Opuszczony dom

- No dobra - powiedziałam opierając brodę na splecionych dłoniach - A umiesz cokolwiek poza graniem?

- Cóż... Poza byciem legendą oralnego koszmaru i nazywaniem siebie Jezusem potrafię się wspinać, kocham wchodzić na góry i zdobywać szczyty. Jeszcze kręci mnie w sumie trekking oraz... Hmmm... Podobno opowiadania mi nieźle wychodzą - wzruszyłem ramionami. - A Ty coś poza grą też?

- Makeup artystyczny i taniec - powiedziałam. Nie mogłam przestać się śmiać ze słów "legenda oralnego koszmaru". Totalnie nie wierzę, że on to powiedział.

- Z czego tak się śmiejesz? - zapytałem, mimo że dobrze znałem odpowiedź i parsknąłem śmiechem jeszcze raz.

- Ja się śmieję? Wcale nie - powiedziałam próbując stłumić śmiech - Ślepy jesteś czy coś?

- Właśnie widzieć widzę bardzo dobrze - prychnąłem rozbawiony. - Przed Wielkim Bratem oraz Legendą Oralnego Koszmaru nic się nie ukryje, zapamiętaj nauki Janusza!

- No okeeeeeeeeeeej - mruknęłam.

- Lubię z Tobą przebywać w sumie. Rozmowa nie zawsze się klei, ale mamy co nieco wspólnego - wbiłem wzrok w sufit.

- Co nieco, znaczyyyyyy praktycznie nic? - zaśmiałam się.

- A gust muzyczny? - zerknąłem na nią pytająco.

- No okej, jedna rzecz - prychnęłam - Coś więcej? Raczej wątpię, żebyś lubił się malować i ładować tonę lateksu na ryj.

- Cóż, masz jeszcze zamiłowanie do wampirów - dodałem z rozbawieniem.

- Nie zapominajmy o zombie i leniwcach - powiedziałam lekko unosząc lewą brew.

- Oraz wombatach i kotach, tak?

- No tak, zapomniałam. Ale uwaga, dziki plot twist, wolę psy od kotów - zrobiłam gest rękami typu "mind blown".

- Nie przepadam za psami, są zbyt głośne. Koty forewa!

- W takim razie zostaję psem i może nie będziesz zwracał na mnie tyle uwagi.

- Nie da się tak łatwo zostać nagle psem, będąc kotem - skomentowałem z miną znawcy.

- Przepraszam, nie rozumiem języka ludzi. Szczek szczek motherfucker - powiedziałam poważnym głosem.

- Czy to czas zacząć szukać obroży, smyczy i kagańca? - zerknąłem na nią z uniesioną brwią. - Fetyszyk urozmaici relację.

- Co - powiedziałam dostając ataku kaszlu - Przepraszam bardzo, co.

- No pies to pies, dodatkowo musi mieć kaganiec - usiadłem i spojrzałem na nią ukrywając rozbawienie - jeśli nie będziesz go miała, to dostanę mandat. Dura Lex Sed Lex jak to mówią.

- Cokolwiek by to znaczyło - mruknęłam - W każdym razie, nie każdy pies potrzebuje kagańca. A w szczególności taki, który potrafi go zdjąć.

- Ah, racja, trzeba więc będzie owinąć Ci pięści materiałem i okleić... - podrapałem się po brodzie w zamyśleniu. - Jeszcze pytanie, czy umiesz szybko biegać będąc na czworaka.

- Mam na dzieję, że wiesz, że to jest zupełnie nieśmieszne, prawda? - prychnęłam.