Stołówka

-E tam. Będą następne- przytuliłam ją, odgarniająv grzywkę- Też miałam ochotę potańczyć- odeszła w stronę blatu/czy czegoś gdzie sprzedają jedzenie

Z głośnym westchnięciem przekroczyłem próg stołówki, w sumie chyba powinienem pozwiedzać trochę szkołę. Zerknąłem na bufet ale nie zauważając tam nic wartego mojej uwagi wyszedłem.

Next: Sala taneczna

Wszedłem do stołówki, nie było tu dużo osób. Jakieś dwie dziewczyny, pierwszy raz na oczy je widzę (och, ciekawe czemu?). Podszedłem do bufetu. Rozglądałem się za czymś, na co miałbym ochotę. Po chwili nałożyłem sobie niewielką porcję makaronu z kurczakiem (świetne śniadanie, Will) i usiadłem przy wolnym stoliku. Zacząłem jeść. Zastanawiam się jak wyglądają zajęcia tutaj? Cóż, jeszcze nie miałem okazji się przekonać. Ale mam nadzieję, że wkrótce się to zmieni.
Muszę się jakoś wybudzić, bo czuję się ospały. Hej, gdzie jest to podekscytowanie, ekscytacja? Zamulam, totalnie zamulam.

Weszłam do stołówki, próbując się jako tako uspokoić. Wzięłam kawę i usiadłam przy jakimś miejscu. Objęłam obydwiema rękoma i upiłam łyka. Serio nie mogę zachowywać się normalnie? Westchnęłam odkładając kubek, wyciągnęłam telefon i włożyłam jedną słuchawkę, po czym włączyłam jakąś piosenkę.

Po chwili zjawiłam się w stołówce. Podobała mi się. Wzięłam tace i zaczęłam wybierać sobie jedzenie. O tak, kocham lazanie. Wzięłam do tego wodę gazowaną i sałatkę ziemniaczaną. No...ciekawe połączenie. Usiadłam sama przy stole, który znajdował się obok okna. Mają tutaj ładne widoki. Interesuję się fotografią, czuję że robię dobre zdjęcia. Jednak wole nikomu nie pokazywać, bo powiedzą że to ''normalne zdjęcie z słabym ujęciem'' Wiem że za mało wierze w siebie - tak powiedział mi psycholog, jednak to szkoła artystyczna i może tutaj w końcu ktoś mnie doceni? Da mi jakąkolwiek radę z nauczycieli? Westchnęłam bez głośnie i zaczęłam jeść. Wyjęłam także telefon zaczynając się w niego wgapiać. Mają tu serio dobre jedzenie..

Zauważyłem, że więcej osób się tu zbiera. A że już skończyłem jeść, to nic tu po mnie. Odłożyłem talerz i wyszedłem ze stołówki, w międzyczasie dostając powiadomienie o lekcji śpiewu. Poczułem w środku jakby ciepło. O rany, chyba jestem podekscytowany. W sumie, to takie podniecanie się byle czym. Bo to "tylko lekcja", co nie?
(NP: scena do lekcji śpiewu)

Znudzony przekroczyłem próg stołówki od razu udając się do bufetu z którego wziąłem dwie, duże kawy. Dlaczego dwie? Bo piję dwie! A nawet więcej. Zająłem swój stolik, dokładnie ten sam jak na początku kiedy po raz pierwszy tu przyszedłem, na u boku w kącie. Postawiłem kawy na stoliku i usiadłem sobie na krześle.

Weszłam na stołówkę i od razu poszłam nałożyć sobie tostów na talerz. Matt jednak zdecydował się pójść do swojego pokoju, więc musiałam poszukać sobie innego towarzystwa. Rozglądając się za miejscem, trafiłam na wysokiego chłopaka o kolorowych włosach. Dobra, Erica, to jest ten czas, w którym decydujesz się poznać nowych ludzi. Podeszłam do jego stolika. - Można?

- Prosz. - mruknąłem cicho posuwając pod siebie jeden wysoki kubek z ciepłą kawą. Co prawda ubóstwiam mrożoną aczkolwiek ciepłą też nie pogardzę, ważne żeby była z mlekiem. Wziąłem kubek w obie ręce w których nagle zginął, no tak, wielkie łapy, długie palce, niby kubek duży ale nie dla mnie.

Usiadłam obok niego z uśmiechem, postawiłam talerz z tostami i capuccino obok posiłku. - Chyba nie rozmawialiśmy wcześniej, Erica jestem - wyciągnęłam rękę w jego stronę. - Miło poznać.

Spojrzałem kątem oka na dziewczynę podając jej dłoń. - Wenka. - mruknąłem ściskając ją lekko po czym znów powróciłem ręką na kubek który następnie przystawiłem sobie do ust upijając kilka łyków.

Wzięłam sobie tylko sałatkę na wynos i nową cole. Pójdę jeszcze do pokoju i wezmę szkicownik i pójdę na łąkę... a może lepiej nad fontannę? Chyba będę miała tam lepsze obiekty do rysowania. Pierwszego dnia nikt się nawet do mnie nie odezwał, to się nazywa bycie żałosnym. Westchnęłam cicho i oglądając się po stołówce, po czym wyszłam.

NP: Fontanna

- Masz niespotykane imię - odpowiedziałam zaciekawiona, ugryzłam tosta i założyłam nogę na nogę. Oparłam się wygodniej na krześle i zerknęłam na niego. - Skąd pochodzisz? - przyszła mi na myśl Rosja, kraje słowiańskie, ale nie powiedziałam tego. Nie każdemu mógłby pasować taki tekst.

