Pokój dwuosobowy #2

Weszła do pokoju rzucając walizkę na łóżko. Była zmęczona po podróży. Uzgodniła w szkole, że dziś ktoś przyjdzie jej przekazać dokumenty, lub dostanie telefon, by się po nie zgłosić. Szczerze mówiąc nie miała ochoty ani na jedno, ani na drugie, jedynie trochę rozluźnienia. Usiadła i spojrzała zrezygnowana na swój dobytek, który czekał na wypakowanie.

Weszłam do pokoju, jako że byłam umówiona na spotkanie. - Dzień dobry, to Pani nowa u nas w szkole, tak? - zapytałam nie wchodząc jeszcze dalej, wolałam się upewnić. W ręce trzymałam aktówkę.

Oh, tak, a pani zapewne w takim razie jest z dokumentami? - uśmiechnęła się. - Proszę. - Zachęciła kobietę gestem dłoni do wejścia. Kawy, herbaty?

- Kawę poproszę - odparłam z uśmiechem i weszłam do środka, usiadłam w fotelu i otworzyłam aktówkę, zaczęłam przeglądać dokumenty i wybierałam te przeznaczone dla niej.

Weszła do bardzo małej kuchni i wstawiła wodę. - Pani wybaczy, że w takim stanie jestem, ale dopiero przyjechałam no i właśnie...

- Nie ma sprawy, naprawdę - kiwnęłam głową i się rozejrzałam po pokoju. Nie było tu nawet tak źle... - Co panią skłania do pracy u nas w szkole?

Chęć rozwijania się. - odparła szybko i automatycznie. - Całe moje życie poświęcałam na uczenie się, nie zamierzam z tego rezygnować.

- Rozumiem. Bardzo ciekawe podejście - skinęłam głową. - Z daleka pani jest?

Pochodzę ze środka kraju, ze stolicy. Rodzina Lawson, może pani kojarzyć moją matkę lub ojca, może i mnie. Podróżowałam po całym świecie, więc ostatnio nie wiem czy można powiedzieć, czy z daleka. - uśmiechnęła się przepraszająco.

- Aa... Coś tam słyszałam - uśmiechnęłam się lekko i założyłam nogę na nogę. Dłonie splotłam na nodze i czekałam na swoją kawę.

To miło. - uśmiechnęła się i ruszyła do kuchni, gdy woda się zagotowała

- To Twój pierwszy dzień w tym mieście? - zapytałam z ciekawością w głosie, wstałam i podeszłam do okna, by zobaczyć jakie są widoki.

Tak, szczerze mówiąc parę minut temu dopiero rzuciłam na łóżko tę walizkę... - westchnęła.

- Oh.... To całkiem niedawno - odpowiedziałam z lekkim zaskoczeniem. - W akademiku Ci się spodoba, pokój można urządzić jak się chce.

Najpierw muszę tam się wprowadzić i ten pokój jakoś ogarnąć... Do tego czasu mieszkam tutaj.Ale pracę chyba zaczynam od jutra. Bo poniekąd również pracuję...

- Tak, tylko przekażę Ci te dokumenty i będziesz mogła wchodzić do akcji - odpowiedziałam i założyłam nogę na nogę. Zdałam sobie sprawę, że mało co pamiętałam tą dziewczynę z wyglądu, nie miałam okazji dłużej jej się przyjrzeć. Przyniesie kawę, to będę miała okazję. Wolałam zazwyczaj zapamiętywać ludzi.

Z mlekiem, z cukrem, z przyprawami? - spytałam patrząc na moją skromną półeczkę, która została zaopatrzona wcześniej na moją prośbę.

- Z mlekiem proszę, dwie łyżki cukru - odpowiedziałam z uśmiechem i oparłam głowę o rękę w lekkim zamyśleniu.

Jakieś szczególne proporcje? Może po prostu latte?

- O, Latte bardzo chętnie - odpowiedziałam od razu, zadowolona że zna się kawach. Co jak co, ale kawę kochałam po prostu.

Stała przez chwilę skołowana, nie wiedząc, czy zadać jeszcze jedno pytanie. Po chwili milczenia zdecydowała się jednak to zrobić. - Wybacz, że cię tak wypytuję, ale może zrobię je po swojemu, przyprawione?

- Jeśli umiesz dobrą przyprawioną zrobić, to nie mam nic przeciwko - odpowiedziałam lekko marszcząc brwi. - Zajmowałaś się wcześniej jakimś profesjonalnym robieniem kaw? - zapytałam zaintrygowana.

Tylko jako hobby, uwielbiam gotować. - zabrała się za przygotowanie. - Mama zawsze mówiła, że mam rękę do tego, chciałam nawet kiedyś otworzyć restaurację, ale jednak bardziej chciałam się kształcić.

- Oooo... Zatem zrób z tą kawą co zechcesz - klasnęłam w dłonie zadowolona.