Stołówka

Postanowiłam, że póki co dam mu spokój, ale kiedyś jeszcze się z nim zaprzyjaźnię.
- Nie sądzę. - odparłam z uśmiechem. - Wydajesz się naprawdę sympatyczny i miły, i jestem pewna, że dbałbyś o swoje zwierzątko ze wszystkich sił. - ponownie obdarzyłam go uśmiechem. - Muszę już iść, ale *na pewno* spotkamy się znowu. Miło było Cię poznać, Enka. - tak mu rzekłam i wyszłam ze stołówki, by trochę się przespacerować.
NP: Łąki

- I niby teraz mam za nim ganiać? - prychnęłam i powoli przesunęłam rękę w stronę czerwonej kropki. Może ja faktycznie mam w sobie coś z kota?

- Mówiłaś, że nim nie pogardzisz i mogłabyś być moim kotem, więc teoretycznie tak - prychnąłem rozbawiony i się jej przyglądałem.

- Pozory mylą - odparłem krótko i bez wzruszenia. - Do nie zobaczenia - dodałem kiedy ta się ze mną pożegnała po czym zakończyłem swój posiłek wycierając ręce i twarz w jedną ze serwetek znajdujących się na stole. Wziąłem głęboki wdech po czym odkręciłem butelkę ze swoim napojem upijając z niej kilka sporawych łyków, przez co owe naczynie już po paru sekundach stało się puste. No cóż.

Uśiechnąłem sie do przyjaciela i dziewczyny. - Hai. Na jakie lekcje chodzisz? Może będziemy chodzić razem? - spytałem spokojnie i nachylilem sie do jego ucha. - Masz już chłopaka? - spytałem szeptem, z lekko wrednym jak i uroczym uśmiechem.

- Jakbym była twoim kotem, to musiałabym u ciebie spać, a tym musiałbyś mnie głaskać. Chyba nie skorzystam - zaśmiałam się.

- Szkoda, nigdy jeszcze nie miałem kota o tak genialnym kolorze włosów - jak na złość dla niej, zacząłem ją głaskać z rozbawieniem.

-Hm... na rysunek, historię sztuki i norweski - podziałem spokojnie i na kolejne ciche pytanie uniosłem brew kręcąc głową. Od jakiegoś czasu byłem sam. Spojrzałem jeszcze na dziewczynę i stwierdziłem że idę w końcu po cis do jedzenia - mam jakąś lekcje organizacyjną na siedemnastą trzydzieści....

- Ej - prychnęłam - Pozwalam się głaskać dopiero na piątej randce, a my znamy się jakąś godzinę.

- Czyli jesteś typu - zacząłem swoją prześwietną odpowiedź po zabraniu swojej ręki - że trzeba z Tobą chodzić? - miałem na myśli "ruchasz się czy trzeba z Tobą chodzić", znowu się napiłem coli.

- Tak, jestem właśnie tego typu. Nie zaruchasz, sory Azor - zaśmiałam się.

- Oj tam kocie - machnąłem ręką. - Nie jestem jakimś desperatem, mam swoją klasę - prychnąłem z rozbawieniem i dokończyłem posiłek. Wstałem i poszedłem po dokładkę, po chwili znów usiadłem i rozkoszowałem się smakiem kotleta.

Popatrzyłem na niego siadając przy stoliku. -Myslalem ze znajdziesz sobie kogoś przez wakacje- mruknalem spokojnie.- No nic. do zobaczenia póżniej. Ja chodzę na historię sztuki, tańce, spiew,muzyka i malarstwo/rysowanie. -mruknałem

Wszedł spokojnie do stołówki z rękami w kieszeniach. Stołówka wyglądała normalnie, jak na taką szkołę. Cieszył się jednak, że nie robią z niego, jakiegoś mega utalentowanego i zdolnego kolesia. Wiele osób już się tu zgromadziło. Przynajmniej nie będzie osamotniony w tej szkole.

- I dobrze, bo ten kotlet jest bardziej pociągający od ciebie - prychnęłam.

- Czyli będą niedługo małe kotlety? Cóż, kotletów do jedzenia nigdy za dużo, byleby były dobrze przyrządzone - odpowiedziałem wzruszając ramionami i jedząc spokojnie dalej.

- Lepiej małe kotlety z żarciem, niż pasztety z tobą - powiedziałam uśmiechając się do Matta.

- Cóż, z Tobą prawdopodobnie byłyby ketchupy, mordercze koty, więc przyznaję Ci rację - zaśmiałem się nic sobie nie robiąc z tego co mówiła.

-To be ziemi się widzieć na historię sztuki i rysunku - mruknąłem i mrugnąłem do niego odchodząc i zaraz wracając z jedzeniem - nie znalazłem... nie miałem szczęścia w miłości jak widać

- Masz jakiś problem, co do moich włosów? - zapytałam patrząc na niego z oburzeniem - Bo wiesz, jak tak, to mogę cię przez przypadek przefarbować.

- Mówiłem, że są genialne przecież. Ketchup ketchupem jednak, nie uważasz?

- Ketchup to zło - mruknęłam - Ludzie zbyt często porównują do niego moje włosy. Chociaż ... bywają gorsze porównania.

- Jakie? - zmarszczyłem brwi i oparłem się wygodnie na krześle.

- Wychowawczyni porównała kolor moich włosów do okresu - prychnęłam - A jak kolor trochę wyblakł, to taki jeden koleś porównał go do skóry zdjętej z jego kumpla.

- Niektórzy ludzie nigdy nie zrozumieją, jak nudna jest normalność, typowość i zawsze tak będą komentować. I kraken im w... - odpowiedziałem z lekką irytacją. - A gdybym tak przefarbował się na różowo?... - udałem zamyślenie.