- Stąd i stamtąd. - mruknąłem ze wzrokiem wlepionym w kawę. Nie lubię rozmawiać o pochodzeniu, nienawidzę swojej rodziny więc to chyba normalne. - A Ty jesteś Włoszką, ściany mają uszy. - dodałem oznajmiając iż wiem skąd owa dziewczyna jest.

- Tak... Akcent Ci to powiedział czy może gdzieś usłyszałeś? - zapytałam rozumiejąc, że nie chce rozmawiać o sobie. Domyślałam się, jak to jest, nie miałam problemów z wyrozumiałością. Napiłam się łyka capuccino.

- Bywało się tu i tam, a jak już mówiłem ściany lubią rozmawiać. - mruknąłem niewzruszony wciąż popijając swoją kawę która po kolejnych kilku łykach zniknęła. Westchnąłem ciężko i odstawiłem kubek na bok od razu sięgając pod następną. - Jak Ci się szkoła podoba hm? Poznałaś jakiś ciekawych ludzi? - zapytałem po dłuższej chwili przerwy milczenia, musiałem się dostosowywać w miarę do rozmówcy jeżeli nie chciałem by skończyło się to tak jak zwykle. Chociaż ostatnio nawet nieźle mi szło, poznawanie nowych osób.

- Cóż... Chodzę na dwie lekcje ze swoim kuzynem, na samotność nie mam co narzekać. Szkoda tylko, że na włoskim byłam ja jedyna... Nie licząc nauczycielki - pociągnęłam kolejny łyk i wzięłam gryza. Poczekałam aż przełknę, by kontynuować - i ogólnie... Chyba tylko jedna osoba mi się spodobała, w sensie, żeby być z nią w związku. Ludzie są okej, z nikim nie miałam nieporozumień, jest więc dobrze i mi się tu podoba.

- Czy to ta czerwonowłosa? - zapytałem w końcu przenosząc wzrok na dziewczynę. Lekko nawet zainteresowany tym czy to ona jej się spodobała, w sumie to nie była moja sprawa, ale ciekawość. No typowe. Upiłem kolejny łyk swojej już drugiej kawy patrząc wyczekująco na dziewczynę.

- Nie, nie... Widać, że ona coś z kuzynem kręci - zaśmiałam się lekko i oparłam głowę o krzesło na chwilę. - Uznasz mnie za szaloną, jeśli Ci to powiem, ale co byłby wart świat bez wariatów lub psychopatów?

- Szaloną... Jakiś nauczyciel? - zapytałem znów zwracając wzrok na dziewczynę po czym ponownie przeniosłem go na swoją kawę. - Raczej nic mnie już nie zdziwi. - Odetchnąłem ciężko co jakiś czas błądząc spojrzeniem po pomieszczeniu.

- Dokładniej, dyrektorka. Jak dla mnie... Ona jest najładniejsza - odpowiedziałam z lekkim zamyśleniem i wzięłam kęs tosta. - Co do Nathyenne, to widziałam to i owo na włoskim. Ah... Jaką akcję odwaliła... - zaśmiałam się lekko. - Profesorka von Henning ma jednak stalowe nerwy.

- Mnie się cholernie podoba facet od historii sztuki, niestety nie miałem okazji z nim porozmawiać dodając fakt że nie mam pojęcia jak się nazywa i chyba kręci coś z tym długowłosym metalem. Nie wiem jak ma na imię. - Westchnąłem ciężko opierając twarz na jednej z dłoni. - Na co komu związki. - wzruszyłem ramionami. - Poseksić się i do widzenia, ewentualnie zakumplować i znowu się seksić. Jak to miałem z tą białowłosą... - westchnąłem robiąc duże oczy. - Znaczy nie, znaczy... Cholera wygadałem się. - trzepnąłem się w głowę niezadowolony od razu zmieniając temat. - Co odwaliła? - zapytałem szybko wlepiając wzrok w Ericę.

- Więc życzę z nim powodzenia - uśmiechnęłam się lekko. - Nie kojarzę który to był... - dojadłam ostatniego tosta i popiłam kawą. - Wiesz, ja wolę czuć coś do osoby, z którą mam się seksić - zaśmiałam się lekko i machnęłam ręką. - Ciii... Spokojnie, zostanie to między nami, nie martw się. Co odwaliła? Przyszła w samym ręczniku na lekcję, wychodząc rzuciła w nim nauczycielkę i nago pobiegła do siebie. Po prostu... Szczęka tak mi opadła... Serio było na co popatrzeć. Aż zazdroszczę Mattowi - westchnęłam.

- A mnie to wszystko jedno. Może jeszcze zdążę go wyrwać. - zaśmiałem się lekko sam do siebie wzdychając głośno. - Och... W takim razie jeszcze nie widziałaś nago mnie. - dodałem najwidoczniej doskonale z siebie dumny. - O tak. - mruknąłem jakby trochę się rozmarzając. - W sumie szukam osoby która narysowałaby mnie nago. Białowłosa jakoś się do tego nie rwała, bardziej ciągle paliła buraka a ja serio chciałbym mieć taki portret. - mruknąłem zdecydowanie. - Umiem rysować, ale rysowanie samego siebie to jednak nie to samo.

- Człowiek czuje wtedy po prostu, że ktoś go rysuje - westchnęłam i przygryzłam wargę. - Mnie trochę bawią osoby wstydliwe, lubię widząc jak palą buraka i czuć tą satysfakcję po prostu... - poprawiłam grzywkę i dopiłam kawę.