem ruszyć przed siebie ale na kogoś wpadłem. No a moje jedzenie wylądowało na koszuli tego kogoś...
-Przepraszam... nie zauważyłem - przyznałem podnosząc wzrok i umilkłem. Mężczyzna nie wyglądał na ucznia, ale w ogóle go nie kojarzę z rozpoczęcia. Nie wyglądał jednak bardzo przyjaźnie szczególnie z jedzeniem na koszuli.

-...no. A więc to była interakcja społeczna. - mruknęła pod nosem, zastanawiając się o co tu do diabła chodziło.
Spojrzała na Kath.
- Myślę, że to dobre miejsce na znalezienie zainteresowań. - zasugerowała z uśmiechem. - Mogę spróbować pomóc, jeśli chcesz.

Czułam się dosyć niepewnie, ale mimo to Aria wydawała się interesującą osobą. Może powinna po prostu z kimś się zaprzyjaźnić? Słyszałam, że często to pomagało takim osobom. - Aria - powiedziałam cicho do Ophie. - Z włoskim? - ożywiłam się i spojrzałam na Kath. - Wiesz, jestem Włoszką.

Usiadłam w drugim kącie stołu, dalej od Ophelie.
- Wyglądasz na Włoszkę! - zwróciłam się do Eriki - Masz taką super urodę. - zrobiłam maślane oczy.

- Wow... Grazie - specjalnie dla różowowłosej podziękowałam po włosku. - Da się wyglądać na Włoszkę? - zmarszczyłam brwi.

Przekręciła nieco głowę patrząc na niego. Jak mały kot, w sumie w pewnym sensie przypominała kota. Wszelkie wątpliwości zostały rozwiane, nie miał dziewczyny. Dzięki temu poczuła się trochę lepiej.
- Do mnie rzadko w ogóle podchodzili...- spojrzała na swoje białe i delikatne dłonie. - a z chłopakami....to w ogóle nie wiem jak się zachowywać...rodzice wysłali mnie do szkoły dla dziewcząt.
 Spojrzała na niego nieśmiało. Nie wydawał się taki przerażający jak na początku, choć i tak przypominał smoka.

- Taaak! Właśnie tak wyglądasz. - rozpromieniłam się - Mają taką cieplejszą karnację, zazwyczaj pełne spokoju, ciemne oczy i takie super włosy jak Ty. - ledwo powstrzymałam się od dotknięcia jej włosów.