Pokój Michaela

Zmiany: głownie dzieją się za kotarą. Wywalamy widoczną tam wannę. Zamiast drzwi balkonowych dajemy okno z szerokim parapetem do siedzenia. Po wejściu za kotarę po prawej stoi biurko i krzesło (tak schowane o jest za ścianką). Natomiast na tej ścianie do której jest przymocowana to do wiązania kotary wisi płaska tablica po której Michael może pisać markerami (trochę jak te szkolne tylko nie wygląda tak... szkolnie no xD )

Wszedłem od razu rzucając się na łóżko. Próbowałem ogarnąć sytuację. Jedna nauczycielka to zwariowany weteran wojenny... Już boję się reszty... W końcu ruszyłem tyłek i wszedłem za kotarę siadając do biurka. Zacząłem rysować Dość skomplikowaną pracę. W sumie to ją kończyć. Mogę przy tym pomyśleć. Ta była prawie gotowa, ale trochę brakowało. Chciałem oddać wszystkie szczegóły. Gdy skończę położę się. Teraz naprawdę muszę pomyśleć.

Pomyslałem, że pójdę do kumpla. Po zamknieciu pokoju i przejściu korytarza dotarłem pod odpowiednie drzwi. Zapukałem, czekając aż ktoś mi otworzy albo zezwoli na wejście.

Słysząc pukanie zawołałem, że osoba może wejść. Po dźwięku zamykanych drzwi dodałem, że jestem za kotarą i wróciłem do kończenia. Nim chłopach podszedł akurat ukończyłem prace zadowolony z siebie.

Wszedłem do pokoju i poszedłem w miejsce słyszanego głosu. Obiąłem jego szyje od tylu.-Nie mam sie do kogo tulic...- mruknalem smutno.

Spojrzałem na niego wywracając oczami - jak zawsze... Może w końcu znajdź sobie kogoś... - podpowiedziałem, ale dałem się przytulać. pokazałem mu rysunek unosząc pytająco brew. Jak dla mnie praca wyszła naprawdę dobrze, ale to moje zdanie.

opatrzyłem na rysunek. - Jak dla mnie świetnie. Ale przydał by sie może kolor jakis? Podpisz sie chociaz kolorem!-Zawsze lubiłem używać różnorakich kolorów.- A co do chłopaka to nikt mnie nie chce... I jestem zbyt nieśmiały...

-Tu nie pasują kolory... To szkic ołówkiem Hiro - mruknąłem i pokręciłem głową. Otworzyłem szufladę chowając pracę do innych. Potem podsunąłem chłopakowi marker i pokazałem tablice na przeciwległej ścianie - możesz porysować. I jakbyś zaczął rozmawiać z ludźmi to kogoś możesz znaleźć... Swoją droga ciesz się, że nie chodzisz na norweski. Ta kobieta to potwór - powiedziałem

Popatrzyłem na niego i biorac marker podszedłem do tablicy zaczynajac cos rysowac. - Nie mam odwagi by do kogokolwiek zagadac... dzisiaj gadałem z jakas dziewczyna... rozplatywalem jej sluchawki...

-Widziałem... Na stołówce. Powinieneś być bardziej otwarty - stwierdziłem i zacząłem opowiadać o nauczycielce, o tym jak uderzyła czerwonowłosa linijka i jaka jest r=straszna - aż odechciewa mi się chodzić na jej lekcje - przyznałem kręcąc głową

Popatrzyłem na niego i westchnąłem. - Dobrze, że na nie nie chodze bo juz mial bym nagane za kłótnię z nauczycielem... - mruknalem i odsunalem sie od tablicy pokazujac rysunek. -Ładnie?

-No miałbyś znając ciebie... Za to zobaczymy jak pójdzie historia sztuki czy rysunek. Nie widziałem więcej przerażających nauczycieli więc może będzie miło... - mruknąłem patrząc na tablicę - ślicznie. naprawdę dobrze wyszło - przyznałem ziewając i przeciągając się - Hiro... Spójrz na godzinę. Zobaczymy się jutro dobrze? Położę się już - powiedziałem cicho.

Popatrzyłem na niego oddajac mu mazak.- Zrobisz mi taka tablice u mnie w pokoju? spytałem jeszcze, idac do wyjscia z tego jego.W sumie to fajnie by bylo.
(Nex Pokój Hiro)

-Mogę spróbować... ale możesz sam iść do jakiegoś nauczyciela o dodanie takiej tablicy - zauważyłem jeszcze. Gdy wyszedł przyszykowałem się do snu i położyłem trochę zmęczony tym dniem. A jutro pewnie będzie jeszcze ciekawiej.

