Stołówka

-No domyśliłem się - odpowiedziałem głosem przesyconym ironią, usiłują strzepnąć z siebie resztki makaronu
Zlustrowałem chłopaka, długie włosy zasłaniały mu twarz o poważnych rysach, jednak widziałem, że jest na prawde speszony sytuacją. Co prawda powinienem go za to zabić, jednak tylko westchnąłem
-Dobra młody, nic się przecież nie stało.

- Chcesz może ich dotknąć? - zapytałam i się delikatnie nachyliłam do niej. - Śmiało - zaśmiałam się lekko.

- Czytasz mi w myślach! - zachichotałam i jak dziecko dotknęłam jej włosów.
Były takie miękkie, przyjemne w dotyku, że mogłabym molestować je dniami i nocami.

Przymrużyłem oczy marszcząc lekko przy tym brwi. - Hm... - wzruszyłem ramionami ponownie zawieszając swój wzrok na dziewczynie. - Ja się dogaduję... w miarę. Oczywiście wtedy kiedy nie jestem wściekły, a wściekłość u mnie... Jest raczej codzienną cechą chociaż przyznam że i miałem kilka dziewczyn i kilku chłopaków. Aczkolwiek żadna i żaden z nich nie wytrzymali ze mną dłużej niż... Tydzień? Może dwa. - zaśmiałem się sam do siebie jakby dumny siebie. W sumie, dla mnie liczyła się tylko czysta przyjemność, nigdy nikogo nie kochałem i kochać nie mam zamiaru.

- A teraz wybacz, ale koniec tego dobrego - westchnęłam z lekkim niezadowoleniem i się odsunęłam. Ziewnęłam zakrywając dłonią usta i dokończyłam to co zostało z sałatki. - Jestem trochę zmęczona, dam Ci podotykać ich jutro - uśmiechnęłam się i wstałam. - Dobranoc dziewczyny, do jutra - odniosłam talerzyk i wyszłam.
NP: Pokój Eriki Blandelli.

Był lekko straszny... Może nie jak ta babka od norweskiego, ale miał takie straszne rysy... pokiwałem głową dalej speszony. Gdyby nie to, że dalej byłem głodny to uciekłbym ze stołówki. Prawda była jednak taka, że nie wiedziałem jak mam się teraz zachować. Gdy mężczyzna strzepnął z siebie resztę jedzenia odstawiłem talerz będący przyczyną tej sytuacji na bok do miejsca gdzie się je oddawało. było mi naprawdę głupio - głupia sytuacja... zawsze mam szczęście do przyciągania takich nieszczęść... - mruknąłem cicho.

Wyszłam za nią, nie będę siedziała tu przy praktycznie nieznajomych dziewczynach. W podskokach udałam się do biblioteki.

NP: Biblioteka

-Pierwszy dzień tutaj? - zagaiłem. Nie widziałem go wcześniej, więc musiał być z pierwszej klasy. Wyglądał jakby zaraz miał uciec, a ja przecież nie chciałem go wystraszyć

Pokiwała głową ze zrozumieniem; też robiła się zmęczona, to był stresujący dzień.
- Do zobaczenia? - rzuciła z wahaniem do Kath, po czym opuściła stołówkę i udała się do swojego pokoju.
(->pokój Ophelie)

-Tak... - przyznałem kiwając głową - a pan... jest jakimś nauczycielem? Nie widziałem pana na rozpoczęciu i później - przyznałem biorąc coś innego, a na pewno mniej brudzącego, do jedzenia... No dalej byłem głodny, ale tym razem przypilnuję by to nie wylądowało na cudzym ubraniu... Wyszedłbym na kompletną ofermę o ile już on mnie za nią nie wziął.

Znowu wszyscy sobie poszli bo za często się wyłączałam. Odsunęłam talerz i oparłam zgiętą rękę na stole po czym schowałam twarz w zagłębieniu łokcia. Świetnie ci idzie Kath.

- Ja...chłopaka nigdy nie miałam. Dziewczyny też. - gdy zawiesił na niej swój wzrok, spojrzała na niego. Oczy jej zabłysnęły.- ale zawsze zastanawiałam się jak to jest.- rozluźniła się trochę, bo poczuła się swobodniej. Ta konwersacja bardzo jej się podobała. Chłopak był dość ciekawy.

