Pokój nauczycielski

Ziewająca wciąż Jane, weszła do znajomego już jej pokoju. Rozciągnęła się na białej kanapie i włączyła telewizor. Przełączała kanały dopóki nie natrafiła na coś ciekawego. ,,Ciekawe, kiedy reszta się tu pojawi...'' tak pomyślała i zamknęła oczy pogrążona w myślach.

Weszłam do pokoju nauczycielskiego z notatnikami w rękach.
-Dzień dobry. -powiedziałam do kobiety leżącej na kanapie. Usiadłam w fotelu, zakładając nogę na nogę.
[Jak mniej więcej jest ubrana ⬇Nie mogę dodać linku wiec musi być tak.]

Weszłam spokojnym krokiem do pokoju i usiadłam przy stole. - Cześć wszystkim - przywitałam się ciepło i podeszłam do ekspresu by zrobić sobie kawę.

- Hej Katriina - powitała ją szczerym uśmiechem - Jak tam po wakacjach? Zadowolona, że wracasz do tej szkoły? - spytała znajomą. - A! Mogłabyś mi też zrobić? Proszęęę - poprosiła Jane.

Odwróciłam się. - Hej Jane! Nie zauważyłam Cię - zaśmiałam się lekko. - Pewnie że Ci zrobię. Ile słodzisz? - zapytałam słodząc swoją kawę.

- Aż dwie łyżki - wyszczerzyła się, pokazując dwa palce. Nie ma to, jak porządna kawa na początek dnia. - Wiesz już kto się zapisał na twoje zajęcia? - spytała, spoglądając zza kanapy.

- Zapamiętałam jedynie kilka nazwisk. Na sali przemówień starałam się zapamiętać kilka twarzy, ale marnie mi szło - westchnęłam i nalałam kawy do drugiego kubka, nasypałam dwie łyżki, wymieszałam i podałam blondynce. - Mam wrażenie, że uczniowie mnie nie uznają za nauczycielkę, w sensie, gdy pierwszy raz mnie widzą - przewróciłam oczami i pociągnęłam łyk swojej kawy, opierając się o ladę.

Podniosłam na chwile głowę, słysząc rozmowę nauczycielek.
-Kurwa...-syknęłam pod nosem, zamykając na chwile oczy. Wiedziałam.

- Co jest? - zapytałam Azjatki za sobą.

- No tak. Przecież jesteś taka piękna i młoda! Ja to już nie - zaśmiała się Jane. Przyłożyła kubek do ust i zaczęła pić gorącą kawę. - Tak się zastanawiam ile z tych osób, co będą chodziły na moje zajęcia, zapiszą się na kółko. W końcu tyle młodych talentów tu się zebrało! - uniosła głos i zacisnęla pięści. Spojrzała na kobietę z wyrazem zdziwienia na twarzy.

-No właśnie nic nie jest...-wypuściłam powietrze z płuc. -Nie było mnie na rozpoczęciu. ..-powiedziałam opierając się o fotel. -Aish...

Jane zaśmiała się pod nosem. - Witamy w szkole - powiedziała podnosząc kubek do ust - Jak to się w ogóle stało, że cię nie było co? - spytała.

- Oj tam, nikt nie zauważył - uśmiechnęłam się do koleżanki i przeniosłam wzrok na Jane. - Trochę za młoda, a czy piękna to nie wiem - zaśmiałam się. - Zresztą, za niecałe 22 minuty się dowiem, czy będzie wiele osób na moich lekcjach i jak z nimi będzie szło.

-Zasiedziałam się w pokoju. . Musiałam dokończyć tekst... No trudno. . I tak nie sądzę żeby uczniowie chcieli mnie poznać. -powiedziałam wstając I podchodząc do blatu. Postawiłam torebkę na nim i zaczęłam wyjmować z niej leki.
-A dlaczego za 22 minuty? -zapytałam po kolei wypinając tabletki na talerzyk.

- Tak zdecydowałam. Mają norweski z Henning, niech odetchną jakoś i się zrelaksują, bo od razu jak wejdę mogą chcieć wyskoczyć przez okno, niczym kombatanci po niemiłych wspomnieniach wojennych - napiłam się znów. - Jak Ci minęły wakacje, Jane?

-Aha. -skwitowałam chowając opakowanie do torebki i nalewając sobie wody do szklanki. Usiadłam na wysokim krzesełku i po kolei zaczęłam łykać to cholerstwo.

- Dobra, ja lecę do sali, niedługo uczniowie zaczną się zbierać. Do później! - uśmiechnęłam się i wyszłam.
NP: Sala muzyczna.

- Mi bardzo miło - powiedziała - Och. To następnym razem powiesz mi jak twoje okej?! - krzyknęła za wychodzącą Katriiną - Ach. Ja jeszcze nie mam lekcji - odetchnęła - A jak z tobą? - spytała się - I w ogóle, jak się nazywasz i czego uczysz?

-Hm? -mruknęłam przełykajac kolejna tabletkę i machając nauczycielce która już wybiegła. -S...JiYeon. Park JiYeon. -przedstawiłam się. -Uczę tańca i gry na pianinie. -odpowiedziałam. Nie bardzo wiedziałam jak mam sie do niej zwrócić. -A pani?

- Jestem Jane. Jane Thomson. Uczę aktorstwa - wysłała jej miły uśmiech - Bowiem aktorstwo to sztuka! A jak prawdziwa! - uniosła się. Dokończyła kawę. - Tańca? Hmm - uśmiechnęła się tajemniczo - Czyli będziesz uczyła Kyle'a. Mam nadzieje, że ci zaimponuje - zaśmiała się.

W trakcie przedstawiania się Jane weszła Margot. Długie włosy skutecznie utrudniały jej trzymanie nad wyraz ciężkiego pudła. Kiedy już weszła do pokoju i zamknęła delikatnie nogą drzwi uśmiechnęła się szeroko.
- A więc witaj Jane. Margot. Od rysunku i tańca. - Zwięzła wypowiedź była wynikiem głównie zmęczenia. W końcu ustawiła pudło gdzieś na boku i wyprostowała się. Trochę przeciągnęła. Tragicznie ciężkie pudło.

- Witam witam - powiedziała z aktorskim uśmiechem - Miło poznać. A co masz tam? - spytała się. Podniosła się i stanęła przy nowej nauczycielce.

Zdjęła wtem pokrywę z pudła.
- Jak widać. - Tu oczom nauczycielek ukazało się sporo makulatury różnego rodzaju oraz kilkanaście zestawów ołówków i węgla do rysunku. - Jak znam życie... Trochę czasu upłynie zanim sami się zaopatrzą.

- Ocho. W pełni przygotowana - powiedziała zerkając do pudła - Powiedz mi. Jesteś nowa, prawda? W razie problemów. Pytaj. Nie gryzę, ani nic - uśmiechnęła się i położyła swoje ręce na biodrach. W prawdzie mogli być nieprzygotowani na pierwszą lekcje. W końcu BHP i te sprawy.