Obudziłem się i nie miałem ochoty wyjść z pokoju. Zebrał mnie dopiero głód. Pora iść na kolację. Spędziłem cały dzień sam... Czas ruszyć dupę. Ogarnąłem się jakkolwiek by nie wyglądać jak chodzący koszmar. Ostatecznie udało mi się zebrać i wyjść.
NP: stołówka

Wszedłem do pokoju rzucając się na łóżko z książka i szerokim uśmiechem. Przynajmniej jeden znośny nauczyciel... Naprawdę fajny nauczyciel z którym można normalnie porozmawiać. Wiem na który przedmiot będę chodził najchętniej. ułożyłem się zabierając za czytanie.

W końcu po dość długiej izolacji postanowiłem ruszyć się gdzieś. Może porysuję coś w plenerze... Na swój cel wybrałem fontannę. Zabrałem szkicownik oraz przybory i wyszedłem.
NP: fontanna

Cały czas przed lekcją spędziłem spokojnie sobie czytając. Jakoś nie martwiłem się o historię sztuki... Nie znam jeszcze tylko nauczycielki od rysunku, ale to tylko kwestia czasu i na pewno nie jest taka zła.
Zebrałem się trochę wcześniej by się nie spóźnić... Na pewno i tak będą spóźnialscy i nie chce być w ich gronie.
NP: sala od historii sztuki

Zaraz po wejściu zacząłem pisać to wszystko od nowa. Teraz miało sens a mrówki pasowały do tematu bo wyglądały jakby faktycznie zaraz miały zejść z kartki. Realistycznie... Praca i oprawa zajęły mi resztę dnia.

Tym razem wyszedłem wcześnie by na pewno nie spóźnić się na historię sztuki. Mimo wszystko nie widziało mi się znowu czegoś pisać… Wystarczy mi jedna długa praca… Oczywiście nie dane było mi dostać się do klasy bez problemów. Problem spotkałem idąc korytarzem gdzie mieściły się pokoje chłopców. O ściany obijał się czarny kot. Ewidentnie nie widział gdzie szedł… Rozejrzałem się, ale nikogo z nim nie było. Futrzak był chyba trochę zgubiony. Podszedłem powoli by go nie przestraszyć. Z bliska było dobrze widać, że nie widzi. Zaczął syczeć, więc starałem się mówić do niego spokojnie. Nim wziąłem go na ręce trochę minęło. Ruszyłem licząc, że szybko namierzę jego właściciela.
Niestety nie miałem szczęścia. Trochę błądziłem po szkole, a gdy moje spóźnienie wynosiło już dziesięć minut poszedłem do sali. Postanowiłem poszukać po lekcji. Nauczyciel raczej nie będzie miał nic przeciwko by kot został na ten czas. No, a może wie który nauczyciel jest właścicielem ślepaka…
NP: sala od historii sztuki

Poszedłem do pokoju. Zahaczyłem o część dla nauczycieli, ale w pokoju pana Iwanienko go nie było. Nie mogłem od tak zostawić kota, więc zabrałem go do siebie. położyłem go na łóżku. Chyba nie był zbyt przestraszony nowym miejscem. Wcale nie był... Uśmiechnąłem się szukając czegoś co grzechocze by się z nim pobawić. Mężczyzna zna moje nazwisko i wie gdzie mnie szukać... Znajdzie mój pokój... Kot o dziwo zaczął ochoczo gonić za grzechoczącym dźwiękiem po całym łóżku

Znalazłem pokój Michaela, zatrzymując sie przed drzwiami. Przeczesalem włosy, aby były w nieładzie, po czym zapukałem.
Ja rozumiem, ze ten kot to worek nieszczęścia ale to w końcu moj worek nieszczescia

Słysząc pukanie przerwałem zabawę i zawołałem, że gość może wejść. Wiedziałem kto przyszedł, ale i tak gdy nauczyciel pojawił się w drzwiach niezadowolony klapnąłem plackiem na łóżko koło kota - musimy się chyba pożegnać futrzaku - przyznałem drapiąc kota za uchem

-Oj musicie - uśmiechnąłem sie, opierając biodrem o framugę - Mimo ze Ptyś wyjątkowo cie polubił. Przeważnie syczy na obcych i drapie do krwi

-Nie chce go żegnać - mruknąłem dając się kotu łasić. Dalej miałem związane włosy po lekcji angielskiego. Kot leżał obok uderzając ogonem o materac zadowolony z drapania.