Pokój Emily Black

Cala poobijana i obdarta wrocila do domu po 40 minutowej wycieczce po miescie. ZAMKNELA DRZWI NA KLUCZ i z placzem usiadla obok lozka. Wyciagnela kose. [...] Znowu zawinela rece i polozyla sie spac.

Po 5 minutach sie obudzila. Pozniej juz reszte nocy nie spala. Gdy zauwazyla, ze za oknem wstaje slonce wstala, ogarnela sie, pomalowala, zalozyla peruke, ktora spadla w nocy jedna gdy zobaczyla sie w lustrze zdjela ja i odlozyla na miejsce. Zalozyla znowu krotkie wlosy, zmyla makijaz, zmienila ubrania na luzne spodnie, koszule i jeansowa kamizelke. Do plecaka spakowala skrzypce, ktore lekko wystawaly, zeszyt, dlugopisy, kose, portfel, fajki i zapalniczke. Na dlonie wcisnela skorzane rekawiczki by ukryc bandaze, do uszu wlozyla sluchawki podlaczone do telefonu i wyszla ZAMYKAJAC POKOJ NA KLUCZ. Na drzwi przykleila kartke ,,Jesli czegos ode mnie chcesz to mnie znasz, jesli mnie znasz to masz moj nr, jesli masz moj nr to dzwon, a jesli nie to sobie zalatw. Wyszlam." I skierowala swoje kroki do miejsca gdzie zeszlego wieczora przestraszyla sie szmerow i przez to jest tak poobijana i prawie umarla.
NP. PARK

Weszla do pokoju, wziela prysznic i zdjela peruke. Zalozyla bielizne i stanela przed lustrem. Wygladala okropnie. Cala poobijana, obdrapana, z bliznami i swiezymi ranami, wychudzona, z wystajacymi koscmi... jeszcze te wlosy, o ile tak je mozna nazwac, jakies pojedyncze kepki wlosow. Wziela maszynke po czym cala glowe zgolila na lyso. Ponownie spojrzala w lustro i usmiechnela sie smutno. Zdjela opatrunki z rak po czym na nie spojrzala. Znowu spierdolila sprawe, znowu stracila szanse, znowu stracila kogos na kim jej zalezalo i to wszystko z jej winy. Znowu. Dalaby wszystko by cofnac czas. Polozyla sie na lozku w bieliznie i wyciagnela swoj zeszyt. Wyrwala jedna kartke i zaczela cos na niej pisac. W skrocie ,,Mam nadzieje, ze nikt nigdy tego nie przeczyta. Znowu kogos stracilam. Kogos na kim mi zalezalo. Moj brat wyszedl z wiezienia. Moje cialo wyglada okropnie. Nienawidze siebie za to jak wygladam, za to jak sie zachowuje i za to co robie. Przepraszam, za to co kiedykolwiek zrobilam. Przepraszam, ze ranie. Przepraszam, ze popelniam bledy. Przepraszam, ze kocham. Przepraszam, ze zyje... mimo, ze nawet nie chce." Zmeczona odlozyla kartke na szafke nocna i usnela.

W koncu sie obudzila, nie wiedziala ile przespala, ale jakos malo ja to interesowalo. Ubrala na siebie spodnie i jakas za duza bluze. Stanela przed lustrem i spojrzala na siebie po czym na dwie peruki, ktore lezaly na szafce. Zdecydowala sie na krotka. Pomalowala sie, owinela zdarta dlon bandazem i byla gotowa. Nie zawijala reszty ran na rekach, bo ma bluze na dlugi rekaw, a nikogo spotykac nie planuje. Do plecaka wcisnela wode, kose, portfel, fajki, zapalniczke, telefon, sluchawki i zeszyt z dlugopisem. Do reki wziela futeral ze skrzypcami, do drugiej koc i wyszla.
NP. ŁĄKA

Weszla do pokoju, w roku stala gitara Matta. Mruknela niezadowolona na jej widok. Usiadla na lozku i zerknela na dluga, niebieska peruke na szafce

Wszedł za nią do pokoju i rozejrzał sie po nim- Bardzo klimatyczny i ładnie urządzony- powiedział z uśmiechem i szukał jakiegoś miejsca gdzie może usiąść, cóż wolał chyba dostać przyzwolenie na siadanie gdziekolwiek.

-Dziekuje. -usmiechnela sie delikatnie i poklepala miejsce obok siebie. -Usiadz

Usiadł obok niej i zauważył perukę na szafie- Też interesujesz się Cosplayem?- spytał ją po chwili

Opuscila glowe. -N...nie do konca... -oczy jej sie zeszklily, chwycila peruke, ktora miala na glowie i zdjela ja jednym ruchem. Przejechala dlonia po glowie.

Spojrzał na nią najpierw z szokiem a później lekko się uśmiechnął- Wyglądasz pięknie - powiedział ciepłym głosem i niepewnie dotknął jej skóry głowy

Spojrzala na chlopaka oczami pelnymi lez. -Nieprawda -Powiedziala, lamiacym sie glosem. -I juz nigdy to sie nie stanie prawda...

-Ciii- powiedział i objął ją delikatnie i przytulił do siebie gładząc ją po głowie- Jesteś naprawdę bardzo piękną i wartościową osobą- powiedział ze spokojem

-Nie jestem -Wyrwala sie chlopakowi i wstala. Zalozyla peruke i spojrzala w lustro. Miala rozmazany makijaz, opuchniete oczy i policzki we lzach. Szybko otarla twarz. -Moj brat wystarczajaco udowodnil mi, ze jestem nic nie warta...

