Scena do lekcji śpiewu

- Ma być na scenie przynajmniej jeden duet twój i czerwonowłosej. Później możesz zaśpiewać coś indywidualnie, jeśli chcesz, nie ma żadnego problemu. Lubię pewne siebie osoby, które wiedzą, co chcą osiągnąć.

Wróciłem ze swoją gitarą i po drodze wziąłem czerwonowłosą za rękę. - Dawaj, Ty śpiewasz początek a ja refren, to może się udać! - zaciągnąłem ją z bananem na twarzy na scenę i przewiesiłem pas od gitary przez ramię.

- Więc ja... - zaczęłam swoją odpowiedź z rozbawieniem patrząc na zapowiadający się duet na scenie - chętnie po nich zaśpiewam.

Stanęłam na scenie obok Matta i wgapiłam się w ziemię.
- Ja umiem grać, a nie śpiewać - prychnęłam - Nie ma mowy, żebym robiła to sama.

Patrzyłem na to wszystko z uśmiechem na twarzy. Czują zakłopotanie, ale naprawdę zabawnie się to ogląda.

- Erika ci pomoże, jestem przekonana, że nie zostawi cię w potrzebie - oznajmiłam i uśmiechnęłam się szeroko, wręcz wyzywająco.

- Zaśpiewam refren, więc nie będziesz sama. Śmiało noooo, co masz do stracenia? - zacząłem grać wejściówkę, tą jeszcze bez słów, by dać czas Nathyenne na ogarnięcie się.

Przewróciłam oczami, weszłam szybko na scenę i zaczęłam śpiewać początek, patrząc sugestywnie na Nathyenne.

Położyłem nogi na fotelu przed sobą ze splecionymi na piersi rękami jak i zawsze pokerowym wyrazem twarzy przyglądałem się całemu temu "zajściu" wzdychając ciężko. Mam nadzieję że uszy mi nie wybuchną.

Piosenka zaczyna się od szeptu i w moim wykonaniu szeptem została do samego końca. Jestem dosyć odważnym człowiekiem, ale nie mam zamiaru się wygłupić przy tych wszystkich ludziach. Właściwie, to po co ja tu przyszłam?

W końcu dotarłem do refrenu i ja zacząłem śpiewać. Chociaż, ludzie czasem uznawali to jako darcie japy, a nie śpiew, ale i tak dałem się ponieść piosence. Psychomatt is real.

Uśmiechnęłam się szeroko słysząc jaką piosenkę grają. W końcu nie grają jakiegoś gównianego pop'u. Tupałam bez głośnie nogą w rytm muzyki.

Weszłam do sali, chwilę posłuchałam tego, co śpiewali. Akurat mój gust muzyczny... Szkoda, że muszę jednak ich zabrać z sali. Podeszłam do pani dyrektor i nachyliłam się do jej ucha. - Ekipa remontowa przyjechała, później nie będą mogli działać, a w nocy szybko się to zrobi i można jutro dokończyć lekcję. Zabiorę ich, dobrze? - odsunęłam się i widząc jak Moore kiwa głową, stanęłam na środku i gestem dałam znać chłopakowi, by skończył grać. Wzięłam mikrofon. - Z powodu nagłego wypadku, lekcja dobiega końca. Przepraszam, wiem, że niektórym się lekcja podobała, ale musicie wyjść. Sala będzie znów dostępna jutro - uśmiechnęłam się przepraszająco.

Przewróciłem oczami. - Na poważnie?... - przewiesiłem gitarę przez ramię. - No nic, kiedy indziej dokończymy, może nawet 3-osobowy zespół założymy! - zaśmiałem się i ruszyłem w stronę wyjścia z sali.
NP: Stołówka.

- O matko jak dobrze - westchnęłam i uśmiechnęłam się - No to do zobaczonka.
NP no gdzieś tam

- Merda... - zaklęłam pod nosem po włosku. - Akurat miałam po tym śpiewać solo... W sumie - podążyłam za kuzynem - można by założyć. Nath grałaby na skrzypcach, Ty gitara, ja mogłabym na... basowej. I taki gotycki metal! - wyszłam za nimi.
NP: Stołówka.

Powróciłem do swojej poprzedniej pozycji po czym z głośnym westchnięciem założyłem ręce na tył głowy przeciągając się przy tym i dziarskim krokiem wyszedłem z sali.

Next: Stołówka.

Co? Już koniec? A było tak fajnie.
Wstałem i skierowałem się w stronę wyjścia, po drodze mówiąc ciche "do widzenia".
Może pochodzę teraz trochę po szkole? Wypadałoby trochę poznać budynek, a skoro już wyszedłem z pokoju, to jest to dobry moment...
(NP:biblioteka)

Po chwili jedna z nauczycielek zakończyła lekcje. O boże, dzięki bogu. Nie będę mogła więcej tu przyjść bo zawału dostane, jak by mnie kiedyś wzięli do śpiewania. Wstałam i od razu pokierowałam się do drzwi. Idąc za innymi uczniami poszłam na stołówkę. Mogę sobie wziąć coś do pokoju? Albo może pójdę na łąkę? Może jest trochę ciemno, ale będzie chyba przyjemnie..

NP: stołówka

Wyszłam z sali, przy okazji żegnając się z dyrektorką.
Next: Pokój Katriiny Sovallainen

Wszedłem do sali z gitarą w ręku i podążyłem w stronę sceny. Usiadłem na jej krawędzi i czekałem na Nathyenne.

Po krótkiej chwili weszłam do sali ze skrzypcami i stanęłam na scenie.
- No to ... próbujemy? - mruknęłam patrząc w podłogę.

- Pewnie. Co masz tak zrzedłą minę? - zmarszczyłem brwi.

- Jakoś tak - powiedziałam i usiadłam obok - Jak już ci wcześniej powiedziałam, akurat ta piosenka mi nie wychodzi. No ale spróbować mogę.

- Po prostu zagraj wstęp i te momenty, w których jest ten dźwięk skrzypcopodobny - wzruszyłem ramionami.