Pokój dwuosobowy #2

Zaśmiałam się cicho i po paru minutach wniosłam latte w wysokich szklankach na tacy. Nie mogłam się powstrzymać, by z pianki nie ukształtować małych kotków z łapkami na brzegu szklanki. Postawiłam oba naczynia na stoliku i obok ułożyłam długie łyżeczki, po czym ruszyłam odnieść tacę do kuchni.

- Wow... - spojrzałam zaskoczona na kawę i upiłam łyk, była prześwietna!

Po chwili wróciłam i usiadłam na przeciwko dziewczyny zakładając nogę na nogę i mieszając kawę.

Podniosłam wzrok na kobietę i rozwarłam usta z wrażenia, zamrugałam oczami totalnie zaskoczona i zadziwiona. Akurat mój typ.. idealnie w moim typie! Upiłam łyk kawy i spuściłam wzrok, podałam jej dokumenty. - proszę, wszystko czego potrzebujesz.

Podniosła głowę patrząc jakby zaskoczona na dokumenty, jednak szybko się uśmiechnęła i wzięła je. - Dziękuję. Szczerze mówiąc już myślałam, że będę musiała iść do szkoły po nie jeszcze dzisiaj...

- Nie, od czegoś ustaliłyśmy spotkanie, nieprawdaż? - podniosłam wzrok na nią, próbowałam ukryć swój zachwyt.

Szczerze mówiąc, dostałam telefon, że w razie gdyby panią zatrzymały obowiązki, sama mam się zgłosić... Ale naprawdę mi miło, że jednak pani przyszła. - uśmiechnęła się.

- Zawsze przychodzę, jeśli z kimś umawiam - puściłam jej oczko i upiłam łyka kawy. - Jest naprawdę genialna.

Dziękuję bardzo. - uśmiechnęła się zadowolona z uwagi. - Długo ćwiczyłam.

- Widać, a raczej czuć - oparłam się o fotel i znów jej się ukradkiem przyjrzałam. - Zdradzisz mi tą tajemnicę, czym ją przyprawiłaś? - zapytałam z nutą zaciekawienia w głosie i poprawiłam włosy.

Cynamon, imbir, gałka muszkatołowa i łyżka naparu z trawy cytrynowej. Niewiele...

- Ale bardzo fajnie się komponuje - kiwnęłam głową i upiłam kolejny łyk. - Będę codziennie chodzić do Ciebie na kawę, zobaczysz - zaśmiałam się.

Zapraszam serdecznie. - zaśmiała się. - Mam jeszcze pytanie... Jak duża jest przestrzeń na mieszkania w szkole?

- Cóż... Myślę, że na pewno nie będziesz na nią narzekać. Jeden z nauczycieli ma nawet piętrowy pokój!

To świetnie! Jestem przyzwyczajona do mieszkania w dużych i bogatych przestrzeniach, między innymi dlatego wzięłam ten pokój... To i tak jest dla mnie mała przestrzeń.

- Na pewno znajdziesz coś dla siebie, nie martw się. Mogę Ci też pomóc w urządzaniu pokoju, jeśli chcesz.

Jeszcze jest w remoncie... Ale jak przyjdę, to z chęcią skorzystam. - uśmiechnęła się. - Mam mnóstwo rzeczy do wypakowania, całe walizki... Do hotelu wzięłam tylko jedną, jednak mam ich o wiele więcej.

- To nawet pomóc Ci z bagażem mogę pomóc. Może nie wyglądam, ale mam krzepę - odwzajemniłam uśmiech, wyglądała teraz tak uroczo... Boże, jeśli istniejesz, zesłałeś mi anioła. Zaczęłam się bawić kosmykiem swoich włosów, w celu rozładowania lekkiego stresu.

Męczę cię tym, prawda? - uśmiechnęła się przepraszająco. - Wybacz. Mogłabyś mi jeszcze opowiedzieć trochę o zajęciach?

- Nieprawda, nie męczysz - pokręciłam szybko głową i się uśmiechnęłam do niej. - Spokojnie. Cóż, zależy, czy chcesz o jakichś konkretnych zajęciach czy ogólnie.

W sumie nie mam konkretnego zajęcia... Będę przychodziła na zajęcia uczyć się, pomagać w organizacji, w nauce, będę pomagała w sprawdzaniu prac, dokumentów... Więc jeśli jest jakikolwiek problem z papierami, można przyjść do mnie, nawet wtedy, gdy nie chce się sprawdzać samemu wszystkich prac.

- Oo... A piszesz może opowiadania lub wiersze? - zerknęłam na nią pytająco.

Cóż... Wydałam pięć książek... Więc można powiedzieć, że tak.

- Serio? - zaskoczona z szeroko otwartymi ustami pochyliłam się do przodu. - Idealnie, będziesz mogła pomagać mi sprawdzać opowiadania uczniów!

Uczysz pisarstwa? - ożywiła się. - Z przyjemnością!