Patrzył na nią z lekkim szokiem ale i jakąś nutą zrozumienia. Musiała wiele przejść skoro tak o sobie mówiła i sądziła- W takim razie twój brat musi być naprawdę złym człowiekiem. Wiem że to co teraz powiem nie jest zbyt dobre ale jesteśmy tym, czym sami chcemy być. Jeśli pozwolisz innym decydować o twojej wartości, będziesz stracona. Jak świat długi i szeroki nie ma takiej osoby, której byłoby w smak przyznać, że inni są od niej więcej warci.- powiedział spokojnym głosem. Nie wiedział poco to powiedział ale tak mu się to cisnęło na usta że wkońcu to powiedział. Zara pewnie dziewczyna sie na niego rzuci i nie będzie jej za to obwiniać

-Mój brat jest... jest bardzo złym człowiekiem. Nie chce, ale co poradzę, że czuję się jak dziwka? A to wszystko przez to, że byłam tak traktowana. Byłam zwykłą dziwką. I nadal się tak czuję, jak bezwartościowa zabawka, byle wykorzystać. Staram się jak mogę, ale nie umiem. Po prostu nie potrafię przestać siebie za taką uważać. No sam spójrz. Nie mam włosów, cała poobijana, jebana desperatka, która się tnie i nie radzi sobie z emocjami. -zacisnęła dłonie na rękawach bluzy.

Chłopak wstał z łóżka i podszedł do niej obejmując ją delikatnie- Jesteś naprawdę piękna,mądrą i interesującą dziewczyną wartą naprawdę dużo. Ja chciałbym ci pomóc zobaczyć prawdziwą ciebie i będę stać przy tobie - Powiedział do niej z uśmiechem i delikatnie pocałował jej głowę- Jestem tu żeby ci pomóc Emily- powiedział ciepłym głosem pełnym troski

Gdy chlopak ja objal poczula cieplo. -Znasz mnie raptem od godziny... jeszcze bedziesz mial mnie dosc...

-Przeżyłem z moją siostrą dziewięcioletnie lat, więc wydaje mi się że podołam temu wyzwaniu - powiedział z cichym śmiechem nadal ją tuląc

-Chyba zjawiles sie, zeby zmienic moje zycie o 180 stopni. -usmiechnela sie lekko, po czym sie odwrocila i wtulila w chlopaka. -Dziekuje

-No nie wiem może i tak zobaczymy, może to ty będziesz miała dość mnie- powiedział z lekkim rozbawieniem i przytulił ją mocno do siebie- Nie dziękuj, bo jeszcze nic nie zrobiłem

-Zrobiles. Juz poprawiles mi samopoczucie... -usmiechnela sie lekko. -Nie jestem pewna czy jak dowiesz sie wiecej o mnie, bedziesz twierdzil tak samo... -szepnela jak najciszej, jakby co siebie.

-Obiecuję że cię nie opuszczę, cokolwiek się dowiem nie zostawię cię i będę w ciebie wierzył, nawet jeśli ty tego nie będziesz tego robić- powiedział z uśmiechem na ustach nadal ją tulił

-Jak juz mamy byc tak blisko, to musze Ci powiedziec... kilka rzeczy. -westchnela i oderwala sie od chlopaka i usiadla na lozku. Poklepala miejsce obok siebie

Usiadł obok niej i patrzył na nią - W takim razie wysłucham cię nie mówiąc nic - powiedział i zamilkł słuchając tylko jej głosu

-Eh... Ty mi juz opowiedziales swoja historie... czas na mnie, chce bys to wiedzial...od czego by tu... moze zaczne od poczatku... -westchnela. -nigdy nie miałam ojca, w rodzinie chodza ploty, ze ponoc zaczal cpac, po czym uciekl od matki z jakas kobieta, gdy sie dowiedzial, ze ta jest w ciazy z kolejnym dzieckiem, czyli ze mna. W wieku lat 9 zaczęłam zauważać, ze coś jest nie tak. Matka nie wracała na noc do domu, a brat dziwnie się zachowywał. Jak mialam 12 lat... zgwalcil mnie wlasny brat, który zaczął się wtedy nade mna znęcać. Oblal moje włosy kwasem przez co je straciłam, od tego czasu nosze perułki. W wieku lat 14 zaczęłam również zarabiać na rodzinę, nie byli bogaci, przez co wytykali mnie w szkole, od natłoku wszystkich problemów popadłam w anoreksje i depresje. Na szczęście z obu wyszłam, po depresji zostały tylko ślady na rekach i czasami napady strachu, smutku, złości i innych negatywnych emocji. Od chwili gwałtu przez brata, moje stosunki z nim się pogorszyły, co jest raczej oczywiste, zaczął robić to notorycznie, do czasu, gdy zaczął się zadawać z tzw ,,patola" i wracając do domu nawet nie był w stanie podnieść na mnie reki. Wtedy zaczelam sie uwazac na nic nie warta dziwke i w skutku do 16 roku życia zarabiałam na prostytucji. Nikt o tym nie wie. Oprocz Ciebie... w wieju 17 lat matka zapragnęła dla mnie lepszego życia i wysłała do ciotki. Tak mowila, tak naprawde pewnie po prostu nie chcialo jej sie mnie utrzymywac. -Powiedziala ciagiem. Gdy skonczyla lekko sie skulila.