-Tak, jestem nauczycielem. Historia sztuki. I okazyjnie korepetycje. - przyznałem, lekko zakłopotany, siadając przy jednym ze stolików. Pierwszego dnia nie pojawiam się na rozpoczęciu a kolejnego, uwalony niczym trzyletni dzieciak siedzę z uczniem na obiedzie, dyrekcja będzie zachwycona - Nie mogłem się pojawić. Sprawa rodzinna.

Weszłam na stołówkę, liżąc lizaka i poszukując kogoś do rozmowy. Nie maaaaa. Na przykład tej miłej dziewczyny, Arii. Mam dla niej lizaaaki.

No szlag! Nigdzie jej nie ma!
Uniosłam ręce w oburzeniu, ponownie witając stołówkę.
- Melanieeee. - wróciłam na swoje miejsce przy oknie, brodę opierając o zaciśnięte piąstki.

-Historia sztuki? - spytałem trochę bardziej spanikowanym głosem i osunąłem się na krzesło - świetnie - stwierdziłem. Właśnie upyćkałem swojego nauczyciela... w tym tempie wszystkie lekcje będą dla mnie horrorem nie tylko norweski. Na to że nie mógł się pojawić tyko pokiwałem głowa lekko.

Zaśmiałem się sam do siebie. - Ja to nie wiem jak jest kogoś kochać więc czy w związku czy nie w związku nie czuje różnicy żadnej. - wzruszyłem ramionami uciekając w końcu wzrokiem od dziewczyny którym przeleciałem dość szybko po całej sali przyglądając się przebywającym tu ludziom. Mój wzrok spoczął na... pewnym mężczyźnie. Młody, ale nie wygląda na ucznia. Czyżby młody aczkolwiek cholernie przystojny nauczyciel? Uśmiechnąłem się szerzej do siebie ukazując lekko swoje białe zęby. Taaak... Naszły mnie psychopatyczne myśli... Nie wspominajmy o czym z owym panem w roli głównej. Kurwa, jest zajebisty. Otrząsłem się jednak zapominając chwilowo że z kimś konwersuję dlatego szybko zmieniłem swój wyraz twarzy na normalny odwracając wzrok ponownie na dziewczynę. - Tak więc... Właśnie.

-Co ja?- przytuliłam ją od tyłu. Była taaaaka ciepła. A ja dawno się nie przytulałam.-Mam lizaki

-Skończyłem też psychologię ale chyba jestem trochę mało empatyczny. - sądziłem, rozsiadając się wygodniej - Wiesz, dzisiaj trudno jest rozróznić czy ta osoba chce pomocy czy uwagi. A tak, uczę chociaż czegoś co kocham.

- O tak, tak! - pisnęłam - Siadaj, wszędzie szukałam mojego dilera lizaków, mniam!

Pokiwałem głową słuchając go i zaczynając jeść - w sumie racja... - mruknąłem i spojrzałem na niego - głupio mi przez to wszystko a jeszcze mam chodzić na pana lekcje - przyznałem z westchniemiem. Michael czemu nie zostałeś w pokoju!?

Zaśmiałam się.
-Co tam?- dałam jej swoją do połowy pełną torbę

Chłopak ewidentnie o czymś myślał. Ciekawe o czym? Pewnie o czymś ważnym. Dość długo się na nią patrzył co wprawiło ją w lekkie zakłopotanie. No ale cóż, prawie wszystko wprawiało ją w zakłopotanie.
- A..- zaczęła opierając się o stół.- ..jak ci na imię tak w ogóle?-spojrzała na niego lekko zgarbiona oparła pierś na rękach, jej sweter lekko się obsunął. Jak mogła zapomnieć o czymś tak ważnym jak imieniu? Spojrzała jeszcze raz na chłopaka i się zastanowiła....był przystojny.

-Interesujesz się przedmiotem? - uniosłem wyskoro brwi. W tej szkole więcej ludzi nastawionych było na taniec czy śpiew

Rozbłysnęły mi iskierki w oczach na widok słodyczy. Tym razem wzięłam lizaka w kształcie truskawki.
- Szukałam Cię wszędzie, gdzie Ty byłaś? Tłumacz mi się tu szybciutko! - zaśmiałam się krótko.